Κώστας Μυλωνάς: Τότε τραγουδούσαμε (1990)

Ο Κώστας Μυλωνάς έχει συνδεθεί με το χώρο της ελληνικής μουσικής περισσότερο ως μελετητής μέσα από την (πολύ ανισοβαρή πάντως και  άκρως υποκειμενική) τετράτομη ιστορική καταγραφή "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού" (εκδ. Κέδρος). 
Ωστόσο υπήρξε κι ένας πολύ ενδιαφέρων συνθέτης τραγουδιών με πολύ διακριτική παρουσία από τα χρόνια του Νέου Κύματος μέχρι και σήμερα, χωρίς βέβαια ποτέ να κάνει μεγάλα σουξέ, πράγμα όμως που δεν σημαίνει απαραιτήτως κάτι για την ποιότητα των τραγουδιών του.

Το 1990 λοιπόν, μετά από αναμονή πολλών χρόνων, κατάφερε να συμμαζέψει ανέκδοτο υλικό που κρατούσε στα συρτάρια του από παλιά και να ηχογραφήσει ένα δίσκο αναδρομής στο δικό του ξεκίνημα. Τίτλος του: "Τότε τραγουδούσαμε". 

Είναι φανερό από τον τίτλο και μόνο ότι τα τραγούδια του δίσκου παραπέμπουν στο παρελθόν. Πράγματι, τα οκτώ από τα δώδεκα συνολικά τραγούδια γράφτηκαν στα μέσα της δεκαετίας του '60. Σ' αυτά προστέθηκαν άλλα τέσσερα νεότερα κι έτσι ολοκληρώθηκε το υλικό του δίσκου. Στο σημείωμα του συνθέτη που υπάρχει στο οπισθόφυλλο του βινυλίου βγαίνει ένα παράπονο για την άδικη μοίρα αυτών των τραγουδιών που έμειναν τόσα χρόνια στα αζήτητα. Προκύπτει επίσης και μια επίμονη διάθεση νοσταλγίας για μια εποχή που ξέρουμε όλοι πόσο σημάδεψε τον τόπο μας τόσο σε επίπεδο καλλιτεχνικό, όσο και πολιτικό. Ο Μυλωνάς έχει βαθιά την πεποίθηση ότι εκείνα τα χρόνια γράφονταν σημαντικά τραγούδια, τα οποία μάλιστα περνούσαν αμέσως στα χείλη του κόσμου. Αυτό εξάλλου είναι και το δεύτερο κρυφό μήνυμα του τίτλου που διάλεξε για το δίσκο του. Προσθέστε σ' όλα αυτά και τη σημειολογία της εικόνας του εξωφύλλου που είναι παρμένη από την περίφημη μπουάτ "Εσπερίδες" του Γιάννη Αργύρη στην Πλάκα.

Πάντως μια σημερινή αποτίμηση για τα συγκεκριμένα τραγούδια θα ήταν μάλλον αυστηρή, γιατί σαφώς πια ο ήχος τους ακούγεται παρωχημένος, αν και δεν στερούνται μελωδικής ουσίας. Οι στίχοι τους άλλωστε υπογράφονται από καταξιωμένους στιχουργούς, όπως η Κωστούλα Μητροπούλου, ο Γιάννης Νεγρεπόντης, ο Άκος Δασκαλόπουλος και ο ποιητής Μενέλαος Λουντέμης. Τρυφερές κι εκφραστικές ερμηνείες από δυο υπέροχες τραγουδίστριες που ποτέ δεν κατάφεραν να περάσουν στο πρώτο πλάνο, αν και το αξίζουν και με το παραπάνω. Πρόκειται για τη Σοφία Μιχαηλίδη και τη Βάσια Ζήλου. Συμμετέχει επίσης ο άγνωστος Τάκης Φάβιος.

(c) LP | Zodiac | 1990 | πηγή: tzil./d58