Το 1973 ο Γιάννης Μαρκόπουλος βρισκόταν στο απόγειο του δημιουργικού του οίστρου έχοντας ήδη δώσει μερικά κορυφαία έργα, όπως το "Χρονικό", η "Ιθαγένεια" και "Ο Στράτης Θαλασσινός", μέσα από τα οποία έδωσε το προσωπικό του στίγμα με την υιοθέτηση του δόγματος της δημιουργικής επιστροφής στις ρίζες.
Ήταν όμως πάντα ένας ανήσυχος και πολυδιάστατος δημιουργός και γιαυτό στο περιθώριο της κύριας γραμμής του δοκίμαζε και διαφορετικούς ήχους, οι οποίοι αποτυπώθηκαν ολοκληρωμένα στο δίσκο "Διάλειμμα" (1972). Με το δίσκο αυτό μας γνώρισε κι έναν νέο τραγουδιστή, τον Θέμη Ανδρεάδη, ο οποίος στη συνέχεια θα διαγράψει λαμπρή πορεία στο ελληνικό τραγούδι τυποποιημένος όμως σε ένα συγκεκριμένο χιουμοριστικό ύφος, εντελώς μακριά από το ύφος που είχαν τα πρώτα του τραγούδια με την υπογραφή του μεγάλου συνθέτη.
Το 1973 λοιπόν ο συνθέτης και ο τραγουδιστής συνεργάστηκαν στην ηχογράφηση ενός δίσκου 45 στροφών με δύο εξαιρετικά τραγούδια. Το πρώτο με τίτλο "Ο Ταρζάν" (στίχοι και μουσική του Μαρκόπουλου) έγινε μεγάλη επιτυχία και καθιέρωσε αμέσως τον τραγουδιστή. Ήταν ένα τραγούδι μάλιστα που αγαπούσε ιδιαίτερα ο σκηνοθέτης Ζιλ Ντασέν και το χρησιμοποίησε σε κάποια ταινία του. Προσωπικά όμως αγαπώ ξεχωριστά το τραγούδι της πίσω πλευράς του δίσκου. Είναι το αισθαντικό και υπαινικτικό "Όχι δεν πρέπει" σε στίχους του ποιητή Γιώργου Χρονά, το οποίο έχει γνωρίσει αρκετές μεταγενέστερες επανεκτελέσεις.
Και τα δύο τραγούδια έχουν ενσωματωθεί στην πρόσφατη ψηφιακή επανέκδοση του δίσκου "Ανεξάρτητα", αν και στην αρχική του έκδοση (1975) δεν περιλαμβάνονταν.
Ήταν όμως πάντα ένας ανήσυχος και πολυδιάστατος δημιουργός και γιαυτό στο περιθώριο της κύριας γραμμής του δοκίμαζε και διαφορετικούς ήχους, οι οποίοι αποτυπώθηκαν ολοκληρωμένα στο δίσκο "Διάλειμμα" (1972). Με το δίσκο αυτό μας γνώρισε κι έναν νέο τραγουδιστή, τον Θέμη Ανδρεάδη, ο οποίος στη συνέχεια θα διαγράψει λαμπρή πορεία στο ελληνικό τραγούδι τυποποιημένος όμως σε ένα συγκεκριμένο χιουμοριστικό ύφος, εντελώς μακριά από το ύφος που είχαν τα πρώτα του τραγούδια με την υπογραφή του μεγάλου συνθέτη.
Το 1973 λοιπόν ο συνθέτης και ο τραγουδιστής συνεργάστηκαν στην ηχογράφηση ενός δίσκου 45 στροφών με δύο εξαιρετικά τραγούδια. Το πρώτο με τίτλο "Ο Ταρζάν" (στίχοι και μουσική του Μαρκόπουλου) έγινε μεγάλη επιτυχία και καθιέρωσε αμέσως τον τραγουδιστή. Ήταν ένα τραγούδι μάλιστα που αγαπούσε ιδιαίτερα ο σκηνοθέτης Ζιλ Ντασέν και το χρησιμοποίησε σε κάποια ταινία του. Προσωπικά όμως αγαπώ ξεχωριστά το τραγούδι της πίσω πλευράς του δίσκου. Είναι το αισθαντικό και υπαινικτικό "Όχι δεν πρέπει" σε στίχους του ποιητή Γιώργου Χρονά, το οποίο έχει γνωρίσει αρκετές μεταγενέστερες επανεκτελέσεις.
Και τα δύο τραγούδια έχουν ενσωματωθεί στην πρόσφατη ψηφιακή επανέκδοση του δίσκου "Ανεξάρτητα", αν και στην αρχική του έκδοση (1975) δεν περιλαμβάνονταν.
(C) EMI Columbia | 45'' | 1973
2 σχόλια:
Μπράβο για το ανέβασμα.Μήπως θα ήταν δυνατό να ακούσουμε και το
Μαρκόπουλος ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΕΣ-ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ ?
Να είσαι καλά και ευχαριστούμε για όλα.
Δημοσίευση σχολίου