Πόσοι γνωρίζουν τον νεαρό Καστοριανό τραγουδοποιό Αλέξη Γούδα, αυτόν που αιφνιδίασε τους πάντες, όταν πριν από δέκα σχεδόν χρόνια, το 2008, έκανε την πρώτη του επίσημη εμφάνιση συμμετέχοντας στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης κατακτώντας μάλιστα το πρώτο βραβείο με το χαριτωμένο τραγουδάκι "Φανταστικό ταγκό";
Ο Αλέξης είναι γιος καλού μου συναδέλφου και από τα μαθητικά του χρόνια έδειχνε ένα πολυτάλαντο παιδί, έστω κι αν η πορεία του στη συνέχεια δεν ήταν ανάλογη με τις αρχικές προσδοκίες, γιατί προέκυψαν άλλες προτεραιότητες. Τέλειωσε τη Φιλοσοφική Σχολή, γράφει ποιήματα, δημοσιοποιεί σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα και κυρίως συνεχίζει επίμονα το μοναχικό του δρόμο στο τραγούδι παρουσιάζοντας κατά καιρούς σε ζωντανές εμφανίσεις δείγματα της δουλειάς του.
Ωστόσο χρειάστηκε να περάσουν κάμποσα χρόνια από εκείνη τη βραδιά θριάμβου στη Θεσσαλονίκη, για να καταφέρει να ηχογραφήσει την πρώτη ολοκληρωμένη του δουλειά, η οποία έγινε πραγματικότητα μέσα στο 2016. Ο δίσκος του επιγράφεται "Μεγάλη αγκαλιά" και περιλαμβάνει,, εκτός από το βραβευμένο του τραγούδι, ακόμη δέκα κομμάτια που φέρουν την προσωπική του υπογραφή σε μουσική, στίχους και ερμηνεία, εκτός από το "Ερωτικό" που έχει στίχους του Κώστα Κουτσουρέλη, ενώ σε ένα τραγούδι ακούμε τη Λιζέτα Καλημέρη και σε άλλο ένα τον αδελφό του Βασίλη.
Εντάξει, δεν πρόκειται για τραγούδια που ταράζουν τα επί χρόνια λιμνάζοντα νερά του ελληνικού τραγουδιού, ακούγονται όμως πολύ ευχάριστα και αποπνέουν μια δροσερή αύρα ειλικρίνειας και θετικής διάθεσης. Ο Αλέξης είναι ένα είδος ερανιστή τραγουδοποιού με εμφανείς επιρροές από καταξιωμένους δημιουργούς του χώρου. Κάποιες στιγμές στο μυαλό μου έρχεται ο Φοίβος Δεληβοριάς, άλλοτε πάλι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Δε διστάζει άλλωστε στο βραβευμένο του τραγούδι να ενσωματώσει, φευγαλέα έστω, μια αυτούσια μουσική φράση από γνωστό τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου. Το μουσικό του ύφος συχνά παίρνει ανάδρομη πορεία και καταφεύγει σε παλιότερες φόρμες, όπως βαλς, ταγκό, αμερικάνικοι ρυθμοί. Και όλα αυτά διανθισμένα με έντονα φολκλορικά στοιχεία από τον βαλκανικό περίγυρο.
Οι στίχοι του είναι έξυπνοι με βιωματικές αφετηρίες. Άλλοτε διακρίνονται από έναν πηγαίο αυθορμητισμό και άλλοτε γίνονται εκούσια απλοϊκοί, σαν μικρές προσωπικές εξομολογήσεις ή διαπροσωπικές συνομιλίες με κυρίαρχο το θέμα της ερωτικής επικοινωνίας, ενώ κάποιες φορές αποκτούν μια λογοπαικτική διάθεση.
Νομίζω πως η συνέχεια θα φέρει καινούργιους καρπούς, πιο ώριμους και πιο γευστικούς. Του το εύχομαι από καρδιάς!
Ο Αλέξης είναι γιος καλού μου συναδέλφου και από τα μαθητικά του χρόνια έδειχνε ένα πολυτάλαντο παιδί, έστω κι αν η πορεία του στη συνέχεια δεν ήταν ανάλογη με τις αρχικές προσδοκίες, γιατί προέκυψαν άλλες προτεραιότητες. Τέλειωσε τη Φιλοσοφική Σχολή, γράφει ποιήματα, δημοσιοποιεί σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα και κυρίως συνεχίζει επίμονα το μοναχικό του δρόμο στο τραγούδι παρουσιάζοντας κατά καιρούς σε ζωντανές εμφανίσεις δείγματα της δουλειάς του.
Ωστόσο χρειάστηκε να περάσουν κάμποσα χρόνια από εκείνη τη βραδιά θριάμβου στη Θεσσαλονίκη, για να καταφέρει να ηχογραφήσει την πρώτη ολοκληρωμένη του δουλειά, η οποία έγινε πραγματικότητα μέσα στο 2016. Ο δίσκος του επιγράφεται "Μεγάλη αγκαλιά" και περιλαμβάνει,, εκτός από το βραβευμένο του τραγούδι, ακόμη δέκα κομμάτια που φέρουν την προσωπική του υπογραφή σε μουσική, στίχους και ερμηνεία, εκτός από το "Ερωτικό" που έχει στίχους του Κώστα Κουτσουρέλη, ενώ σε ένα τραγούδι ακούμε τη Λιζέτα Καλημέρη και σε άλλο ένα τον αδελφό του Βασίλη.
Εντάξει, δεν πρόκειται για τραγούδια που ταράζουν τα επί χρόνια λιμνάζοντα νερά του ελληνικού τραγουδιού, ακούγονται όμως πολύ ευχάριστα και αποπνέουν μια δροσερή αύρα ειλικρίνειας και θετικής διάθεσης. Ο Αλέξης είναι ένα είδος ερανιστή τραγουδοποιού με εμφανείς επιρροές από καταξιωμένους δημιουργούς του χώρου. Κάποιες στιγμές στο μυαλό μου έρχεται ο Φοίβος Δεληβοριάς, άλλοτε πάλι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Δε διστάζει άλλωστε στο βραβευμένο του τραγούδι να ενσωματώσει, φευγαλέα έστω, μια αυτούσια μουσική φράση από γνωστό τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου. Το μουσικό του ύφος συχνά παίρνει ανάδρομη πορεία και καταφεύγει σε παλιότερες φόρμες, όπως βαλς, ταγκό, αμερικάνικοι ρυθμοί. Και όλα αυτά διανθισμένα με έντονα φολκλορικά στοιχεία από τον βαλκανικό περίγυρο.
Οι στίχοι του είναι έξυπνοι με βιωματικές αφετηρίες. Άλλοτε διακρίνονται από έναν πηγαίο αυθορμητισμό και άλλοτε γίνονται εκούσια απλοϊκοί, σαν μικρές προσωπικές εξομολογήσεις ή διαπροσωπικές συνομιλίες με κυρίαρχο το θέμα της ερωτικής επικοινωνίας, ενώ κάποιες φορές αποκτούν μια λογοπαικτική διάθεση.
Νομίζω πως η συνέχεια θα φέρει καινούργιους καρπούς, πιο ώριμους και πιο γευστικούς. Του το εύχομαι από καρδιάς!
(c) CD | AMS Productions | 2016
Κείμενο: Δημήτρης Κωστούλας
Κείμενο: Δημήτρης Κωστούλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου