Επιστρέφω σήμερα στον τραγουδοποιό Κώστα Γανωτή, για να κλείσω μια εκκρεμότητα που άφησα ανοιχτή κατά την πρόσφατη παρουσίαση της προσωπικής του δισκογραφίας.
Θυμίζω ότι ο Βολιώτης καλλιτέχνης (γεννήθηκε το 1956 στη Νέα Αγχίαλο του Βόλου) είχε κάνει την πρώτη δισκογραφική του εμφάνιση ως ερμηνευτής το 1983 με το άλμπουμ Κατά τ' άλλα καλά του Τάκη Μπουγά αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις. Στη συνέχεια έδειξε ότι ο ρόλος του ερμηνευτή - παρόλο που διαθέτει ζεστή κι εκφραστική φωνή - δεν του ήταν αρκετός, αφού ήδη είχε αρχίσει να σκαρώνει τα δικά του τραγούδια, χωρίς πάντως να έχει αποτολμήσει να τα δημοσιοποιήσει. Και ήταν τελικά ο Αντώνης Βαρδής που λειτούργησε σε κείνη τη φάση ως μαικήνας του, αφού ανέλαβε την πρωτοβουλία να τα προωθήσει στο στούντιο με δική του μουσική επεξεργασία και ενορχήστρωση και να λάβουν σύντομα σάρκα και οστά.
Το 1985 λοιπόν από την Polydor εκδόθηκε το άλμπουμ Έθνος Εξαιρετικά, το πρώτο του Κώστα Γανωτή με δικές του συνθέσεις, έστω κι αν το υλικό δεν του ανήκει ολοκληρωτικά, καθώς δύο τραγούδια έχουν μουσική του Αντώνη Βαρδή κι ένα του Γιώργου Κατσαρού, με τον οποίο είχε ήδη γνωριστεί στην τηλεοπτική εκπομπή Νά η ευκαιρία. Στους στίχους, εκτός από τη δική του, εμφανίζονται και οι υπογραφές του Σαράντη Αλιβιζάτου, του Γιώργου Μυλωνά και του Θοδωρή Γκόνη. Έτσι ο δίσκος παρουσιάζει πολλαπλό ενδιαφέρον, αφού δε συνιστά μόνο το συνθετικό ντεμπούτο του Γανωτή, αλλά και την πρώτη δισκογραφική εμφάνιση του σπουδαίου στιχουργού Θοδωρή Γκόνη με τρία τραγούδια, μεταξύ των οποίων και το ομώνυμο, εμπνευσμένο από την εμβληματική μάρκα τσιγάρων της ιστορικής καπνοβιομηχανίας Κεράνης που ιδρύθηκε το 1926 κι έκλεισε τον κύκλο εργασιών της το 2006. Σημαντική επίσης στιγμή του δίσκου είναι το δυνατό τραγούδι "Φυλακές ανηλίκων" (Σάπια βίδα) από την ομώνυμη ταινία του Ντίμη Δαδήρα, παραγωγής 1982 σε σενάριο του Γιώργου Μυλωνά που υπογράφει και τους στίχους του τραγουδιού.
Η μουσική του Κώστα Γανωτή σ' αυτό το πρώτο δείγμα της ηχεί έντονα επιθετική και κινείται σε ένα ύφος δυναμικού ροκ που συνδυάζεται με μια στιχουργική καταγγελτικής διάθεσης και συγχρόνως αυτοπεριοριστικής από την πεσιμιστική της εσωστρέφεια, η οποία μοιάζει πιο απελευθερωμένη στα μικρά ξέφωνα νηνεμίας που ξανοίγονται απροσδόκητα. Ο δημιουργός δείχνει να ελέγχει πλήρως τα εκφραστικά του εργαλεία και καταθέτει μια ιδιαίτερα πειστική ερμηνεία παρέχοντας συγχρόνως τις αναγκαίες εγγυήσεις για μια καλή συνέχεια στη δισκογραφική του πορεία...
(c) LP | Polydor | 1985 | Πηγή: Αντώνης/d58
1 σχόλιο:
Επιτέλους να το ! Θαυμάσια. Μπράβο για την παρουσίαση.
Δημοσίευση σχολίου