Τραγουδά ο Γιώργος Ζωγράφος (1966)

Ο Γιώργος Ζωγράφος γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1936, τη μέρα δηλαδή που γεννήθηκε και η μεταξική δικτατορία! Πέθανε στις 12 Αυγούστου 2005, τη μέρα των δικών μου γενεθλίων! 
Δε νομίζω βέβαια πως χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις ο σπουδαίος αυτός ερμηνευτής, τουλάχιστον για τους παλιότερους μουσικόφιλους, γιατί είναι βέβαιο ότι οι καινούργιοι μάλλον τον αγνοούν, όπως δυστυχώς συμβαίνει και με πολλούς άλλους σημαντικούς υπηρέτες της μουσικής τέχνης.

Οι γονείς του ήταν ηθοποιοί και ως ηθοποιός ξεκίνησε κι ο ίδιος, αφού αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Καρόλου Κουν στο Θέατρο Τέχνης. Ως ηθοποιό τον πρωτογνωρίσαμε στην ιστορική παράσταση του Μάνου Χατζιδάκι "Οδός Ονείρων" το 1962. Εκείνη την εποχή είχε αρχίσει να τραγουδάει στη μπουάτ Συμπόσιο μαζί με τον άσημο ακόμη Δήμο Μούτση και λίγο αργότερα με τον Διονύση Σαββόπουλο. Όλη η μουσική του διαδρομή ταυτίστηκε με τις νεοκυματικές μπουάτ της Πλάκας (Συμπόσιο, Εσπερίδες, Απανεμιά, Δώμα κ.ά.).

Από το 1964 ξεκίνησε η σημαντική συνεργασία του με τον Νότη Μαυρουδή, η οποία απέδωσε μια σειρά υπέροχες μπαλάντες (για φωνή και κιθάρα κυρίως) που σφράγισαν την κυριαρχική παρουσία του τραγουδιστή στο ρεύμα του Νέου Κύματος ("Άκρη δεν έχει ο ουρανός", "Τα γιορτινά σου φόρεσε", "Αλλού χορεύει η χαρά", "Σε ψάχνω", "Αυγή θλιμμένη", "Ποιος είδε την αγάπη μου", "Τραγούδι του Χάρου" κ.ά.). Ακολούθησαν σπουδαίες συνεργασίες με όλους τους μεγάλους συνθέτες της εποχής: Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Νίκος Μαμαγκάκης, Μίμης Πλέσσας, Γιάννης Σπανός, Λίνος Κόκοτος, Σταύρος Κουγιουμτζής κλπ. Στη δεκαετία του '70 συνέχισε το δρόμο του ηχογραφώντας κάμποσους προσωπικούς δίσκους με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μιχάλη Τερζή, τον Τάκη Παναγόπουλο κ.ά. 

Μετά το '80, όπως ήταν επόμενο, πέρασε σιγά σιγά στο περιθώριο της δισκογραφίας, αλλά συνέχισε να υπηρετεί το τραγούδι με τις ζωντανές του εμφανίσεις. Μια από αυτές - μάλλον η τελευταία της ζωής του - πραγματοποιήθηκε σ' έναν πλινθόκτιστο οικισμό με μισογκρεμισμένα σπίτια σ' ένα ακριτικό χωριουδάκι της Καστοριάς, όπου είχα την τύχη να είμαι παρών. Ο Ζωγράφος ήταν ήδη παραδομένος στο πάθος του αλκοόλ και με δυσκολία επικοινωνούσε με το περιβάλλον του. Το βράδυ της συναυλίας τού ζητήσαμε - όπως ήταν και το πιο φυσικό στο συγκεκριμένο περιβάλλον - να μας τραγουδήσει το "Γκρεμισμένα σπίτια" του Μαρκόπουλου. Και τότε ξαφνικά συντελέστηκε ένα μικρό θαύμα. Ο Ζωγράφος όρθωσε το ανάστημά του πάνω στην αυτοσχέδια σκηνή, πέταξε το μικρόφωνο πέρα και εξαπέλυσε μια συγκλονιστική λαϊκή άρια μέσα στο σκοτάδι που αντιλάλησαν όλες οι πλαγιές των γύρω βουνών και γέμισε με ρίγος τις καρδιές όλου του πλήθους. Πάνω στη σκηνή πια βλέπαμε ένα μικρό παιδί με έβγαζε από μέσα του ένα απροσδόκητο και συγκλονιστικό πάθος! Λίγους μήνες μετά ο Γιώργος έφυγε από τη ζωή, λησμονημένος απ' όλους, πολλές μέρες νεκρός μέσα στο διαμέρισμά του.

Ας πούμε και δυο λόγια για τον σημερινό δίσκο: Τίτλος του "Τραγουδά ο Γιώργος Ζωγράφος". Κυκλοφόρησε το 1966 (αλλού αναφέρεται το 1967) από τη Lyra. Είναι ο πρώτος προσωπικός δίσκος του τραγουδιστή και περιλαμβάνει μερικές από τις πρώτες του ηχογραφήσεις κατά το διάστημα 1964-1966. Συνθέσεις των Νότη Μαυρουδή, Γιάννη Μαρκόπουλου, Νίκου Μαμαγκάκη, Μίμη Πλέσσα, Βασίλη Τενίδη και Λίνου Κόκοτου. Όλα υπέροχα κι αγαπημένα τραγούδια που σφράγισαν μια εποχή.

(c) LP | Lyra | 1966 | mp3 | Εξώφυλλα

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ

πηγή: tzil./d58