Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης (1943-2017) υπήρξε ένας εξαιρετικά αξιόλογος δημιουργός στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού και της μουσικής γενικότερα, αρκετά υποτιμημένος, κατά τη γνώμη μου, και παρεξηγημένος, πράγμα που οφείλεται εν πολλοίς στην κάθε άλλο παρά επικοινωνιακή του σχέση με το χώρο, στην παροιμιώδη σεμνότητα του χαρακτήρα του και στη συστηματική απουσία του από τα μαζικά μέσα. Η αλήθεια είναι ότι υπήρξε μια περίοδος της ζωής του, εκεί στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80, τότε που γνώρισε μια ευρεία δημοτικότητα κυρίως χάρις σε δραστηριότητες που ανέπτυξε όχι ακραιφνώς μουσικές, όπως το περίφημο πάρτι του στη Βουλιαγμένη. Γενικά πάντως για τον Κηλαηδόνη υπάρχει μια υπεραπλουστευμένη εικόνα ενός light καλλιτέχνη, με ανάλαφρο μουσικό στυλ και γούστα bon viveur! Αυτά όμως αποτελούν μια επιφάνεια, κάτω από την οποία κρυβόταν ένας πολύ προικισμένος μουσικός που δεν περιορίστηκε στον βολικό ρόλο του συνθέτη επιτυχιών ευρείας κατανάλωσης, αλλά είχε και πολύ πιο σοβαρή σχέση με τη μουσική δημιουργία συνθέτοντας τεράστιο όγκο μουσικής για το θέατρο, η οποία παραμένει σχεδόν στο σύνολό της ανέκδοτη.
Η πρώτη δισκογραφική εμφάνιση του Λουκιανού Κηλαηδόνη σημειώθηκε το 1969 με δυο τραγούδια που ερμήνευσε ο Γιώργος Νταλάρας στον ομώνυμο προσωπικό του δίσκο σε στίχους του Δημήτρη Ιατρόπουλου. Οι τίτλοι τους: "Παίρνω την ανηφοριά, "Σ' αγαπώ". Ακολούθησε η μουσική του για το θεατρικό έργο της Κωστούλας Μητροπούλου "Η πόλη μας" (1970), από την οποία προέκυψε ο ομώνυμος δίσκος με ερμηνευτές τη Βίκυ Μοσχολιού και τον Μανώλη Μητσιά. Ο Μητσιάς μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη ήταν οι ερμηνευτές του επόμενου δίσκου του με τίτλο "Η κόκκινη κλωστή" (1972), με τον οποίο έχει την πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία του με τον μεγάλο στιχουργό Νίκο Γκάτσο. Ένα χρόνο μετά θα κυκλοφορήσει ο εμβληματικός του δίσκος "Τα Μικροαστικά", με τον οποίο αρχίζει σταδιακά να μεταλλάσσει το μουσικό του ύφος από το λαϊκό σε πιο προσωπικό με στοιχεία μπαλάντας, ροκ και τζαζ, τα οποία θα χαρακτηρίσουν τους κατοπινούς σημαντικούς του δίσκους ("Media Luz", "Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόι", "Ψυχραιμία παιδιά", "Χαμηλή πτήση" κλπ.).
Παράλληλα με τις ολοκληρωμένες του δουλειές ο Λουκιανός Κηλαηδόνης έγραψε και κάμποσα ανεξάρτητα τραγούδια για δίσκους 45 στροφών ή προσωπικούς δίσκους σημαντικών τραγουδιστών, όπως ο Μανώλης Μητσιάς, ο Σταμάτης Κόκοτας, η Δήμητρα Γαλάνη, η Νάνα Μούσχουρη και η Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Αυτά τα τραγούδια συγκέντρωσα σ' αυτή τη συλλογή, συνολικά είκοσι, χωρίς να αποκλείεται να έχω ξεχάσει κάποια. Τα περισσότερα από τα τραγούδια αυτά σημείωσαν μεγάλη επιτυχία και τραγουδήθηκαν πολύ, όπως τα πανέμορφα "Αχ, Μαρία", "Κοίταξε να δεις", "Σαν πας στην Αλεξάνδρεια", "Στο μαγαζάκι του Μηνά", "Κορίτσι κυριακάτικο", "Σε βρήκα στη Μονεμβασιά".
(c) 45'' | MINOS-EMI, LYRA | 1969-1981 | πηγή: d58
2 σχόλια:
Αχ ρε Λουκιανέ!Ήταν ανάγκη να φύγεις? Κρίμα.
Να πούμε ότι τα "Πότε θα 'ρθει ένας καιρός" και "Ο δραγουμάνος του βεζύρη" ηχογραφήθηκαν αρχικά με τον Σταύρο Πασπαράκη (υπάρχει και σχόλιο στο άρθρο για τον Πασπαράκη).
Σε διαφορετικές ηχογραφήσεις υπάρχουν και τα:
-- Σε βρήκα στη Μονεμβασιά (με τον Μητσιά στον δίσκο του 1973 "Μανώλης Μητσιάς 2").
-- Μια κεφαλονίτισσα (με τον Σμοκοβίτη σε 45αράκι του 1973, που την ίδια χρονιά μπήκε και στις τουριστικές συλλογές "Άσπρα κόκκινα κίτρινα μπλε" και "Welcome to Greece No4").
Το ίδιο τραγούδι το είχε ηχογραφήσει και ο Μπιθικώτσης αλλά κυκλοφόρησε το 1985 στη συλλογή "Γρηγόρης Μπιθικώτσης για πάντα Νο1".
Τέλος να αναφέρουμε και Το σπίτι μου που υπάρχει με τον Μητσιά στον δίσκο "Η Κόκκινη κλωστή" του 1972, και με τον Μπιθικώτση στον δίσκο "Λουκιανός Κηλαηδόνης - Πρώτες εκτελέσεις" του 1987.
Δημοσίευση σχολίου