Μάνος Χατζιδάκις, Διφωνίες (ανέκδοτο έργο)

Οι "Διφωνίες", έργο 41, του Μάνου Χατζιδάκι είναι ένας ανέκδοτος κύκλος τραγουδιών γραμμένος πάνω σε στίχους της Αγαθής Δημητρούκα, της συντρόφου και κληρονόμου του ποιητή Νίκου Γκάτσου. Το έργο είναι αφιερωμένο στον γιο του συνθέτη Γιώργο Θεοφανόπουλο και φέρει τον χαρακτηρισμό: "Ποιητικοί αυτοσχεδιασμοί για δυο νεανικές φωνές". Και γιαυτόν ακριβώς το λόγο ερμηνεύτηκε από δύο νέες - τότε - φωνές που αναδείχθηκαν μέσα από το έργο του συνθέτη, τον Ηλία Λιούγκο και τον Βασίλη Λέκκα. Το έργο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και παραμένει αδισκογράφητο. Σε μια πρώτη μορφή του αποτελούμενη από τρία τραγούδια παρουσιάστηκε ζωντανά το 1982 στη μπουάτ Σκορπιός. Το καλοκαίρι του 1986 ο συνθέτης επανήλθε στο έργο προσθέτοντας άλλα τέσσερα μέρη κι έτσι ο κύκλος έλαβε μια τελική (αλλά όχι ολοκληρωμένη) μορφή με επτά συνολικά τραγούδια, τα οποία (απ' όσο γνωρίζω) ηχογραφήθηκαν ζωντανά στο θέατρο Λυκαβηττού και στη Μυτιλήνη, χωρίς ωστόσο ακόμη να έχουν πάρει το δρόμο της δισκογραφίας. Η πρόσφατη έκδοση της ανέκδοτης κινηματογραφικής μουσικής για την ταινία "Faccia di spia" (1975) καλλιεργεί βάσιμες προσδοκίες πως κάποτε θα έχουν την ίδια αγαθή τύχη και οι "Διφωνίες", για να τις χαρούν επιτέλους οι αθεράπευτοι λάτρεις του κορυφαίου συνθέτη.
Σημειώνει ο Μάνος Χατζιδάκις για το έργο του:
"Οι ΔΙΦΩΝΙΕΣ είναι παιχνίδι ερωτικό σε νόμιμη δόση ανάμεσα σε δύο παιδιά ν έ α -πολύ νέα για να 'ναι τραγουδιστές ή ερωτικά παράνομοι- που ανταλλάσσουν μες απ' τους στίχους της Αγαθής Δημητρούκα τις φωνές τους, μ' αρκετό ναρκισσισμό αλλά και αφοσίωση. Οι ΔΙΦΩΝΙΕΣ είναι περίπου γέννημα καφενειακής αναζήτησης και συζήτησης πάνω στο θέμα των στίχων και μουσικής για ένα σύγχρονο τραγούδι λαϊκό, χωρίς βέβαια ταυτότητα και άλλη διακριτικά. Γι αυτό, δεν τραγουδιούνται εύκολα ούτε ικανοποιούν τάσεις διασκέδασης και εκτονώσεως. Θέλουνε προσοχή, συμμετοχήν - θα λέγαμε - και εκ προοιμίου, τον σχετικόν ερωτισμόν της παραδόσεως".