Με τίτλο "Τρίστιχα" κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κοράλλι η πέμπτη κατά σειρά ποιητική συλλογή του Καστοριανού συγγραφέα, αρχιτέκτονα κατ' επάγγελμα, Νίκου Δόικου, τιμημένου παλιότερα (2002) με το πανελλήνιο βραβείο κοινωνικοπολιτικού δοκιμίου.
Όλο και πιο τακτικό γίνεται τα τελευταία χρόνια το ποιητικό παρών του δημιουργού. Έχουν προηγηθεί οι ποιητικές συλλογές: "Γενιά του Νοέμβρη" (Καστανιώτης, 2010), "Απόδειπνο για PIGS" (Εκδόσεις των Φίλων, 2013), "Συναμφότερα και λίγα μόνα" (Εκδόσεις των Φίλων, 2015), "Ρανίδες ύδατος κι αίματος" (Εκδόσεις των Φίλων, 2016).
Όλο και πιο τακτικό γίνεται τα τελευταία χρόνια το ποιητικό παρών του δημιουργού. Έχουν προηγηθεί οι ποιητικές συλλογές: "Γενιά του Νοέμβρη" (Καστανιώτης, 2010), "Απόδειπνο για PIGS" (Εκδόσεις των Φίλων, 2013), "Συναμφότερα και λίγα μόνα" (Εκδόσεις των Φίλων, 2015), "Ρανίδες ύδατος κι αίματος" (Εκδόσεις των Φίλων, 2016).
Η καινούργια συλλογή περιλαμβάνει 51 τρίστιχα ποιήματα συμπυκνωμένης και αφαιρετικής γραφής με επίμονες αυτοαναφορές βιωματικών εμπειριών μελαγχολικής κατά κανόνα απόχρωσης, αλλά και με εμφανείς αναφορές στην περιρρέουσα επικαιρότητα, όχι ως πρωταρχική στόχευση, αλλά περισσότερο ως αφορμή για συμβολικές και στοχαστικές προεκτάσεις.
Παίρνοντας λοιπόν κι εγώ αφορμή από την πρόσφατη επέτειο του Πολυτεχνείου σταχυολογώ ένα από τα τρίστιχα του Νίκου Δόικου:
17 Νοέμβρη - τα προεόρτια
Οι πατούσες φούσκωναν. Με τα υγρά του αμύνονταν το σώμα
στο καδρόνι. Μα η ψυχή ψιθύρισε "είσαι αητός, πετάς ψηλά".
Και πέταξε. Τόσο ψηλά που ο πόνος δεν μπορούσε να τον φτάσει.
(c) Εκδόσεις Κοράλλι, Αθήνα 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου