Το έτος 411 παρουσιάστηκαν στη σκηνή οι κωμωδίες "Λυσιστράτη" και "Θεσμοφοριάζουσες", δύο έργα με κοινό θεματικό άξονα τη γυναικεία αντίδραση απέναντι στο καταπιεστικό ανδρικό κατεστημένο. Στη "Λυσιστράτη" οι γυναίκες όλης της Ελλάδας αποφασίζουν, με πρωτοβουλία της επώνυμης ηρωίδας, να κηρύξουν αποχή από τα συζυγικά τους καθήκοντα, για να υποχρεώσουν τους άνδρες να σταματήσουν τον πόλεμο. Καταλαμβάνουν την Ακρόπολη κι εξαναγκάζουν τους άνδρες να υπογράψουν πανηγυρικά την ειρήνη. Στις "Θεσμοφοριάζουσες" οι γυναίκες αποφασίζουν στη γιορτή των Θεσμοφορίων να τιμωρήσουν τον Ευριπίδη, επειδή τις κακολογεί στις τραγωδίες του! Ο ποιητής τότε βάζει ένα φίλο του ντυμένο γυναίκα να τις μεταπείσει, αλλά αυτός αποκαλύπτεται και φυλακίζεται, για να σωθεί τελικά μετά από παρέμβαση του Ευριπίδη, ο οποίος επιστρατεύει διάφορα "παρατραγωδικά" τεχνάσματα.
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος έγραψε μουσική και τραγούδια για τις δύο αυτές κωμωδίες για αντίστοιχες παραστάσεις που ανέβηκαν σε διαφορετικές ευκαιρίες. Οι "Θεσμοφοριάζουσες" γράφτηκαν για τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου στα Επιδαύρεια του 1988, ενώ παίχτηκαν επίσης στο Ηρώδειο, τη Δωδώνη, την Πάτρα και τους Φιλίππους. Η μετάφραση ήταν του Παύλου Μάτεσι και η σκηνοθεσία του Κώστα Μπάκα. Πρωταγωνιστούσαν ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος και ο Γιώργος Μοσχίδης. Τη μουσική διδασκαλία έκανε ο Αντώνης Κοντογεωργίου. Συμμετείχε χορωδία από 22 κορίτσια που αποτελούσαν το χορό της κωμωδίας.
Σημειώνει ο συνθέτης: "Η μουσική και τα τραγούδια για τις "Θεσμοφοριάζουσες" είναι ένα ηχητικό αφιέρωμα για τον ίδιο τον Αριστοφάνη, το μακρινό μας πρόγονο. Είναι μια διαφήμιση γι' αυτήν τη σατιρική ιδιοφυία που ρεύεται στο συμπόσιο του Πλάτωνα, όταν μιλάνε για την καταγωγή του ανθρώπου, κι ακολουθεί τον Ευριπίδη στις θεατρικές επαναστάσεις του και στην αμεσότητά του σατιρίζοντάς τον μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο..."
Η "Λυσιστράτη" ανέβηκε το 1993 από τη Νέα Ελληνική Σκηνή σε σκηνοθεσία
Ο εξαιρετικός ορχηστρικός ήχος βασίζεται στα όργανα: Τρομπέτα, όμποε, φλάουτο, κλαρίνο, πιάνο, φλογέρα, ταμπουρά και κρουστά. Διευθύνει ο Γιάννης Μαρκόπουλος.
Μαζί με τα μουσικά θέματα ακούγονται και σκόρπιες παρλάτες του Θύμιου Καρακατσάνη με τη χαρακτηριστική ένρινη εκφορά του λόγου του. Όπως σημειώνει ο συνθέτης, με το συγκεκριμένο έργο είχε ασχοληθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, με πρώτη το 1968 για το Θεατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.
Παρόλο που δεν πρόκειται για ένα δίσκο που ακούστηκε ιδιαίτερα, κυρίως λόγω της φύσης του υλικού που περιλαμβάνει, οφείλω να τονίσω ότι πρόκειται για πολύ αξιόλογη δουλειά του μεγάλου συνθέτη, με χυμώδεις μουσικές συνθέσεις γεμάτες κέφι και ρυθμούς, που αποδίδονται από εξαιρετικά φροντισμένες ορχήστρες σε μια λαμπερή ηχογράφηση.
CD | FM RECORDS | 1993
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου