"Περιμένοντας τους βαρβάρους" του Γιάννη Γλέζου

Ιδού μια εξαιρετικά φιλόδοξη και δύσκολη προσπάθεια του αξιόλογου συνθέτη Γιάννη Γλέζου να μελοποιήσει γνωστά ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη! Φαίνεται μάλιστα ότι το διάβημά του αυτό είχε τη θερμή παρότρυνση του θείου του, ποιητή Γιάννη Ρίτσου!
Ο Γιάννης Γλέζος έγινε γνωστός στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του '60, όταν αναδείχθηκε σε έναν από τους αξιολογότερους δημιουργούς της ομάδας του Αλέκου Πατσιφά στη Lyra. Εκείνη άλλωστε την εποχή μάς έδωσε και τους δύο σημαντικότερους δίσκους του, την "Ελένη του Μάη" (1968) και τα "12 Τραγούδια του F.G.Lorca" (1969). Από τότε κιόλας ξεκίνησε η γόνιμη σχέση του με τη μελοποιημένη ποίηση. Ο δίσκος του για τον Λόρκα αποτελεί αναμφισβήτητα ένα μικρό αριστούργημα του είδους. Σε ανάλογο υψηλό επίπεδο κινήθηκε και ο επόμενος δίσκος του  με ποιήματα του Πάμπλο Νερούδα ("Εμιλιάνο Ζαπάτα", 1971) και λίγο αργότερα μια δεύτερη δουλειά σε ποίηση του Λόρκα ("Αντόνιο Τόρες Χερέδια", 1974). Ακολούθησε τετράχρονη σιωπή, όταν έφυγε στο εξωτερικό (Νέα Υόρκη) για σπουδές, για να επανέλθει το 1978 με το δίσκο "Χαρούμενος πηγαίνω". Ωστόσο η επιστροφή του δεν σημαδεύτηκε με την ίδια επιτυχία και οι νέες του δουλειές δεν είχαν πλέον τη φρεσκάδα και την έμπνευση των έργων της πρώτης του περιόδου.
Σ' αυτήν λοιπόν τη δεύτερη δημιουργική του περίοδο εντάσσεται και η μελοποίηση των 12 ποιημάτων του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή. Το αποτέλεσμα δυστυχώς κινείται σε μέτρια επίπεδα και δίνει έντονα την αίσθηση ότι πρόκειται για μια πειραματική προσέγγιση, χωρίς να κομίζει τίποτε στην ούτως ή άλλως αυτάρκη ποίηση του Καβάφη. Ρυθμικά κομμάτια συχνά εμβατηριακού χαρακτήρα, που δεν καταφέρνουν να διεισδύσουν στις λεπτές αποχρώσεις της καβαφικής ποίησης, όπως τόσο λαμπρά λίγο νωρίτερα το είχε καταφέρει ο Μάνος Χατζιδάκις στον "Μεγάλο Ερωτικό" ή ο Δήμος Μούτσης στην "Τετραλογία" κι ακόμη καλύτερα αργότερα ο Θάνος Μικρούτσικος στο "Γέρο της Αλεξάνδρειας" (1983). Στις πιο λυρικές στιγμές του δίσκου ("Δέησις", "Φωνές", "Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον", "Ιθάκη") τα πράγματα είναι καλύτερα, χωρίς ωστόσο να αντιμετωπίζεται επιτυχώς η αίσθηση του απλού πειραματισμού, ο οποίος θα χρειαζόταν οπωσδήποτε μια ουσιαστικότερη συνέχεια, για να μπορέσει να δικαιωθεί.
Όλα τα τραγούδια ερμηνεύει ο ίδιος ο συνθέτης με την αδέξια και άγουρη φωνή του. Η δεύτερη φωνή ανήκει στη Μαρίζα Κωχ.

(C) LYRA | α' έκδοση: 1979 | ψηφιακή επανέκδοση: 2009