Μάριος Τόκας, Κατερίνα Κούκα: Δε σκοτώνουν την αγάπη... (1995)

Η εξαιρετικά παραγωγική η δεκαετία του '90 για τον συνθέτη Μάριο Τόκα με αλλεπάλληλους προσωπικούς δίσκους, καμιά φορά ακόμη και περισσότερους του ενός μέσα στην ίδια χρονιά, χτίστηκε πάνω σε ηχηρές συνεργασίες με πρωτοκλασάτα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, όπως ο Γιάννης Πάριος (Πάντα ερωτευμένος) και ο Δημήτρης μητροπάνος (Η εθνική μας μοναξιά, Παρέα μ' έναν ήλιο, Εντελβάις), χωρίς να λείπουν και οι λιγότερο εμπορικές συναντήσεις, όπως αυτή με την Αλέκα Κανελλίδου (Δίδυμα φεγγάρια) και την Κατερίνα Κούκα (Δε σκοτώνουν την αγάπη...), παράλληλα με κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες μη εμπορικές συνθέσεις (Ψυχή τε και σώματι, Θεογεννήτωρ Μαρία, Φωνή πατρίδας). Όλες αυτές οι δουλειές αναδεικνύουν έναν ανήσυχο και πολυπρόσωπο δημιουργό που πιθανότατα ακόμη δεν έχει αποκαλυφθεί ολοκληρωμένα στο φιλόμουσο κοινό.

Θα κλείσουμε σήμερα αυτό το αφιέρωμα στην προσωπική δισκογραφία του Μάριου Τόκα με το δίσκο Δε σκοτώνουν την αγάπη με την πρώτη αφορμή που κυκλοφόρησε το 1995 με αποκλειστική ερμηνεύτρια την Κατερίνα Κούκα, μια λαϊκή τραγουδίστρια που είχε ήδη δώσει το προσωπικό της στίγμα τα προηγούμενα χρόνια με τραγούδια του Γιάννη Σπανού και του Χρήστου Νικολόπουλου και διήνυε τότε την καλύτερη φάση της καριέρας της. 

Ο Τόκας εδώ κατάφερε χωρίς δυσκολία να προσαρμόσει τη γραφή του στο ερμηνευτικό ύφος της τραγουδίστριας και μας έδωσε ένα κύκλο δέκα λαϊκών τραγουδιών που κινούνται από τους ορθόδοξους λαϊκούς δρόμους ως τους χορευτικούς και τους νησιώτικους σκοπούς με ανάλογης ποικιλίας στιχουργική θεματολογία που υπογράφει ο Φίλιππος Γράψας (στα επτά τραγούδια του δίσκου), ένας καλός στιχουργός που πάντως έχει μια ροπή προς ένα τύπο στυλιζαρισμένης μεγαλοστομίας. Δύο τραγούδια του δίσκου έχουν στίχους του Κώστα Φασουλά κι άλλο ένα της Άννας Αργυρού. Ο Νίκος Κούρος επιμελήθηκε την ενορχήστρωση συνταιριάζοντας ακουστικά και ηλεκτρικά όργανα για το εύηχο αποτέλεσμα.

(c) CD | EMI | 1995 | Πηγή: d58