Μαθητές αγράμματοι

Μαθητές αγράμματοι


Το ερώτημα είναι απλό: Γιατί αυτοί οι θλιβεροί ιθύνοντες του θλιβερού Υπουργείου Παιδείας (ή παιδιάς;) κρύβονται πίσω απ' το δάχτυλό τους και δε λένε ευθαρσώς την αλήθεια; Ποια αλήθεια; Ότι επιθυμούν πάση θυσία οι μαθητές να προάγονται στις επόμενες τάξεις του Λυκείου και ν' απολύονται, χωρίς να απαιτείται καμία προσπάθεια, παριστάνοντας όμως ότι όλα λειτουργούν όμορφα και επιστημονικά μελετημένα! Πώς αλλιώς να δικαιολογήσει κανείς αυτό το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ που δείχνει τόσο απλά και πειστικότατα το παράδειγμα που μπορείτε να διαβάσετε πατώντας τη φράση ΜΑΘΗΤΕΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ που βλέπετε στην αρχή του σχολίου μας ;

Ο Χρήστος Λεοντής μελοποιεί το ποίημα του Grass

Ο σπουδαίος Έλληνας συνθέτης Χρήστος Λεοντής μελοποίησε πρόσφατα το γνωστό ποίημα του Γερμανού νομπελίστα ποιητή Gunter Grass με τίτλο "Η ντροπή της Ευρώπης", με το οποίο στρέφεται εναντίον των ευρωπαίων και ιδιαίτερα των Γερμανών ηγετών για την απρεπή συμπεριφορά τους απέναντι στην οικονομικά αδύναμη Ελλάδα. Η ελληνική απόδοση του κειμένου έγινε από την Πατρίτσια Αδαμοπούλου. 

Απαγγέλλει ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος.
Παίζουν οι μουσικοί: Νεοκλής Νεοφυτίδης (πιάνο), Μανόλης Ανδρουλιδάκης και Αντώνης Παπαγγελής (κλασική κιθάρα), Τεό Λαζάρου (μπάσσο) και Χρήστος Πανόπουλος (κρουστά). 

Το τραγούδι ερμηνεύουν ο Μίλτος Πασχαλίδης, η Μαρία Αναματερού και ο συνθέτης:

 _____________________________

"Η Ντροπή της Ευρώπης"

"Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές, κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.

Όσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν,

και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.

Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα,

κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.

Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία:

η λεία που Εσύ φυλάττεις.

Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη

με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.

Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της,

κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.

Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία

ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.

Σ' εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη,

και σ' όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.

Όμως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.

Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων,

όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.

Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί,

που τον Όλυμπο τους η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.

Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα,

που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε".