Ο Κύπριος τραγουδοποιός Δώρος Γεωργιάδης (γενν. στη Λάρνακα το 1948) διέγραψε μια λαμπρή πορεία σε ολόκληρη τη δεκαετία του '70 κινούμενος στο χώρο του ελαφρολαϊκού τραγουδιού και σημειώνοντας μερικές τεράστιες και διαχρονικές επιτυχίες.
Πρωτοεμφανίστηκε στην ελληνική δισκογραφία το 1971, κυρίως ως τραγουδιστής, αφού εκείνη τη χρονιά ερμήνευσε το δίσκο "Πανόραμα" των Μίμη Πλέσσα και Κώστα Βίρβου, ενώ συγχρόνως ηχογράφησε και τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο "Ταξίδευα παιδί κι εγώ", όπου περιλαμβάνονται και τα πρώτα τρία δικά του τραγούδια σε συνεργασία με την καταξιωμένη στιχουργό Σώτια Τσώτου, με την οποία συμπορεύτηκε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Το 1972 όμως ήταν η χρονιά της απόλυτης καθιέρωσής του χάρις στο πρώτο βραβείο που απέσπασε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τεράστιο σουξέ "Αν ήμουν πλούσιος". Το τραγούδι αυτό αποτέλεσε και το βαρύ πυροβολικό για τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο που φυσικά πήρε τον ίδιο τίτλο. Αυτός ήταν και ο πρώτος εξολοκλήρου δικός του δίσκος σε μουσική και ερμηνεία, ενώ οι στίχοι ήταν φυσικά της Σώτιας Τσώτου. Ο δίσκος σημείωσε μεγάλη επιτυχία και πολλά τραγούδια του, πέρα από το ομώνυμο, τραγουδήθηκαν ευρύτατα εκείνο τον καιρό ("Τι νάχαμε, τι νάχαμε", "Κάποτε πήγα στην Αμέρικα", "Άνοιξη που περνάς"). Σίγουρα από τους καλύτερους του ελαφρολαϊκού ρεπερτορίου της εποχής. Στο φινάλε μάλιστα έχουμε σε νέα εκτέλεση και το μεγάλο σουξέ του πρώτου δίσκου ("Ταξίδευα παιδί κι εγώ").
Να προσθέσω μονάχα ότι τα επόμενα χρόνια ήταν πολύ παραγωγικά για τον Δώρο Γεωργιάδη και μάλιστα μέσα από σημαντικές συνεργασίες με μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, όπως η Μαρινέλλα, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Άννα Βίσση, η Ελπίδα, ο Πασχάλης και άλλοι.
(c) LP | Minos | 1972 | πηγή: tzil./d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου