Έξι χρόνια μετά τη "Γραφειοκρατία" (1976) ο Χρήστος Λεττονός θα ηχογραφήσει τη δεύτερη προσωπική δουλειά του με τίτλο "Στρατιωτικά", η οποία έμελλε να αποτελέσει και το κύκνειο άσμα του.
Συνεργάστηκε με το φίλο του στιχουργό Λάζαρο Ανδρέου, εκτός από δύο τραγούδια που έχουν στίχους του Γιώργου Μαρκόπουλου και του ίδιου, ενώ υπάρχει κι ένα σε στίχους του Κώστα Βίρβου
που υπήρχε και στη "Γραφειοκρατία", εδώ όμως σε νέα ενορχήστρωση.
Ο δίσκος, όπως είναι φανερό, συνιστά μια συγκεκριμένη
θεματική ενότητα και καταγράφει τις προσωπικές εμπειρίες των δημιουργών
από τη στρατιωτική τους θητεία.
Σε αντίθεση με την εξωστρέφεια των τραγουδιών της "Γραφειοκρατίας", αυτός ο δίσκος έχει έντονα εσωστρεφή και λυρικό χαρακτήρα, ενώ μια υπερβάλλουσα μελαγχολία διαχέεται στα περισσότερα τραγούδια, κάτι σαν μικρές ψιθυριστές εξομολογήσεις αβάσταχτης μοναξιάς και στέρησης. Στίχοι και μουσική απόλυτα προσαρμοσμένα σ' ένα τέτοιο κλίμα πνιγηρής ατμόσφαιρας.
Σε αντίθεση με την εξωστρέφεια των τραγουδιών της "Γραφειοκρατίας", αυτός ο δίσκος έχει έντονα εσωστρεφή και λυρικό χαρακτήρα, ενώ μια υπερβάλλουσα μελαγχολία διαχέεται στα περισσότερα τραγούδια, κάτι σαν μικρές ψιθυριστές εξομολογήσεις αβάσταχτης μοναξιάς και στέρησης. Στίχοι και μουσική απόλυτα προσαρμοσμένα σ' ένα τέτοιο κλίμα πνιγηρής ατμόσφαιρας.
Μερικές μελωδίες είναι πανέμορφες, με κορυφαία
αυτή του "Τετάρτη βράδυ", του
γνωστότερου τραγουδιού του δίσκου, που μας το γνώρισε λίγο νωρίτερα σε
μια δική της ερμηνεία η Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Πολύ τρυφερό το "Σε θυμάμαι συχνά" βασισμένο στο τραγούδι "Chelsea Hotel" του Leonard Cohen . Γνωστό είναι επίσης και το "Γιαυτό λοιπόν", όχι στη συγκεκριμένη εκτέλεση, αλλά σε εκτέλεση πάλι της Πρωτοψάλτη με άλλο τίτλο και άλλους στίχους ("Απόψε η νύχτα").
(c) LP | ΕΝΑΛΛΑΞ | 1982 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου