Ήρθε και πάλι δυστυχώς στην επικαιρότητα μια σκοτεινή πλευρά των λειτουργών της εκκλησίας μας μέσα από τον παροξυσμό μίσους και τις κατάρες ενός ιεράρχη, ο οποίος εξεμάνη εναντίον ενός συγγραφέα! Το έχουμε δυστυχώς ζήσει πάμπολλες φορές αυτό το μεσαιωνικό σκηνικό που ομολογώ πως είναι απολύτως αποκρουστικό και οπωσδήποτε έξω από τον νηφάλιο λόγο που εξ ορισμού πρέπει να εκπηγάζει από τα χείλη των λειτουργών μιας θρησκείας που κατεξοχήν διδάσκει την αγάπη!
Δεν τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στο συγγραφικό τάλαντο του Νίκου Δήμου, αν και οφείλω να ομολογήσω πως εκείνο το νεανικό του πόνημα με τίτλο "Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας", τότε, στα χρόνια του '70, με είχε εντυπωσιάσει, γιατί εκεί μέσα ανακάλυψα πολλά στοιχεία του εαυτού μου. Αν μη τι άλλο, πάντως, τού αναγνωρίζω τη γενναιότητα να λέει με παρρησία τη συχνά αμφισβητούμενη άποψή του.
Πρόσφατα ο Νίκος Δήμου έκανε δηλώσεις καταγγέλλοντας ότι δεν αναγνωρίζει ως αρχηγό κράτους το ...Άγιο Φως! Αρχικά αιφνιδιάστηκα. Σκέφτηκα τι κοινοτοπία ήταν ξαφνικά αυτή; Υπήρχε δηλαδή κανείς που να θεωρούσε ...αρχηγό κράτους το Άγιο Φως; Μέσα από τον καταιγισμό των δημοσιευμάτων και κυρίως μέσα από την απίστευτου μίσους κι εμπάθειας κραυγή του μητροπολίτη Αμβρόσιου διαπίστωσα ότι ήμουν βαθιά νυχτωμένος κι ότι πράγματι πλάι στο συρφετό των στυλιζαρισμένων ηγετών της παγκόσμιας κοινότητας υπάρχει κι ένας ηγέτης sui generis, σε ...άυλη μορφή, σε εκδοχή φωτός, εκδοχή που μόνο στην αρχαιοελληνική μυθολογία θα μπορούσαμε να φανταστούμε μέσα από τις απίθανες μεταμορφώσεις του πολυμήχανου πατέρα των ολυμπίων θεών! Φυσικά χαμογέλασα με συγκατάβαση, γιατί δεν ήταν η πρώτη φορά που εκδηλώνονταν ανάλογες αντιλήψεις ειδωλολατρικής κατεύθυνσης από τη μεριά της εκκλησίας.
Ωστόσο και πάλι διαψεύστηκα στην προπέτειά μου να βάλω όλους τους λειτουργούς της εκκλησίας στο ίδιο τσουβάλι. Γιατί βρέθηκα τυχαία σ' ένα διαδικτυακό τόπο, όπου με έκπληξη, αλλά σίγουρα με μεγάλη ικανοποίηση, διάβασα τις απόψεις του πατρός Β. Θερμού, ο οποίος σε ευθεία αντίθεση με τον φανατισμό του Αμβρόσιου λέει μεταξύ άλλων:
Εν ολίγοις, ως Εκκλησία δεν μάθαμε να είμαστε ένας από τους πολλούς.
Και πεισματικά αρνιόμαστε να το μάθουμε βρίζοντας όποιον μάς θυμίζει
αυτό το καθήκον. Επιπλέον, φαντασιωνόμαστε πως μόνο εμείς εκφράζουμε
αυτό που λέγεται Εκκλησία. Αγνοούμε πως υπάρχουν αρκετοί πιστοί (μεταξύ
των οποίων και εγώ και πολλοί άλλοι που γνωρίζω) που βρίσκουν γελοίο να
υποδεχόμαστε το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους! Είναι περιττό να τονίσω ότι αντιδράσεις σαν και αυτές που επικρίνουμε
εδώ απλώς “σπρώχνουν πιο βαθιά το καρφί”. Με άλλα λόγια, το μόνο που
καταφέρνουν είναι να δικαιώνουν τους ορθολογιστές στις προκαταλήψεις
τους και να παγιώνουν ακόμη περισσότερο την εντύπωσή τους ότι αυτό που
ονομάζεται “Ορθόδοξη Εκκλησία” δεν είναι παρά ένας όχλος σκοταδιστών και
φανατικών ρασοφόρων και των αφελών οπαδών τους.Χειροκροτώ χωρίς σχόλια!
