Μίνως Μάτσας, Ελεωνόρα Ζουγανέλη: Μ' αγαπούσες κι άνθιζε (2015)

Αφού μας έδωσε μέσα στη δεκαετία του '90 τρεις αξιόλογους κύκλους τραγουδιών, ο Μίνως Μάτσας μπήκε στον καινούργιο αιώνα ζώντας πλέον στην Αμερική και ασχολούμενος σχεδόν αποκλειστικά με την κινηματογραφική μουσική. Χρειάστηκε να φτάσουμε στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας αυτού του αιώνα, για να τον δούμε να επιστρέφει στο απλό τραγούδια και μάλιστα με διπλή κατάθεση μέσα στο 2015, ένα δίσκο με τη φωνή της Ελεωνόρας Ζουγανέλη κι άλλο ένα με τη Φωτεινή Βελεσιώτη. Συνδετικό στοιχείο και των δύο αυτών κύκλων η παρουσία της νέας στιχουργού Ελένης Φωτάκη.

Το 2015 λοιπόν κυκλοφόρησε από τη Minos-EMI το άλμπουμ Μ' αγαπούσες κι άνθιζε με δώδεκα τραγούδια, από τα οποία τα εννέα έχουν στίχους της Ελένης Φωτάκη και τα υπόλοιπα τρία του συνθέτη. Η καινούργια αυτή στιχουργός (και ποιήτρια) που ήδη έχει εδραιώσει τη δική της παρουσία στο ελληνικό πεντάγραμμο, έφερε στο ελληνικό τραγούδι ένα φρέσκο στιχουργικό λόγο με πρωτότυπη γραφή που περιγράφει ζωντανά την ατέρμονη ερωτική περιπέτεια του καθημερινού βίου με βασικά εργαλεία τον καίριο ποιητικό της λόγο και μιαν αψεγάδιαστη τεχνική, ιδιαίτερα στο πεδίο της ομοιοκαταληξίας. 

Η νεαρή ερμηνεύτρια Ελεωνόρα Ζουγανέλη (γενν. 1983), κόρη του Γιάννη Ζουγανέλη και της Ισιδώρας Σιδέρη, αποτελεί σίγουρα ένα δυνατό όνομα του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού από το 2008 που παρουσίασε την πρώτη προσωπική της δουλειά (Έλα) μέχρι σήμερα διαθέτοντας ωραίο φωνητικό χρωματισμό και εκφραστική δύναμη. Ο συγκεκριμένος κύκλος τραγουδιών αποτελεί πιθανότατα και την καλύτερη στιγμή της καριέρας της με ένα υλικό που διατρέχει διάφορα είδη της μουσικής, από το λαϊκό ως την τρυφερή μπαλάντα και τους διεθνείς ήχους, παίζοντας συχνά με ηχοχρώματα νοσταλγικά που ζωντανεύουν από την επίμονη παρουσία του ακορντεόν ή και ενσωματώνοντας φευγαλέες μελωδικές λεπτομέρειες που καμιά φορά σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι ακριβώς σου θυμίζουν, όπως το θαυμάσιο "Ρομάντζο" που έχει ένα επαναλαμβανόμενο μελωδικό θεματάκι, το οποίο παραπέμπει στην εξαίσια μελωδία του κλασικού ρωσικού τραγουδιού "Οι γερανοί" που είχε μεταφέρει στα ελληνικά η Μαργαρίτα Ζορμπαλά το 1977! 

Ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος, αλλά οι λυρικές του στιγμές είναι αυτές που αφήνουν πιο δυνατή συγκίνηση, όπως τα τραγούδια: "Δύση κι Ανατολή", "Μ' αγαπούσες κι άνθιζε", "Πίσω απ' τις γρίλιες", "Μείνε" και "Μαργαρίτα". Το τραγούδι πάντως που πέρασε περισσότερο στον κόσμο είναι το ωραιότατο "Ως κι οι θάλασσες". Ο ίδιος ο συνθέτης επιμελήθηκε την ενορχήστρωση σε μια δουλειά που ανήκει στις ωραιότερες της τραγουδοποιητικής του καριέρας.

(c) CD | MINOS-EMI | 2015 | Πηγή: d58