Ο Μανόλης Αναγνωστάκης διαβάζει Καρυωτάκη (2005)

Η ποιητική γλώσσα του Μανόλη Αναγνωστάκη ξεπήδησε μέσα από τις οδυνηρές εμπειρίες της γερμανικής θηριωδίας και του τραυματικού εμφυλίου πολέμου που τον βρήκαν στα εφηβικά και πρώτα νεανικά του χρόνια αφήνοντας έντονα σημάδια στον ευαίσθητο ψυχισμό του. Ο ίδιος αναζητώντας καταφύγιο στην προγενέστερη ποίηση φαίνεται ότι βρήκε εκείνες τις φωνές που κινητοποιούσαν τις πρώιμες ποιητικές του ανησυχίες στο λόγο δύο κυρίως ποιητών, του Κωνσταντίνου Καβάφη και του Κώστα Καρυωτάκη. Ιδιαίτερα μάλιστα η μηδενιστική γραφή του Καρυωτάκη, ο οποίος πέθανε το 1928, όταν ο Αναγνωστάκης ήταν τριών ετών και μόλις ξεκινούσε να γνωρίζει το μίζερο κόσμο που άφησε πίσω του ο αυτόχειρας ποιητής, σημάδεψε βαθιά τα δικά του ποιητικά σκιρτήματα που ανιχνεύονται αδρά στις πρώτες ποιητικές του συνθέσεις με το γενικό τίτλο "Εποχές". Δεν το κρύβει άλλωστε κι ο ίδιος ομολογώντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια: "Ο Καρυωτάκης στα δεκαέξι μου ήταν ο Θεός μου"!

Το 2005, με αφορμή το θάνατο του Μναόλη Αναγνωστάκη, το έγκυρο λογοτεχνικό περιοδικό Η Λέξη αφιέρωσε το τεύχος 186 στον ποιητή προσφέροντας στους αναγνώστες του κι ένα ψηφιακό δίσκο με τον τίτλο Ο Μανόλης Αναγνωστάκης διαβάζει είκοσι ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη. Ο ποιητής εδώ βρίσκει την ευκαιρία να επαναβεβαιώσει τη διακριτική του σχέση με την ποίηση του παλιού ομοτέχνου του επιλέγοντας ποιήματα που φανερώσουν καθαρότερα αυτή τη σχέση.

Με την ευκαιρία, σημειώνω ότι το 2019 από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφόρησε ένας τόμος με τίτλο «Ο Μανόλης Αναγνωστάκης ανθολογεί» που περιλαμβάνει και ηχητικό υλικό από ραδιοφωνικές εκπομπές του ρ/σ Ηρακλείου, όπου ο Αναγνωστάκης παρουσιάζει και διαβάζει μια ευρεία ανθολογία 197 ποιημάτων από 22 διαφορετικούς ποιητές της γενιάς του '30 και της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Απουσιάζουν δηλαδή και ο Καβάφης και ο Καρυωτάκης!

(c) CD | περιοδικό Η Λέξη | 2005 | Πηγή: d58