Γιώργος Καγιαλίκος: Εννέα Κρυμμένα Τραγούδια (2011)

Ο νέος τραγουδοποιός Γιώργος Καγιαλίκος έρχεται διακριτικά στο χώρο της σύγχρονης τραγουδοποιίας ταράζοντας με την ήρεμη δυναμική του τα λιμνάζοντα ύδατα.

Ανήκω – ξέρω πως υπάρχουν πολλές αντιρρήσεις πάνω σ’ αυτό – σ’ εκείνους που εισπράττουν μια διαρκή απογοήτευση από την εικόνα του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, το οποίο βρίσκω ότι διανύει μια παρατεταμένη πέτρινη περίοδο ύστερα από την ελπιδοφόρα ανθοφορία της δεκαετίας του ’90 με τους σπουδαίους τραγουδοποιούς (Μάλαμας, Παπακωνσταντίνου, Περίδης, Ζούδιαρης κ.ά.). Οι λιγοστές – ευτυχώς, θαυμάσιες – εξαιρέσεις (Αλκίνοος, Μαραμής, Λυκούδη, Εμμανουηλίδης, Καραμουρατίδης κλπ) δεν καταφέρνουν παρά να επιβεβαιώνουν δραματικά τον κανόνα.

Αλλά ιδού μια ολοκαίνουργια φωνή που εντελώς απροσδόκητα απελευθερώνει μια εκρηκτική δυναμική με πολύ απλά και παμπάλαια υλικά, το λυρισμό και τη μελωδία! Όσο κι αν οι μηχανιστικές ευκολίες της τεχνολογίας του ήχου μοιάζει να έχουν εκμαυλίσει ανεπανόρθωτα τα ακουστικά μας φίλτρα, πάντα οι δυο αυτές κοσμογονικές καταβολές της μουσικής μπαίνοντας στην υπηρεσία ενός εκλεκτού ταλέντου καταφέρνουν να διασκορπίζουν την αχλύ των παραμορφωτικών ηχητικών κατασκευών και να μας οδηγούν αλάθευτα σ’ ένα παραδεισένιο ξέφωτο!

Ακριβώς μια τέτοια περίπτωση βρίσκω πως αποτελεί ο Γιώργος Καγιαλίκος, που τον πρωτογνώρισα ανάποδα, μέσα από την τελευταία του δουλειά με τίτλο «Φυγή» (Μετρονόμος, 2014). Αναστατώθηκα  από τις πρώτες κιόλας νότες και μεμιάς αισθάνθηκα ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι ξεχωριστό που αξίζει τον κόπο να το παρακολουθήσουμε. 

Κι έτσι αναζήτησα προηγούμενες μουσικές του εργασίες, για να ξετρυπώσω τα «Εννέα κρυμμένα Τραγούδια», την πρώτη επίσημη δισκογραφική του εμφάνιση εν έτει 2011. Καινούργια πράγματα δηλαδή που δεν τα είχα πάρει είδηση αμέσως, αλλά ευλογώ την καλή μου τύχη που τα ανακάλυψα έστω και καθυστερημένα.

Ο συγκεκριμένος λοιπόν κύκλος τραγουδιών, που περιλαμβάνει εννέα λυρικά τραγούδια κι έναν οργανικό επίλογο, κυκλοφόρησε το 2011 από την Orion Music. Μουσική, στίχοι κι ερμηνεία, όλα φέρουν την υπογραφή του Καγιαλίκου.

Η απόλυτη έννοια του τραγουδοποιού δηλαδή! Για την ακρίβεια, δικοί του είναι οι στίχοι στα πέντε από τα εννιά τραγούδια, ενώ τα υπόλοιπα υπογράφουν οι Νεόφυτος Δάνος και Γιώργος Σκόκας. Δεν τους γνωρίζω, αλλά οι στίχοι τους στέκονται αντάξια πλάι στους ποιητικούς στίχους του συνθέτη. Ένα τραγούδι ερμηνεύει αισθαντικότατα ο Έλλη Πασπαλά. Μ’ αρέσουν πάντως περισσότερο αυτά με τη φωνή του ίδιου του δημιουργού, γιατί αποκαλύπτουν ένα απροσδόκητα ισχυρό φορτίο εκφραστικής δύναμης και τρυφερότητας. Οι μελωδίες είναι εξαιρετικές, όλες αρμονικά ταιριασμένες με τους στίχους. Όχι, δεν ξεχωρίζω κανένα τραγούδι! Γιατί είναι όλα όμορφα. Η λιτή ενορχήστρωση με ακουστικά όργανα (πιάνο, βιολί, βιολοντσέλο, φλάουτο, όμποε, σαξόφωνο και κοντραμπάσο) διαμορφώνει μια υποβλητική ατμόσφαιρα μεθυστικής ονειροπόλησης. Ο Νίκος Κυπουργός που μας συστήνει θερμά το δίσκο μέσα από το ένθετο σημείωμά του δε θα μπορούσε να λαθέψει.

Ανατρέχοντας στην ιστοσελίδα του δημιουργού ανακάλυψα κι άλλα καλούδια. Ήδη έχουν ηχογραφηθεί μια σειρά επτά μελοποιημένων ποιημάτων του Νικηφόρου Βρεττάκου, ένα από τα οποία («Ολονυχτία») έχει συμπεριληφθεί και στη «Φυγή». Χωρίς αμφιβολία, ο χρόνος είναι ο μεγάλος σύμμαχος του θαυμάσιου τραγουδοποιού Γιώργου Καγιαλίκου…