Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Τρία "επώνυμα" κουαρτέτα του Haydn

Άλλο ένα αγαπημένο μου βινύλιο από την ιδιαίτερα επιμελημένη σειρά της Philips "Musica da camera". Τρία πανέμορφα Κουρτέτα Εγχόρδων του πολυγραφότατου αυστριακού συνθέτη της κλασικής περιόδου Joseph Haydn (1732-1809). Πρόκειται για τρία "επώνυμα" κουαρτέτα, ένα πρώιμο με τίτλο "Σερενάτα" (op.3, No 5), ένα της μεσαίας περιόδου με τίτλο "Ο κορυδαλλός" (op.64, No 5) κι ένα της όψιμης, και συγκεκριμένα το 2ο από τον μεγάλο κύκλο κουαρτέτων op.76 με τίτλο "Οι πέμπτες". Και τα τρία κουαρτέτα ακολουθούν την τυποποιημένη τετραμερή ανάπτυξη. Ερμηνεύει το κορυφαίο μεταπολεμικό σύνολο Quartetto Italiano σε μια κρυστάλλινη ηχογράφηση του 1965.

 LP | Philips | 1965 | Flac | Πλήρη Εξώφυλλα

Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

Προσφυγιά, 2016 μ.Χ.



Η σύγχρονη προσφυγιά, ράπισμα στα μούτρα της υποκριτικής δημοκρατίας μιας παραπαίουσας Ευρώπης που αδυνατεί να συγκαλύψει το αποκρουστικό της πρόσωπο και μιας αδύναμης Ελλάδας που πασχίζει μάταια να περισώσει τα προσχήματα...
Η Ειρήνη Παπά τραγουδά στα ιταλικά το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη "Το ψωμί είναι στο τραπέζι" με τίτλο "La soglia" σε στίχους Audrey Nohra Stainton από δισκάκι 45 στροφών του 1970. Μοιάζει ωστόσο μακρινή και ξεχασμένη εκείνη η εποχή της αλληλεγγύης που ξεπηδούσε αυθόρμητα από μια γνήσια και ανυστερόβουλη ανθρωπιά. 
Το ίδιο πνεύμα απηχούσε και το πανέμορφο τραγούδι "Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι" (1963) των Σταύρου Ξαρχάκου και Λευτέρη Παπαδόπουλου με τη μαγική ερμηνεία της Βίκυς Μοσχολιού: "Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι | κάποιος πονεμένος θα βρεθεί...". Το 1971 ο Δήμος Μούτσης κι ο Μάνος Ελευθερίου επικαλούνταν τον δικό τους "Άγιο Φεβρουάριο", για να ξορκίσουν την προσφυγιά του '22: "Πρόσφυγα σ' έριξαν εδώ | κι ο χάρος έξι βήματα | τα χρόνια που 'ρθα να σε δω | μέσα στα παραπήγματα...". Ένα χρόνο αργότερα ο Απόστολος Καλδάρας θρηνολογούσε τον ξερριζωμό του μικρασιατικού ελληνισμού με τα λόγια του Πυθαγόρα και τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα: "Σε ποια πέτρα σε ποιο χώμα | να ριζώσεις τώρα πια | κι απ' το θάνατο ακόμα | πιο πικρή είσαι προσφυγιά..."

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016

Από τον Mozart στον Ελύτη...



Σας παρουσιάζω μια έξοχη εγγραφή δύο κοντσέρτων για πιάνο του Wolfgang Amadeus Mozart ερμηνευμένων υποδειγματικά από τον μεγάλο Ούγγρο πιανίστα Rudolf Serkin με τη συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Κολούμπια υπό τη διεύθυνση του μυθικού αρχιμουσικού Georg Szell (CBS/SONY, 1964)
Πρόκειται για δύο κοντσέρτα της ώριμης δημιουργικής περιόδου του μεγαλοφυούς συνθέτη. Το υπ' αριθμόν 19 κατέχει τη θέση 459 στον κατάλογο των έργων του, ενώ το υπ' αριθμόν 20 τη θέση 466. 
Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο κοντσέρτο αρ. 20 που ανήκει στα μεγαλύτερα αριστουργήματα του είδους, προσωπικά μάλιστα το τοποθετώ χωρίς καμία επιφύλαξη στην πρώτη θέση των πιανιστικών κοντσέρτων όλων των εποχών! Το πρώτο μέρος διακρίνεται για τη δυναμική του ανάπτυξη, ενώ το τρίτο διαθέτει έναν καταπληκτικό κυκλικό ρυθμό που σε παρασύρει. 
Ωστόσο το μεσαίο μέρος ("Romance") αποτελεί την κορύφωση του έργου με μια θεσπέσια μελωδία. Τι το ιδιαίτερο έχει όμως αυτή η μελωδία; Μα, αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για ένα ωραιότατο, αν και μάλλον άγνωστο, ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη από τη συλλογή "Τα ετεροθαλή" (1974) με τον ίδιο ακριβώς τίτλο:

Romance

Όμορφη λυπητερή ζωή
Πιάνο μακρινό υποχθόνιο
Το κεφάλι μου ακουμπάει στον Πόλο
Και τα χόρτα με κυριεύουν

Γάγγη κρυφέ της νύχτας πού με παίρνεις;
Από μαύρους καπνούς βλέπω δορκάδες
Μες στο ασήμι να τρέχουν να τρέχουν
Και δε ζω και δεν έχω πεθάνει

Ούτε ο έρωτας ούτε κι η δόξα
Ούτε τ' όνειρο ούτε δεν ήταν
Με το πλάι κοιμούμαι κοιμούμαι
Κι ακούω τις μηχανές της γης που ταξιδεύει.