Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος διαβάζει Λευτέρη Παπαδόπουλο

Πριν από λίγες μέρες, στις 14 Νοέμβρη, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος γιόρτασε τα ογδοηκοστά του γενέθλια συμπληρώνοντας ταυτόχρονα 50 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι με περισσότερα από 1200 τραγούδια, πολλά από τα οποία αποτελούν διαχρονικές επιτυχίες κι εξακολουθούν να βρίσκονται στα χείλη ολωνών μας, χωρίς πολλές φορές να ξέρουμε καν ότι είναι γραμμένα από αυτόν. Μαζί με τον Νίκο Γκάτσο και τον Μάνο Ελευθερίου αποτελεί αδιαφιλονίκητο μέλος της κορυφαίας τριάδας των Ελλήνων στιχουργών από την εποχή της εμφάνισης του "έντεχνου" λαϊκού τραγουδιού. Αναλογικά μάλιστα με τους άλλους δύο πιστώνεται τις περισσότερες ποσοτικά επιτυχίες, αλλά και τις περισσότερες συνεργασίες με συνθέτες συχνά εντελώς διαφορετικού ύφους και φυσικά με όλους τους μεγάλους τραγουδιστές. Μόνο με τον Μάνο Χατζιδάκι δε συνεργάστηκε, αν και φαίνεται πως υπήρχε κάποιο ανεκπλήρωτο σχέδιο μιας τέτοιας συνεργασίας, ενώ η εκτίμηση του μεγάλου συνθέτη για εκείνον ήταν απεριόριστη.
Στα 50 και παραπάνω αυτά χρόνια, από το 1963 που έγραψε την "Άπονη ζωή", ξεχωρίζουν κάποιες μεγάλες συνεργασίες του με Έλληνες συνθέτες που πραγματικά χάραξαν ανεξίτηλα την πορεία του ελληνικού τραγουδιού: Πρώτα με τον Σταύρο Ξαρχάκο, μια συνεργασία όχι μεγάλη ποσοτικά, αλλά κορυφαία ποιοτικά, αφού περιλαμβάνει αριστουργηματικά τραγούδια, όπως η "Άπονη ζωή", η "Φτωχολογιά", η "Καισαριανή", το "Βάλε κι άλλο πιάτο

στο τραπέζι", το "Κλάψτε ουρανοί κι αστέρια", ο "Δεληβοριάς" και κάμποσα ακόμη. Ακολούθησε η συνεργασία με τον Μίμη Πλέσσα που απέφερε τις τεράστιες κινηματογραφικές επιτυχίες με τη φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου, συνεργασία που κορυφώθηκε το 1969 με το δίσκο "Ο Δρόμος", ο οποίος σημείωσε το μεγαλύτερο ρεκόρ πωλήσεων διαχρονικά στην ελληνική δισκογραφία. Εκεί όμως που βρήκε τον πραγματικό εαυτό του ήταν πλάι στον αγαπημένο φίλο του τον Μάνο Λοΐζο, με τον οποίο έγραψε τραγούδια το ένα καλύτερο από το άλλο ("Δελφίνι δελφινάκι", "Το παλιό ρολόι", "Γοργόνα", "Παποράκι", 'Ήλιε μου σε παρακαλώ", "Έχω ένα καφενέ", "Σεβάχ ο Θαλασσινός", "Τζαμάικα", "Κουταλιανός", "Μάνα δε φυτέψαμε", "Αχ, χελιδόνι μου", "Νανούρισμα", "Δέκα παλικάρια", "Παραμυθάκι μου", "Ο αρχηγός", "Μη με ρωτάς"). Παράλληλα είχε μια θαυμάσια συνεργασία με τον Γιάννη Σπανό που απέφερε μια σειρά ιδιαίτερα τρυφερών τραγουδιών ("Μια Κυριακή", "Πες πως μ' αντάμωσες", "Τα χέρια", "Ξύπνησε η πόλη", "Βροχή και σήμερα", "Μια βραδιά του Μαγιού", "Είπα να φύγω", "Οδός Αριστοτέλους", "Κίτρινη πόλη", "Οι Κυριακές στην Κατερίνη"). Εκείνη την εποχή με τον Απόστολο Καλδάρα έγραψε έναν από τους καλύτερους ελληνικούς δίσκους, τον "Βυζαντινό Εσπερινό", ενώ παράλληλα είχε μικρή συνεργασία με τον Σταύρο Κουγιουμτζή ("Στα ψηλά τα παραθύρια", "Κάποιος χτύπησε την πόρτα") και τον Γιώργο Χατζηνάσιο. Στη δεκαετία του '80 γνώρισε μεγάλες επιτυχίες με τον Χρήστο Νικολόπουλο, ενώ η τελευταία μεγάλη του συνεργασία ήταν με τον Μίκη Θεοδωράκη, η οποία μάλιστα κράτησε μέχρι τα πρόσφατα χρόνια. 

Ο δίσκος της Legend αποτελεί ένα ωραίο αφιέρωμα στη μεγάλη αυτή διαδρομή του Λευτέρη Παπαδόπουλου στο ελληνικό τραγούδι. Εδώ είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής, αφού εκτός από τους δικούς του στίχους έχουμε και την παρουσία του ίδιου που διαβάζει τους στίχους του. Και μάλιστα τους διαβάζει με απόλυτα εκφραστικό τρόπο δείχνοντας ολοφάνερα τη βιωματική του σχέση μ' αυτό το ακριβό υλικό και αναδεικνύοντας τους ζουμερούς χυμούς αυτής της καθαρής λαϊκής ποίησης. 75 επιλεγμένα τραγούδια συνοδευόμενα από διακριτικές μελωδικές υπομνήσεις του πιάνου που παίζει o Γιώργος Παγιάτης.

(c) Legend | 2009