Σας παρουσιάζω μια
έξοχη εγγραφή δύο κοντσέρτων για πιάνο του Wolfgang Amadeus Mozart ερμηνευμένων
υποδειγματικά από τον μεγάλο Ούγγρο πιανίστα Rudolf Serkin με τη
συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Κολούμπια υπό τη διεύθυνση του μυθικού
αρχιμουσικού Georg Szell (CBS/SONY, 1964).
Πρόκειται για δύο
κοντσέρτα της ώριμης δημιουργικής περιόδου του μεγαλοφυούς συνθέτη. Το υπ'
αριθμόν 19 κατέχει τη θέση 459 στον κατάλογο των έργων του, ενώ το υπ' αριθμόν
20 τη θέση 466.
Θέλω να σταθώ
ιδιαίτερα στο κοντσέρτο αρ. 20 που ανήκει στα μεγαλύτερα αριστουργήματα του
είδους, προσωπικά μάλιστα το τοποθετώ χωρίς καμία επιφύλαξη στην πρώτη θέση των
πιανιστικών κοντσέρτων όλων των εποχών! Το πρώτο μέρος διακρίνεται για τη
δυναμική του ανάπτυξη, ενώ το τρίτο διαθέτει έναν καταπληκτικό κυκλικό ρυθμό
που σε παρασύρει.
Ωστόσο το μεσαίο
μέρος ("Romance") αποτελεί την κορύφωση του έργου με μια
θεσπέσια μελωδία. Τι το ιδιαίτερο έχει όμως αυτή η μελωδία; Μα, αποτέλεσε την
πηγή έμπνευσης για ένα ωραιότατο, αν και μάλλον άγνωστο, ποίημα του Οδυσσέα
Ελύτη από τη συλλογή "Τα ετεροθαλή" (1974) με τον ίδιο
ακριβώς τίτλο:
Romance
Όμορφη λυπητερή ζωή
Πιάνο μακρινό υποχθόνιο
Το κεφάλι μου ακουμπάει στον Πόλο
Και τα χόρτα με κυριεύουν
Γάγγη κρυφέ της νύχτας πού με παίρνεις;
Από μαύρους καπνούς βλέπω δορκάδες
Μες στο ασήμι να τρέχουν να τρέχουν
Και δε ζω και δεν έχω πεθάνει
Ούτε ο έρωτας ούτε κι η δόξα
Ούτε τ' όνειρο ούτε δεν ήταν
Με το πλάι κοιμούμαι κοιμούμαι
Κι ακούω τις μηχανές της γης που ταξιδεύει.
