Οι απώλειες του 2017

Το 2017 μας αποχαιρετά απόψε τα μεσάνυχτα κι εύλογα αναρωτιέμαι τι μας άφησε πίσω του στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Αυτό δυστυχώς που μένει έντονο στη συναισθηματική μου μνήμη είναι οι πολλές και σημαντικές απώλειες καλλιτεχνών μέσα στη χρονιά αυτή. Και βρίσκω τώρα την ευκαιρία να ξαναθυμίσω τις πιο ξεχωριστές από αυτές με τη βεβαιότητα ότι πολλοί από σας συμμερίζεστε τη θλίψη μου σ' αυτόν τον μελαγχολικό απολογισμό.

Τον Φλεβάρη έφυγαν δύο σημαντικοί συνθέτες: ο Βασίλης Τενίδης (γενν. 1935), συνθέτης και κλασικός κιθαριστής, και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης (γενν. 1943), ο αγαπημένος μας Λούκι Λουκ του τραγουδιού, συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής. Από την πολύχρονη διαδρομή του Λουκιανού στο τραγούδι και τη δισκογραφία θα σταθώ στις κορυφαίες του στιγμές: "Η πόλη μας" (1970), "Η κόκκινη κλωστή" (1972), "Τα Μικροαστικά" (1973), "Media Luz" (1976), "Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόι" (1978), "Χαμηλή πτήση" (1982). Με τα "Μικροαστικά" άφησε ένα ισχυρό στίγμα στο ελληνικό τραγούδι, ενώ διαχρονικές παραμένουν μερικές επιτυχίες τραγουδιών του, όπως: ¨Μη χτυπάς", "Όσο αγαπιόμαστε τα δυο", "Σπίτι μου", "Η φωτογραφία", "Τα θερινά σινεμά", "Αχ, Ρίτα", "Μια μέρα μιας Μαίρης" και πολλά άλλα.

Σημειώνω εδώ τα αφιερώματα του ΔΙΣΚΟΒΟΛΟΥ στον Λουκιανό Κηλαηδόνη:

• Η σκοτεινή πλευρά (ανέκδοτες ηχογραφήσεις
• Σκόρπια τραγούδια σε πρώτη εκτέλεση
• Ελευθέριος Βενιζέλος (OST)
• Τα Μικροαστικά (ραδιοφωνική μετάδοση)
• Media Luz (1976)
• Χαμηλή πτήση (1982)

Ο Ιούλιος στάθηκε σκληρός για το ελληνικό τραγούδι, αφού στη διάρκειά του χάθηκαν δύο εκλεκτές φωνές της γενιάς του '60.

Πρώτα ο αγαπημένος λαϊκός τραγουδιστής Γιάννης Καλατζής (γενν. 1943), συνομήλικος του Λουκιανού Κηλαηδόνη, αν και στη δισκογραφία δεν συναντήθηκαν ποτέ λόγω διαφορετικών εταιριών. Ο Γιάννης Καλατζής ήταν ο αγαπημένος τραγουδιστής του Μάνου Λοΐζου και μαζί ξεκίνησαν στη Minos το 1968 με τον περίφημο "Σταθμό" που ήταν ο πρώτος μεγάλος δίσκος και για τους δυο, αλλά και για την εταιρία! Στη συνέχεια ο Καλατζής κατέκτησε την κορυφή με τεράστια σουξέ που του έγραψαν ο Γιώργος Κατσαρός, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Γιάννης Σπανός και άλλοι συνθέτες.

Δείτε τα αφιερώματα του ΔΙΣΚΟΒΟΛΟΥ στον Γιάννη Καλατζή:

• Παραμυθάκι μου (1971)
• Γιάννης Καλατζής: Ο πρώτος του δίσκος (1968)
• Ακυκλοφόρητα 45άρια
• Ο σταθμός (1968)

Τον Ιούλιο επίσης έφυγε η Ζωή Φυτούση (γενν. 1933), ηθοποιός και τραγουδίστρια. Δεν είχε μεγάλη παρουσία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά ερμήνευσε μερικά σημαντικά τραγούδια των πιο εκλεκτών συνθετών μας: Του Μάνου Χατζιδάκι ("Ο ταχυδρόμος", "Το μαντολίνο" από το θεατρικό "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε"), του Σταύρου Ξαρχάκου ("Για χατήρι σου", "Τα δάκρυά μου είναι καυτά") και του Μάνου Λοΐζου ("Το Σαββατόβραδο", "Πώς τον αγαπώ").

Τον Αύγουστο θρηνήσαμε και το χαμό της αγαπημένης μας Αρλέτας (γενν. 1945), της φωνής σύμβολο των νεοκυματικών χρόνων, αλλά και της τρυφερής ερμηνεύτριας και συνθέτριας των κατοπινών χρόνων. Τραγούδησε υπέροχες μπαλάντες του 
Γιάννη Σπανού ("Μια φορά θυμάμαι", "Άφκιαστο κι αστόλιστο", "Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι"), του Νότη Μαυρουδή ("Φώναξέ με", "Σάββατο απόγιομα"), του Γιώργου Κοντογιώργου ("Τις άδειες νύχτες", "Τώρα θ' ανοίξω τα φτερά"), του Νίκου Χουλιαρά ("Το πέτρινο χαμόγελο"), του Λάκη Παπαδόπουλου ("Σερενάτα", "Τσάι γιασεμιού", "Τα ήσυχα βράδια") και φυσικά δικά της, όπως και δεύτερες σπουδαίες εκτελέσεις τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη. 

Στο ΔΙΣΚΟΒΟΛΟ υπάρχει ένα μικρό αφιέρωμα στην Αρλέτα με αφορμή τον πρώτο προσωπικό της δίσκο (1966).

Κι ο Σεπτέμβρης είχε κακά μαντάτα φέτος. Μέσα σ' αυτό το μήνα χάθηκαν άλλες δυο γυναικείες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου. Η μία ήταν η λαϊκή τραγουδίστρια Μπέμπα Μπλανς (γενν. 1944) που μας χάρισε κάποτε μερικές

όμορφες ερμηνείες σε τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα ("Το καράβι", "Μιας πεντάρας νιάτα"), του Γιάννη Σπανού ("Έναν αητό αγάπησα"), του Γιώργου Μητσάκη, του Αντώνη Κατινάρη και άλλων λαϊκών δημιουργών. 
Δείτε το αφιέρωμα του ΔΙΣΚΟΒΟΛΟΥ στη Μπέμπα Μπλανς με τίτλο: Σπάνιες ερμηνείες (1964-1975)

Σχεδόν ταυτόχρονα χάθηκε και η Έλενα Κυρανά (γενν. 1943), μια σχεδόν άγνωστη ερμηνεύτρια με διακριτική, αλλά σημαντική παρουσία στο ελληνικό τραγούδι. Δεκαεπτά τραγούδια είναι όλη κι όλη η προσφορά της στο διάστημα 1967-1976, αλλά πέντε από αυτά περιέχονται σε δυο σημαντικούς δίσκους, τα "12 Τραγούδια του F.G. Lorca" (1969) του Γιάννη Γλέζου και "Ο κήπος" (1971) του Λίνου Κόκοτου. 
Στο ΔΙΣΚΟΒΟΛΟ μπορείτε να βρείτε συγκεντρωμένα όλα τα τραγούδια της Έλενας Κυρανά.

Μέσα στη χρονιά είχαμε κι άλλες απώλειες φυσικά. Τον Μάιο χάθηκε ο τραγουδοποιός Θοδωρής Παυλάκος. Τον Αύγουστο ο παλιός λαϊκός συνθέτης και μπουζουξής Λεονάρδος Μπουρνέλης. Τον Οκτώβριο έφυγαν άλλοι δυο: ο τραγουδιστής Γιώργος Σαρρής ("Οι νταλίκες" του Χρ. Νικολόπουλου) και ο λόγιος συνθέτης Ιωσήφ Μπενάκης που μας έδωσε μια αξιόλογη σειρά δίσκων μελοποιημένης ποίησης με τίτλο "Γαλαξίας" (2003-2006).