Δημήτρης Μητροπάνος: Του έρωτα και της φυγής (1998)

Με το άλμπουμ Του έρωτα και της φυγής ολοκληρώνουμε το μικρό μας αφιέρωμα στον Δημήτρη Μητροπάνο κλείνοντας έτσι και τη λαμπρή για την ερμηνευτή δεκαετία του '90 που τον οδήγησε στην απόλυτη καταξίωση στο λαϊκό στερέωμα. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1998 από τη Minos-EMI κι έχει πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα, αφού τα 15 τραγούδια του υπογράφονται από έξι διαφορετικούς δημιουργούς και μάλιστα δημιουργούς με αρκετά διαφορετικό μουσικό ύφος, το οποίο ως ένα βαθμό ενοποιείται από την κυριαρχική παρουσία του σπουδαίου ερμηνευτή και την ενορχήστρωση του Βασίλη Γκίνου.

Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος είναι ετεροβαρής. Επτά τραγούδια - σχεδόν το μισό δίσκο - έγραψε ο σπουδαίος λαϊκός τραγουδοποιός Βαγγέλης Κορακάκης, γνωστός για τον καλοδουλεμένο λαϊκό του ήχο που καμιά φορά παραπέμπει στις παλιές εποχές του κλασικού λαϊκού τραγουδιού (Ζαμπέτας, Άκης Πάνου κλπ). Πρόκειται για τα τραγούδια: "Έρχονται βράδια", "Πρώτο φθινόπωρο", "Μάνα που ζω", "Τ' ασυγχώρητο το σφάλμα", "Μέρα τη μέρα", "Κάποιο χέρι" και "Ν' ανοίξω ήθελα φτερά". Τα δύο πρώτα - από τα ωραιότερα που έγραψε ποτέ ο Κορακάκης - ακούγονται σε δεύτερη εκτέλεση και είναι παρμένα από το πρωτόλειο άλμπουμ του συνθέτη Οι Άρχοντες (1988), όπου τα ερμήνευσε ο Γιώργος Τζώρτζης.

Από τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου τέσσερα υπογράφει ο εμπορικός τραγουδοποιός Γιώργος Μουκίδης, γνωστότερος από τα μεγάλα σουξέ του με τη φωνή του Νότη Σφακιανάκη. Σίγουρα το τραγούδι "Η αγάπη σου τη νύχτα" και μάλιστα με την ιδιαίτερα εκφραστική ερμηνεία του Μητροπάνου είναι ένα όμορφο τραγούδι, αλλά τα υπόλοιπα δημιουργούν ένα παράταιρο κοντράστ δίπλα στα τραγούδια του Κορακάκη. Το ίδιο ισχύει και για τα πιο μοντέρνα τραγούδια του δίσκου που έγραψαν ο Μάνος Ξυδούς, ο Νίκος Καλλίνης με τον Κώστα Λογοθετίδη και ο Μίλτος Πασχαλίδης με το καλογραμμένο ζεϊμπέκικο "Πεθαμένες καλησπέρες", επίσης σε δεύτερη εκτέλεση, αφού πρώτος το ερμήνευσε ο ίδιος ο Πασχαλίδης στο δίσκου του Παραμύθι με λυπημένο τέλος (1995).

Εν κατακλείδι θα έλεγα ότι πρόκειται για μια ξεχωριστή δισκογραφική δουλειά του Δημήτρη Μητροπάνου, ουσιαστικά την τελευταία αξιόλογη της καριέρας του, παρά το ετερόκλητο υλικό της. Προσωπικά πάντως θα προτιμούσα η συνάντηση του τραγουδιστή με τον Βαγγέλη Κορακάκη να μας είχε δώσει μια ολοκληρωμένη δουλειά, γιατί είναι φανερή η καλή "χημεία" που βγαίνει έστω κι από αυτή την ημιτελή συνεργασία τους. Άλλωστε κι ο ίδιος ο Κορακάκης έχει εκφράσει μια τέτοια επιθυμία, η οποία δεν ευοδώθηκε ποτέ προσκρούοντας ατυχώς στους σχεδιασμούς των παραγωγών και της δισκογραφικής εταιρείας. Κρίμα...

(c) CD | Minos-EMI | 1998 | Πηγή: d58