Με το δίσκο "Κύκλος Σεφέρη" σημειώνεται το 1976 η πρώτη εμφάνιση του Ηλία Ανδριόπουλου
στη δισκογραφία και μάλιστα ιδιαίτερα εντυπωσιακή και φιλόδοξη, αν
αναλογιστεί κανείς το μέγεθος του ονόματος που υπογράφει τους στίχους
αυτών των πρώτων του τραγουδιών, αλλά και το ξεχωριστό εκτόπισμα του
βασικού του ερμηνευτή, ο οποίος βρισκόταν στο πλήρες απόγειο της ακμής
του.
Βρισκόμαστε μόλις πέντε χρόνια μετά το θάνατο του μεγάλου ποιητή Γιώργου Σεφέρη (1900-1971), που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής και για το νόμπελ που κόμισε στην πτωχή του πατρίδα, αλλά και για τα κοσμαγάπητα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη που προέκυψαν από την ποίησή του ("Στο περιγιάλι το κρυφό" , "Κράτησα τη ζωή μου", "Λίγο ακόμα" κ.ά.), όπως και για την περίφημη αντιδικτατορική του δήλωση το 1969.
Η ποίηση του Σεφέρη λοιπόν αποτέλεσε και το μουσικό εφαλτήριο του νέου συνθέτη. Η πρωτόλεια αυτή δισκογραφική του κατάθεση περιλαμβάνει δέκα μελοποιημένα ποιήματα κι ένα ακόμη σε μορφή απαγγελίας. Πρόκειται για ένα δίσκο άνισο, κατά τη γνώμη μου, με εμφανή τα στοιχεία του άγχους απ' τη μεριά του συνθέτη, καθώς φαίνεται η προσπάθειά του να τα "δώσει όλα", για να μπορέσει να δώσει ένα ισχυρό στίγμα στο χώρο. Έτσι στο έργο συνυπάρχουν εξαιρετικές, αλλά και μέτριες στιγμές. Κάποιες φορές η μουσική κυλάει αβίαστα και τότε προκύπτουν "κανονικά" τραγούδια που ακούγονται με ξεχωριστό ενδιαφέρον, όπως τα: "Σαντορίνη", "Συκομουριά", "Όνειρο" και "Εδώ τελειώνουν τα έργα". Άλλες πάλι φορές η μελωδία αποπροσανατολίζεται και γίνεται δύσκαμπτη στην απέλπιδα προσπάθειά της να παρακολουθήσει την αντισυμβατική προσωδία των στίχων. Η σύγκριση, π.χ., του τραγουδιού "Κι αν ο αγέρας φυσά" με την αντίστοιχη εξαιρετική μελοποίηση του Δήμου Μούτση από την "Τετραλογία" είναι απολύτως εύγλωττη.
Τα τραγούδια ερμηνεύονται από τον Νίκο Ξυλούρη στα όρια του απόλυτου, πράγμα που μάλλον δεν προκαλεί καμία εντύπωση μετά τα ηχηρά διαπιστευτήρια που είχε δώσει τα αμέσως προηγούμενα χρόνια, έχοντας μάλιστα ήδη ερμηνεύσει μελοποιημένα ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη και στο δίσκο "Στράτης ο Θαλασσινός..." (1973) του Γιάννη Μαρκόπουλου. Μαζί του η νεοφώτιστη τότε Άλκηστη Πρωτοψάλτη, η οποία εντυπωσιάζει με την απροσδόκητα ώριμη ερμηνεία της. Συμμετέχει επίσης ο ηθοποιός Αλμπέρτος Εσκενάζη απαγγέλλοντας το ποίημα "Τρεις βράχοι".
Βρισκόμαστε μόλις πέντε χρόνια μετά το θάνατο του μεγάλου ποιητή Γιώργου Σεφέρη (1900-1971), που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής και για το νόμπελ που κόμισε στην πτωχή του πατρίδα, αλλά και για τα κοσμαγάπητα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη που προέκυψαν από την ποίησή του ("Στο περιγιάλι το κρυφό" , "Κράτησα τη ζωή μου", "Λίγο ακόμα" κ.ά.), όπως και για την περίφημη αντιδικτατορική του δήλωση το 1969.
Η ποίηση του Σεφέρη λοιπόν αποτέλεσε και το μουσικό εφαλτήριο του νέου συνθέτη. Η πρωτόλεια αυτή δισκογραφική του κατάθεση περιλαμβάνει δέκα μελοποιημένα ποιήματα κι ένα ακόμη σε μορφή απαγγελίας. Πρόκειται για ένα δίσκο άνισο, κατά τη γνώμη μου, με εμφανή τα στοιχεία του άγχους απ' τη μεριά του συνθέτη, καθώς φαίνεται η προσπάθειά του να τα "δώσει όλα", για να μπορέσει να δώσει ένα ισχυρό στίγμα στο χώρο. Έτσι στο έργο συνυπάρχουν εξαιρετικές, αλλά και μέτριες στιγμές. Κάποιες φορές η μουσική κυλάει αβίαστα και τότε προκύπτουν "κανονικά" τραγούδια που ακούγονται με ξεχωριστό ενδιαφέρον, όπως τα: "Σαντορίνη", "Συκομουριά", "Όνειρο" και "Εδώ τελειώνουν τα έργα". Άλλες πάλι φορές η μελωδία αποπροσανατολίζεται και γίνεται δύσκαμπτη στην απέλπιδα προσπάθειά της να παρακολουθήσει την αντισυμβατική προσωδία των στίχων. Η σύγκριση, π.χ., του τραγουδιού "Κι αν ο αγέρας φυσά" με την αντίστοιχη εξαιρετική μελοποίηση του Δήμου Μούτση από την "Τετραλογία" είναι απολύτως εύγλωττη.
Τα τραγούδια ερμηνεύονται από τον Νίκο Ξυλούρη στα όρια του απόλυτου, πράγμα που μάλλον δεν προκαλεί καμία εντύπωση μετά τα ηχηρά διαπιστευτήρια που είχε δώσει τα αμέσως προηγούμενα χρόνια, έχοντας μάλιστα ήδη ερμηνεύσει μελοποιημένα ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη και στο δίσκο "Στράτης ο Θαλασσινός..." (1973) του Γιάννη Μαρκόπουλου. Μαζί του η νεοφώτιστη τότε Άλκηστη Πρωτοψάλτη, η οποία εντυπωσιάζει με την απροσδόκητα ώριμη ερμηνεία της. Συμμετέχει επίσης ο ηθοποιός Αλμπέρτος Εσκενάζη απαγγέλλοντας το ποίημα "Τρεις βράχοι".
Να σημειώσω ότι κάποια από αυτά τα τραγούδια θα τα ξαναβρούμε σε νέες εκτελέσεις στο δίσκο του συνθέτη "Αργοναύτες"
(1998) με τις φωνές της Νένας Βενετσάνου και του Μανώλη Μητσιά, σε μια
απόδοση κάπως πιο υποτονική της πρωτότυπης.
(c) EMI Columbia | 1976 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου