Εμφανίστηκε στη δισκογραφία το 1985 με το "Πράσινο αεράκι". Το 1987 ηχογράφησε την πιο φιλόδοξη δουλειά του με τίτλο "Πτερά του Μοντεζούμα" σε ποίηση Ανδρέα Εμπειρίκου. Και το 1992 με το 'Άτακτο παιδί" εγκατέλειψε άτακτα και οριστικά το δισκογραφικό κατεστημένο προτιμώντας να συνεχίσει στο παρασκήνιο της δισκογραφικής επικαιρότητας με επιλεκτικές εμφανίσεις σε διάφορους χώρους και κυρίως στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Γλώσσα στη Σκόπελο ή στην κοντινή Σκιάθο.
Φυσικά αναφέρομαι στον Νίκο Λαρυγγάκη που πέρασε σαν κομήτης από το χώρο του ελληνικού τραγουδιού με τρεις προσωπικές δουλειές όλες κι όλες μέσα σε μια επταετία. Η τελευταία, το "Άτακτο παιδί", περιλαμβάνει δέκα ροκ μπαλάντες με ισορροπημένη ρυθμική και μελωδική γραμμή που ακούγονται ευχάριστα, χωρίς πάντως να κομίζουν κάτι καινούργιο στο πεδίο δράσης των τραγουδοποιών που ήδη εκείνη την εποχή είχαν κυριαρχήσει στο ελληνικό τραγούδι. Οι στίχοι και η μουσική είναι πάντα δικά του, όπως και η ερμηνεία. Συμμετέχει επίσης η Ηρώ Λεχουρίτη, η γνωστή Ηρώ, στην πρώτη δισκογραφική της παρουσία, ερμηνεύοντας δυο πολύ τρυφερά τραγούδια ("Βοτσαλάκι", "Μυστικός φωταγωγός"), ίσως τα ωραιότερα του δίσκου.
Ως bonus στο αρχείο πρόσθεσα ένα ανεξάρτητο τραγούδι του Νίκου Λαρυγγάκη με τίτλο "Φεύγω για τη Σκόπελο" που μοιάζει σαν το αποχαιρετιστήριο μανιφέστο του συνθέτη προς το καλλιτεχνικό κατεστημένο.
(c) LP | Lyra | 1992 | πηγή: d58
1 σχόλιο:
Να είσαι καλά για το αφιέρωμα στον ξεχασμένο Νίκο Λαρυγγάκη. Σου εύχομαι ολόψυχα Καλή Χρονιά και να έχεις πάντα υγεία και την διάθεση να μας δίνεις ή να μας θυμίζεις ξεχασμένα μουσικά έργα αξιόλογων συνθετών.
Δημοσίευση σχολίου