Νότης Μαυρουδής: Στου χρόνου τις καταπακτές (2011)

Με το ξεκίνημα του νέου αιώνα κι έχοντας επικεντρώσει πλέον το κύριο ενδιαφέρον του στην εξαιρετική κιθαριστική σειρά Cafe de l' art μαζί με τον κιθαριστή Παναγιώτη Μάργαρη, ο Νότης Μαυρουδής είχε πλέον αραιώσει πολύ την παρουσίαση καινούργιου τραγουδιστικού υλικού. Όπως έχουμε ήδη δει, το 2002 μας έδωσε τον κύκλο Στην ηχώ του έρωτα κι αμέσως μετά τον παιδικό κύκλο Μουσικό Ανθολόγιο (2003), για να επανέλθει το 2006 με καινούργιο υλικό (Carte postale) και στη συνέχεια να μεσολαβήσει ένα μακρύ διάστημα πέντε χρόνων, ως το 2011 που επανήλθε με καινούργια τραγούδια με γενικό τίτλο Στου χρόνου τις καταπακτές.

Κι αυτή η δουλειά είναι πανέμορφη και αποδεικνύει ότι ο συνθέτης δεν βιαζόταν να δίνει το δισκογραφικό παρών, αν δεν είχε κάτι καινούργιο να πει με τη μουσική του. Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος μοιάζει "εκτός κλίματος" για την εποχή που κυκλοφόρησε μέσα σε μια γενικευμένη παρακμή του τραγουδιού μας. Δυστυχώς είχαμε ήδη περάσει σε μια στείρα εποχή, όπου δε βγαίναν πλέον τέτοιοι δίσκοι που να ακούγονται με το ίδιο ενδιαφέρον από την αρχή ίσαμε το τέλος. Ο Μαυρουδής δε διστάζει να επιστρέφει στις παλιές φόρμες και ν' αναζητά καινούργια ηχοχρώματα, πάντα ανοιχτός σε συνεργασίες και γενναιόδωρος με τους νεότερους καλλιτέχνες. 

Το άλμπουμ είναι πολυσυμμετοχικό. Πρώτα πρώτα έχουμε μια σειρά αξιόλογους στιχουργούς, παλαιούς και νεότερους, που συμπράττουν στη διαμόρφωση του υλικού, όπως: Άκος Δασκαλόπουλος, Άλκης Χριστοφέλλης, Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος, Γιώργος Κορδέλλας, Λίνα Δημοπούλου, Μάρθα Βεντρή και Μαίρη Φασουλάκη. Κι όπως τον "παλιό καλό καιρό", ο συνθέτης περιστοιχίζεται από μια μεγάλη ομάδα ερμηνευτών που αποδίδουν άρτια το υλικό του δίσκου. Ιδού τα ονόματα: Γιάννης Χαρούλης, Γιώτα Νέγκα, Μίλτος Πασχαλίδης, Μπάμπης Τσέρτος, Μελίνα Ασλανίδου, Διονύσης Τσακνής, Χρήστος Κωνσταντόπουλος, Σαββέρια Μαργιολά και Αμαλία Τάτση! Συμπράττουν επίσης η Χορωδία Kodaly, η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Πάτρας υπό τον Θανάση Τσιπινάκη, αλλά και η Παιδική Χορωδία του Σπύρου Λάμπρου. 

Οι μελωδίες του συνθέτη διατρέχουν μια μεγάλη ποικιλία μουσικών εκφράσεων, από το ορθόδοξο λαϊκό, μέχρι τη μπαλάντα, το ροκ ή τον αυτοσχεδιασμό. Ο ίδιος μας εξηγεί σχετικά: "Τα τραγούδια αυτού του δίσκου περιέχουν ποικίλα είδη. Η μπαλάντα, οι αναφορές σε μουσικές που καθόρισαν τη συλλογικότητά μας: Λαϊκά και λόγια ιδιώματα, απρόσμενα ...ροκ μαζί με βαλς και tango, ό,τι το παρελθόν και το παρόν μού "προτείνει" να σκέφτομαι και να δημιουργώ (...) Τα τραγούδια αυτού του δίσκου φιλοδοξούν να τοποθετηθούν στις αισθητικές-στιλιστικές ανακατατάξεις της εποχής. Κι εγώ με όποια πείρα διαθέτω από το 1964, όταν πρωτομπήκα στον κήπο της δισκογραφίας, αναζητώ για άλλη μια φορά χώρο έκφρασης...". Η ενορχήστρωση έχει μια διάθεση νοσταλγική που τονίζεται από την έντονη παρουσία του ακορντεόν, της κιθάρας, του πιάνου και του μαντολίνου. Στο φινάλε του δίσκου ακούμε ένα θαυμάσιο οργανικό θέμα αγνώστου συνθέτη ερμηνευμένο από δύο κλασικές κιθάρες που αποδίδουν ο συνθέτης και ο κιθαριστής Γιώργος Τοσικιάν.

(c) CD | Protasis | 2011 | Πηγή: d58