Βασίλη Αρχιτεκτονίδη: Αναστημένη γη (1972)

Ο συνθέτης Βασίλης Αρχιτεκτονίδης (γενν. 1933) εμφανίστηκε στην ελληνική δισκογραφία το 1971 με το δίσκο "Δύο κύκλοι", βασισμένο σε ποίηση Κωστή Παλαμά.

Ένα χρόνο μετά ηχογράφησε την "Αναστημένη γη", ένα δίσκο μοιρασμένο σε δύο ενότητες, από τις οποίες η πρώτη περιλαμβάνει ένα μικρό κύκλο τραγουδιών για φωνή και πιάνο, ενώ η δεύτερη μια δημοτική σουίτα με σόλο όργανα. 

Τα τραγούδια βασίζονται σε στίχους του Πάρι Χατζηκυριάκου και διακρίνονται για ένα ηρωικό και μάλλον παρωχημένο πια ύφος. Τα ερμηνεύει ο άγνωστος Γιώργος Γρυλλάκης, ενώ στο πιάνο τον συνοδεύει ο συνθέτης. 

Η σουίτα της δεύτερης πλευράς περιλαμβάνει μικρές οργανικές συνθέσεις, στις οποίες πρωταγωνιστούν με τη σειρά τα όργανα: φλάουτο, κλαρίνο, βιολοντσέλο, κιθάρα, ταμπούρο και τύμπανα. Στην οργανική συνοδεία κυριαρχεί ο ήχος της κλασικής κιθάρας. Οι συνθέσεις χαρακτηρίζονται από έντονους χρωματισμούς που παραπέμπουν σε εικόνες από την ελληνική φύση. 

Σπάνιος και ενδιαφέρων δίσκος, ο οποίος δυστυχώς δεν έχει αξιωθεί ψηφιακής επανέκδοσης. Για μανιώδεις συλλέκτες και όχι μόνο...

 

 LP | LINDOS | 1972 | πηγή: dd/d58

υγ. Ευχαριστώ το Δημήτρη για την ανάσυρση αυτού του δυσεύρετου δίσκου...

Μνήμη Μάνου Χατζιδάκι, 22 χρόνια μετά...

15 Ιουνίου 1994, η μέρα που έφυγε για τη δική του Οδό Ονείρων ο αγαπημένος μας Μάνος. Σαν σήμερα, πριν από 22 χρόνια ακριβώς. Έφυγε στ' αλήθεια; Δε νομίζω πως περνώντας ο χρόνος λιγοστεύει έστω και στο ελάχιστο η φωτεινή παρουσία του μέσα από την ολοζώντανη μουσική του. 

Κι ανακαλύπτοντας κάθε τόσο ρανίδες από την απόκρυφη μουσική του για το θέατρο ή τους μικρούς χαμένους θησαυρούς που είναι καταχωνιασμένοι σε ξεχασμένα ασπρόμαυρα φιλμ του '40 και του '50, πράγματα που τόσο κρίμα κι άδικα παραμένουν ανέκδοτα κι απρόσιτα στους εραστές της καλής μουσικής, αναρωτιέμαι αν τελικά τον ξέρουμε τον Μάνο Χατζιδάκι! Στην πραγματικότητα, ξέρουμε τόσο λίγα! Και ξέρουμε κυρίως αυτά που εκείνος μάλλον δε θα ήθελε να ξέρουμε! Τα "σουξέ" δηλαδή που η κερδοσκοπική βουλιμία των δισκογραφικών εταιριών διαφήμιζε διαχρονικά επισκιάζοντας την "άλλη" μουσική του, αυτήν που εξέφραζε αληθινά την ψυχή και το λαμπερό του πνεύμα. Κρίμα!

Το παρακάτω βίντεο, αντλημένο από το αχανές πέλαγος του YouTube, καταγράφει σημαντικούς σταθμούς στη μουσική διαδρομή του μεγάλου συνθέτη. Ένα ευχαριστώ στον επιμελή του uploader το οφείλω με την προσδοκία ότι δε θα τον πειράξει που το αναρτώ σε τούτη τη σελίδα...

Αφιέρωμα στο Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου (1988)

Το Ελληνικό Χορόδραμα υπήρξε το πιο σημαντικό χορευτικό σύνολο της ελληνικής σκηνής με λαμπρή δημιουργική παρουσία κατά τις δεκαετίες του '50 και '60 και με μνημειώδεις παραστάσεις που άφησαν εποχή και πέρασαν στην ιστορία.
Ιδρύθηκε το 1951 από τη μεγάλη χορογράφο και χοροδιδάσκαλο Ραλλού Μάνου (1915-1988) με την υποστήριξη κορυφαίων πνευματικών και καλλιτεχνικών προσωπικοτήτων της εποχής, όπως ο Ηλίας Βενέζης, η Μαρίκα Κοτοπούλη, ο Αντίοχος Ευαγγελάτος, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Κάρολος Κουν, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο Γιώργος Κατσίμπαλης, ο Αλέξης Σολομός, η Ελένη Βλάχου και ο Μάνος Χατζιδάκις. Μάλιστα η σκηνική παρουσίαση του "Μαρσύα" του Μάνου Χατζιδάκι το 1950 αποτέλεσε και τη μαγιά, πάνω στην οποία χτίστηκε η αισθητική φυσιογνωμία του Ελληνικού Χοροδράματος. Ο μεγάλος συνθέτης υπήρξε και ο πιο σταθερός του συνεργάτης για ολόκληρη τη δεκαετία του '50 με ιστορικές παραστάσεις (Έξι Λαϊκές Ζωγραφιές, Καταραμένο Φίδι, Ερημιά). 
Η Ραλλού Μάνου ανέβασε επίσης και έργα πολλών άλλων σημαντικών Ελλήνων συνθετών, όπως ο Νίκος Σκαλκώτας, ο Αργύρης Κουνάδης (Πανδώρα, Μορφές μιας γυναίκας, Νεκρές φύσεις), ο Μίκης Θεοδωράκης (Ορφέας και Ευρυδίκη, Ερωφίλη), ο Γιάννης Χρήστου, ο Γιώργος Σισιλιάνος και ο Θόδωρος Αντωνίου, αλλά και κορυφαίων ξένων δημιουργών, όπως ο Igor Stravinsky, o Maurice Ravel, o Bela Bartok, o Samuel Barber και άλλοι.
Η ιστορική έκδοση της Lyra που σας παρουσιάζω, κυκλοφόρησε το 1988 και καταγράφει ένα μικρό μέρος από σημαντικές μουσικές συνθέσεις που γράφτηκαν για το Ελληνικό Χορόδραμα ή αξιοποιήθηκαν από αυτό για τις σκηνικές του ανάγκες. Έχουμε λοιπόν έργα πέντε μεγάλων Ελλήνων συνθετών εξαιρουμένου του Μάνου Χατζιδάκι. Συγκεκριμένα, περιλαμβάνονται τα έργα: Η Μουσική του Φοίνικα (1948/49) του Γιάννη Χρήστου (1926-1970), Η Λυγερή κι ο Χάρος (1938) του Νίκου Σκαλκώτα (1904-1949), Η Απολογία της Κλυταιμνήστρας (1967) του Θόδωρου Αντωνίου (γενν. 1935), Νεκρές Φύσεις (1954) του Αργύρη Κουνάδη (1924-2011), Ερωφίλη (1956) του Μίκη Θεοδωράκη (γενν. 1925). Τη Συμφωνική Ορχήστρα του ΕΙΡ διευθύνουν οι Ανδρέας Παρίδης, Franz Litschauer και Γιώργος Κουρουπός. Το τραγούδι "Το μονοπάτι του θανάτου" από το Ορφέας και Ευρυδίκη (1952) του Μίκη Θεοδωράκη ερμηνεύει ο βαθύφωνος Νίκος Ζαχαρίου.

Μιχάλης Τερζής, Βασίλης Σκουλάς: Εδώ θα μείνουμε (2016)

Ο καλός συνθέτης Μιχάλης Τερζής συνεχίζει ακούραστος να δίνει το δισκογραφικό του παρών σε τακτά διαστήματα, συνήθως ανά διετία, έστω κι αν η εμπορική απήχηση των τραγουδιών του είναι περιορισμένη. Προικισμένος τραγουδοποιός με μελωδική φλέβα και δυνατές λαϊκές καταβολές, βρίσκεται στο προσκήνιο για πάνω από 40 χρόνια έχοντας δώσει κατά καιρούς μπόλικα όμορφα τραγούδια που ερμήνευσαν μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου, όπως ο Γιώργος Ζωγράφος, η Άννα Βίσση, ο Γιώργος Νταλάρας, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Σταμάτης Κόκοτας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη και άλλοι.
Η καινούργια του δουλειά που προσφέρθηκε πρόσφατα από την εφημερίδα Παραπολιτικά, τιτλοφορείται "Εδώ θα μείνουμε" κι έχει βασικό της ερμηνευτή τον σπουδαίο κρητικό τραγουδιστή και λυράρη Βασίλη Σκουλά. Οι στίχοι που έγραψε ο συνθέτης και ο Θανάσης Πασπαλάκης (κι ένα ο Κώστας Φασουλάς) κινούνται στα γνωστά τραγουδιστικά στερεότυπα με μια τάση μεγαλοστομίας και κάποιες αναφορές στην τρέχουσα κοινωνικοοικονομική συγκυρία, ιδιαίτερα στο ακροτελεύτιο τραγούδι ("Γυρίσανε τα χρόνια κι οι καιροί"). Σε ένα τραγούδι συμμετέχει ο Βασίλης Λέκκας, σε άλλο ένα ο Γιώργος Μεράντζας και σε ένα ακόμη ο ίδιος ο συνθέτης. Οι μουσικές και οι ενορχηστρώσεις κινούνται στα ηχοχρώματα του δημοφιλούς κρητικού ήχου, χωρίς κάποια πρωτοτυπία πάντως. Το καλύτερο στοιχείο του δίσκου είναι αναμφίβολα η κυριαρχική παρουσία του Βασίλη Σκουλά με την καθάρια κι εκφραστική του φωνή στα χνάρια του αλησμόνητου "αρχαγγέλου" της Κρήτης.

Ισμήνη Κάρτερ Χρυσοχόου: Ρεσιτάλ βιολιού

Η Ισμήνη Κάρτερ Χρυσοχόου, σύζυγος του δημοσιογράφου Γιώργου Κάρτερ, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου φοίτησε στο Κρατικό Ωδείο αποφοιτώντας με άριστα, ενώ στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Βιέννη με δάσκαλο τον σπουδαίο παιδαγωγό Ερνστ Μόραβετς. Το πρώτο της ρεσιτάλ περιλάμβανε ερμηνεία του κοντσέρτου για βιολί του Μπραμς, για να ακολουθήσει μια αξιόλογη διεθνής καριέρα με θετικότατες κριτικές, πριν αποφασίσει να εγκατασταθεί οριστικά στην Αθήνα περιοριζόμενη σε ρόλο βιολονίστα σε διάφορες ελληνικές ορχήστρες (θυμίζει - τηρουμένων των αναλογιών - την περίπτωση του μεγάλου Νίκου Σκαλκώτα).

Ο σπάνιος δίσκος που σας παρουσιάζω καταγράφει ανάγλυφα την τέχνη της Ισμήνης Κάρτερ Χρυσοχόου και περιλαμβάνει βιολιστικές συνθέσεις μερικών κορυφαίων δημιουργών του ευρωπαϊκού ρομαντισμού, όπως ο Μπραμς, ο Παγκανίνι, ο Μουσόργκσκι, αλλά και των Μότσαρτ και Ντεμπισί. Τη συνοδεύει ο πιανίστας Τώνης Γεωργίου.