Σκηνοθεσία: Ορέστης Λάσκος
Πρόκειται για μια σημαντική και ιστορική πλέον ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, βασισμένη στο ομώνυμο ερωτικό ειδύλλιο του Λόγγου.
Ο Λόγγος έζησε τον 2ο αι. μ.Χ. στη Λέσβο και στην ιστορία έχει μείνει ως συγγραφέας του μυθιστορήματος "Λόγγου ποιμενικών περί Δάφνιν και Χλόην" σε 4 βιβλία. Ο μύθος του έργου έχει τα απόλυτα αρχετυπικά χαρακτηριστικά, πάνω στα οποία βασίστηκε εν πολλοίς η μεταγενέστερη μυθολογία της μελοδραματικής γραμματείας: Ο βοσκός Λάμων βρίσκει ένα εγκαταλελειμμένο αγοράκι να βυζαίνει μια κατσίκα και το υιοθετεί ονομάζοντάς το Δάφνις. Ένας άλλος βοσκός βρίσκει σε ανάλογη κατάσταση ένα κοριτσάκι που το ονομάζει Χλόη. Τα δυο παιδιά μεγαλώνουν μαζί κι ανακαλύπτουν τον έρωτα, αφού συναντήσουν και υπερπηδήσουν αμέτρητα εμπόδια.
Η ταινία «Δάφνις και Χλόη» θεωρείται η πρώτη ταινία με σκηνές γυμνού στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, γι΄ αυτό και τότε (1931) είχε χαρακτηριστεί ως πορνογράφημα. Προβλήθηκε όμως με επιτυχία σε πολλές χώρες, ενώ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κυκλοφόρησε και μια ομιλούσα εκδοχή της. Καθ΄ ότι ο ίδιος ποιητής ειδυλλίων, ο Λάσκος στήριξε το σενάριο της ταινίας στο βουκολικό ειδύλλιο του Λόγγου με τον ίδιο τίτλο, σε μετάφραση Ηλία Βουτιερίδη. Η ταινία σημείωσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία στην εποχή της. Σήμερα έχει κατακτήσει μια θέση ανάμεσα στις πιο ονομαστές του προπολεμικού ελληνικού κινηματογράφου, μαζί με την «Γκόλφω» και την «Αστέρω».
Με την πάροδο των χρόνων η αρχική κόπια και το αρνητικό της χάθηκαν. Υστερα από έρευνες χρόνων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, το Τμήμα Αποκατάστασης της Ταινιοθήκης της Ελλάδας κατόρθωσε να αποκαταστήσει την ταινία στην πρώτη μορφή της μοντάροντας τα κομμάτια που είχε στη διάθεσή της μαζί με όλα όσα είχε βρει. Το βασικό πρόβλημα είχε να κάνει με το γεγονός ότι τα διαθέσιμα κομμάτια ήταν ομιλούντα, ενώ η αυθεντική ταινία βωβή. Οι εργασίες αποκατάστασης ολοκληρώθηκαν το 1992 με την επίβλεψη και τη συνεργασία του ίδιου του Ορέστη Λάσκου, ο οποίος θυμήθηκε καρέ καρέ την ταινία, ανασυνθέτοντας τους αυθεντικούς μεσότιτλους και αντικαθιστώντας τα ηχητικά μέρη με ομιλία.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι για λόγους «ποιητικούς» ο Λάσκος μετέτρεψε το ονοματεπώνυμο του πρωταγωνιστή του από Εντισον Βήχο σε Απόλλωνα Μαρσύα. Η ελληνοαμερικανίδα χορεύτρια Λουκία Ματλή ήταν η κοπέλα.
Τριάντα πέντε χρόνια αργότερα (1966), η Μίκα Ζαχαροπούλου έκανε ένα εκσυγχρονισμένο ριμέικ της ταινίας του Λάσκου με τίτλο "Δάφνις και Χλόη '66", τοποθετώντας την ιστορία στο Παρίσι, με δύο νέους να συναντώνται ξανά, χρόνια μετά τη γνωριμία τους στην ελληνική ύπαιθρο. Το soundtrack αυτής της ταινίας γράφτηκε από τον Νότη Μαυρουδή.
ΥΓ. Η ταινία είναι βουβή, αλλά εγώ, για να τη χαίρομαι καλύτερα, πρόσθεσα ...μουσική υπόκρουση διαλέγοντας ένα μουσικό έργο που νομίζω πως είναι η πλέον αρμόζουσα επιλογή: Πρόκειται φυσικά για τη μουσική μπαλέτου "Daphnis et Chloe" του Maurice Ravel. Ο έντονα ιμπρεσιονιστικός χαρακτήρας του μουσικού αυτού αριστουργήματος αποδίδει πολύ ανάγλυφα το "χρώμα" και την ατμόσφαιρα της ταινίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου