Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Αντώνης Πελεκάνος: Μελοποιημένα ποιήματα Παλαμά-Καρυωτάκη (1985)

Σπανιότατος δίσκος. Αναζήτηση χρόνων που ευδοκίμησε απροσδόκητα σ' ένα απ' τα ταξίδια του διαρκούς μου νόστου στα πάτρια. Και φυσικά με πολύ ενθουσιασμό σπεύδω να τον μοιραστώ μαζί σας. Έστω με τους λίγους εκλεκτούς φίλους της μελοποιημένης ποίησης, οι οποίοι πιστεύω πως θα χαρούν με τούτο το άγνωστο, αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρον υλικό.
Ο Αντώνης Πελεκάνος είναι μια περίεργη περίπτωση στο χώρο της ελληνικής μουσικής. Δραστηριοποιήθηκε για ένα σύντομο διάστημα στα μέσα της δεκαετίας του '80, οπότε και μας έδωσε το σύνολο του δισκογραφημένου του έργου, όλο κι όλο τρεις δίσκους. Ο πρώτος είναι αυτός εδώ, που κυκλοφόρησε από την άγνωστη δισκογραφική ετικέτα ΟΡΦΕΥΣ. Το 1987 κυκλοφόρησαν άλλοι δύο δίσκοι του στην εταιρία ΑΠΟΛΛΩΝ, ο πρώτος με τίτλο Μπαλάντες κι ο δεύτερος Παιχνίδια τ' ουρανού και του νερού σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου. Αυτός ο τελευταίος παραμένει ακόμη ανεύρετος και συνεχίζει να κατέχει σταθερή θέση στις αναζητήσεις μου. Επιχείρησα κάποτε να έρθω σε επικοινωνία με τον συνθέτη, αλλά βρέθηκα αντιμέτωπος με μια αλλόκοτη υποδοχή από έναν άνθρωπο, ο οποίος δε φαινόταν να νοιάζεται και τόσο για το έργο του κι ούτε είχε καμιά διάθεση να το διαδόσει παραπέρα προφανώς από το στενό συγγενικό του κύκλο. Τέλος πάντων, οι προσπάθειες θα συνεχιστούν και είμαι βέβαιος πως αργά ή γρήγορα θα ευτυχήσουν...
Ο παρών δίσκος αναγράφεται στον κατάλογο του Δραγουμάνου με τον τίτλο Παλαμάς - Καρυωτάκης, αλλά στο εξώφυλλο θα δείτε τον σχοινοτενή τίτλο Μελοποιημένα Ποιήματα Κωστή Παλαμά & Κώστα Καρυωτάκη. Ο δίσκος λοιπόν μοιράζεται εμφανώς δε δύο ενότητες αφιερωμένες αντίστοιχα στους δύο μεγάλους μας ποιητές, τον Κωστή Παλαμά (1859-1943) και τον Κώστα Καρυωτάκη (1896-1928). Γνωστά (και ξαναμελοποιημένα) ή λιγότερο γνωστά ποιήματα των δύο αυτών ποιητών έχουν μελοποιηθεί από τον εκκεντρικό συνθέτη.
Η ενότητα του Παλαμά έχει υπόγειες επιρροές από το θεοδωρακικό ύφος, κυρίως στην επιγονική του εκδοχή. Δύο τραγούδια ξεχωρίζω εδώ, το Βαριόμοιρη και το Είχε έναν πατέρα, στα οποία δίνει έναν πολύ μελωδικό χρωματισμό το βιολί, που πρωταγωνιστεί στην ορχηστρική συνοδεία. Τα υπόλοιπα τραγούδια έχουν πιο πομπώδες ύφος συναυλιακού χαρακτήρα και μάλλον μου φάνηκαν αδιάφορα.
Το δεύτερο μέρος, η ενότητα Καρυωτάκη, έχει μουσικά μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Συμπαθητικές μελωδίες, χωρίς βέβαια κάποια πρωτοτυπία, αλλά ταιριαστές με τον ποιητικό λόγο που υπηρετούν. Η Μυγδαλιά, η Κυριακή και ο Δρόμος είναι τα τραγούδια που ξεχωρίζω. Σημειώνω επίσης την πολλοστή μελοποίηση του ποιήματος Κι αν έσβησε σαν ίσκιος, που χωρίς αμφιβολία (αλλά και χωρίς εξήγηση) έχει γίνει το "σουξέ" του ποιητή μέσα στην ελληνική δισκογραφία με πάμπολλες μελοποιήσεις!
Το ατύχημα για το δίσκο αυτόν είναι ότι πολλά τραγούδια ερμηνεύει ο ίδιος ο συνθέτης με το κάκιστο, έντονα συριστικό και διαπεραστικό, σχεδόν γυναικείο, φωνητικό του χρώμα. Ευτυχώς τουλάχιστον που οι δύο γυναικείες φωνές, η Μαρία Κανελλοπούλου (γνωστή ίσως και από τραγούδια του Γιώργου Σταυριανού) και η άγνωστη Φωτεινή Μάτσου, ερμηνεύουν αξιοπρεπώς τα τραγούδια τους.
Συμμετέχουν οι μουσικοί:
Κώστας Σκορδίλης (πιάνο), Νίκος Καραγιάννης (βιολί), Λάζαρος Μουζίδης (μπουζούκι), Χρήστος Λιακόπουλος (μπάσο), Δημήτρης Ξενάκης (ακουστική κιθάρα), Αντώνης Πελεκάνος (κλασική κιθάρα), Νώντας Μανωλάκος (κρουστά). 
  


LP | ΟΡΦΕΥΣ | 1985 | 

Δεν υπάρχουν σχόλια: