.jpg)
Μιας και κινούμαστε αυτές τις μέρες στο χώρο του εμπορικού λαϊκού τραγουδιού ευρείας κατανάλωσης με αφορμή την πρώιμη προσωπική δισκογραφία του Γιώργου Κοινούση, ευκαιρία είναι να σταθούμε και σε μια "επέτειο", καθώς φέτος συμπληρώνονται πενήντα ολόκληρα χρόνια, μισός αιώνας, από την κυκλοφορία ενός ιδιαίτερου λαϊκού δίσκου που χάλασε κόσμο στην εποχή του, παρόλο που ήταν η εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του μεταπολιτευτικού πολιτικού τραγουδιού.
Βρισκόμαστε λοιπόν στα 1975 κι αίφνης στα ραδιόφωνα ξεπετάχτηκε μια απροσδόκητη επιτυχία που ακουγόταν ασταμάτητα. Τίτλος της: Γέλα κυρία μου. Ερμηνευτής ο Κώστας Καφάσης. Συνθέτης ο Κώστας Ψυχογιός. Ουσιαστικά άγνωστοι και οι δυο. Άγνωστοι βέβαια με την ιδιότητα που έχουν στο συγκεκριμένο τραγούδι και στον ομώνυμο δίσκο που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά από τη δισκογραφική εταιρεία PanVox. Στην πραγματικότητα όμως και οι δύο είχαν τη δική τους προϊστορία στον καλλιτεχνικό χώρο. Ο Κώστας Καφάσης (1940-2010) ήταν ένας ηθοποιός με δεύτερα ρολάκια σε αρκετές ταινίες της προηγούμενης δεκαετίας ("Μοντέρνα Σταχτοπούτα", "Η κόρη μου η σοσιαλίστρια", "Καλωσήρθε το δολλάριο", "Το πιο λαμπρό αστέρι", "Μαριχουάνα στοπ"), ο οποίος ωστόσο κατάφερε να γίνει πανελλήνια γνωστός με το ρόλο του ονειροπόλου γκαρσονιού στη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά "Η γειτονιά μας" (1972-1977) του Κώστα Πρετεντέρη. Κι ακριβώς αυτή την εικόνα του επίδοξου λαϊκού τραγουδιστή που έβγαζε σ' αυτό το ρόλο θέλησε να εκμεταλλευτεί ο Ψυχογιός, για να τον κάνει αληθινό τραγουδιστή!
Ο Κώστας Ψυχογιός (1934-2005) δεν ήταν συνθέτης, αλλά πετυχημένος λαϊκός στιχουργός και οι συνεργασίες του με τον συνθέτη Γιώργο Μανισαλή είχαν αποφέρει τεράστιες λαϊκές επιτυχίες με τη φωνή της Ρίτας Σακελλαρίου ("Κάθε ηλιοβασίλεμα", "Ιστορία μου, αμαρτία μου"). Ωστόσο η πιασάρικη τηλεοπτική περσόνα του Κώστα Καφάση τον οδήγησε στην απόφαση να καταπιαστεί και με τη σύνθεση κι έτσι φτάσαμε αρχικά στη δημιουργία ενός δίσκου 45 στροφών με τα τραγούδια "Περίπτωσή μου" και "Γέλα κυρία μου" που γνώρισαν αμέσως επιτυχία κι οδήγησαν στην άμεση ηχογράφηση ολόκληρου του άλμπουμ.
Δε θα ήθελα να κάνω κάποιου είδους ανάλυση ή αξιολογική κρίση του δίσκου που σαφώς κινείται έξω από τα προσωπικά μου αισθητικά γούστα, αλλά θεωρείται ήδη "cult" του είδους του. Μπορώ να πω μονάχα ότι είναι ένας δίσκος που τραγουδήθηκε μετά μανίας, σχεδόν όλα τα τραγούδια του έγιναν σουξέ κι άνοιξε ένα καινούργιο μονοπάτι στο λαϊκό τραγούδι της νύχτας, ενώ ασφαλώς ο ερμηνευτής του - που διέθετε ιδιαίτερα αρρενωπή κι εκφραστική φωνή, απόλυτα ταιριαστή για το ύφος των τραγουδιών - εξασφάλισε μια σύντομη, αλλά δυναμική καριέρα στο ελληνικό πεντάγραμμο ως το τέλος της ίδιας δεκαετίας.
(c) CD | PanVox | 1975 | Πηγή: d58
2 σχόλια:
Δεν είσαι δίκαιος, και το ξέρεις. Πάντα το ξέρεις, απλά θέλεις να τονίσεις μια εσωτερική επιλογή που ποτέ δεν κατάλαβα. Εγώ που γεννήθηκα την εποχή του δίσκου, ξέρω ότι 3-4 τραγούδια έγιναν "κλασικά". Το γιατί κάποια τραγούδια "περνάνε", είναι μια μαγική συνταγή. Η φωνή, που δεν είναι επιτηδευμένη, πείθει, και έχει το ηχόχρωμα. Ο στίχος πάντα, αν λέει, το λέει... Η μουσική, είναι τί φέρει απλά, και όπως λέω, είναι θέμα ενορχήστρωσης και του παιχτούρα. Σε αυτόν τον δίσκο βγήκαν τραγούδια που γράφαμε στις κασέτες με τίτλο "αντρικά".. Πες τα καψούρικα, βαριά, κλπ... Μαζί με του Μητροπάνου, του Στέλιου, του Στράτου, του Μυτιληναίου, κλπ... Η εκτέλεση του Καφάση είναι αναπάντεχα άψογη. Υπάρχουν τραγούδια όπως το "Μή μιλάς (Είναι η ώρα της φωτιάς)" που αν ήταν με Χατζιδακική ή νεοκυματική εκτέλεση, θα μιλάγαμε για κλασικά... Απλά μιλάμε για τραγούδια που πείθουν. Όπως πχ του Κυριαζή πολλά χρόνια μετά... Το τραγούδι δεν είναι κανόνες. Είναι τί λέει...
Το σχόλιό σου είναι προσβλητικό με την αρχική φράση "Δεν είσαι δίκαιος, και το ξέρεις. Πάντα το ξέρεις"! Ομολογώ πως "δεν το ξέρω" κι ούτε καταλαβαίνω τι είναι ακριβώς αυτό που νομίζεις ότι "ξέρω", αλλά αποκρύπτω!
Αλλά θα ήθελα πιο πολύ να σταθώ στο "άδικος" που μου προσάπτεις επισημαίνοντας δύο πράγματα που νομίζω πως ακυρώνουν τον απροσδόκητο χαρακτηρισμό σου:
α) Έχω δηλώσει ξεκάθαρα ότι θα αποφύγω κάθε αξιολογική κρίση για το δίσκο, αν και έγραψα θετικά λόγια για τον ερμηνευτή!
β) Επέλεξα για παρουσίαση το δίσκο ενθυμούμενος την 50η του επέτειο, χωρίς φυσικά να με υποχρεώνει κανένας!
ΥΓ.1: Το ιστολόγιό μου είναι είναι χώρος προβολής της μουσικής (και άλλων τεχνών), όπου έχουν θέση ενίοτε και δημιουργήματα που δεν συμπίπτουν με τα προσωπικά μου αισθητικά γούστα, εφόσον αυτά έχουν παίξει ένα ιστορικό ρόλο. Ακριβώς μ' αυτή τη λογική παρουσίασα το συγκεκριμένο δίσκο γνωρίζοντας πολύ καλά την απήχηση που είχε στην εποχή του (γράφω: "...άνοιξε ένα καινούργιο μονοπάτι στο λαϊκό τραγούδι της νύχτας"). Αυτό δε σημαίνει κιόλας ότι πρέπει να με ικανοποιεί ως ήχος ή ότι στις εκδρομές μου με το αυτοκίνητο θα πρέπει να ακούω Καφάση ή Σαλαμπάση ή Φλωρινιώτη ή Κυριαζή, όπως ασφαλώς έχει το δικαίωμα να κάνει οποιοσδήποτε το επιθυμεί!
ΥΓ.2: Κάπου διάβασα για το δίσκο ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τα τραγούδια του ...Άκη Πάνου! Χαμογέλασα με κατανόηση, αλλά το προπέρασα ως μια χαριτωμένη υπερβολή που δε θα μπορούσα ποτέ να γράψω στο προσωπικό μου ιστολόγιο.
Δημοσίευση σχολίου