Λάκης Παπαδόπουλος, Μαργαρίτα Ζορμπαλά: Χαίρω πολύ ! (1990)

Με το δίσκο «Κάτι γίνεται...» (1987) η Μαργαρίτα Ζορμπαλά ολοκληρώνει τη δεκάχρονη συνεργασία της με τη δισκογραφική εταιρεία Lyra και αναζητώντας νέα στέγη κάνει μια πρώτη στάση στην RCA με το άλμπουμ «Περιμένω σινιάλο» (1988) σε μουσική Σπύρου Παπαναστασίου, όπου μοιράζεται την ερμηνεία με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, για να κατασταλάξει τελικά στη Minos και πάλι, όπως στην αρχή της καριέρας της, και να παρουσιάσει το 1990 μια καινούργια προσωπική δουλειά με τίτλο «Χαίρω πολύ!» 

Πρίκειται για έναν εξωστρεφή κύκλο ανάλαφρων τραγουδιών σε μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους της Μαριανίνας Κριεζή. Αυτή ήταν η τρίτη συνεργασία του συνθέτη με τη στιχουργό της "Λιλιπούπολης", μετά το "Περίπου" (1984) και το "Τσάι γιασεμιού" (1985) που τραγούδησε η Αρλέτα. Αυτή τη φορά η ερμηνεία των τραγουδιών ανήκει εξολοκλήρου στη Μαργαρίτα Ζορμπαλά, η οποία μ' αυτό το δίσκο ολοκληρώνει έναν μεγάλο κύκλο στην καριέρα της κι αμέσως μετά θα αποσυρθεί από την άμεση εμπλοκή της στα μουσικά πράγματα και λίγο αργότερα (1993) θα εγκατασταθεί μόνιμα με την οικογένειά της στην Κύπρο, όπου παραμένει μέχρι σήμερα, ενώ στη δισκογραφία θα επανέλθει το 1997 με την πρώτη της «κυπριακή» παραγωγή.

Ο Λάκης Παπαδόπουλος εδώ έγραψε για τη φωνή της Ζορμπαλά ένδεκα απλά και εύηχα τραγουδάκια που θυμίζουν αρκετά τις παλιότερες δουλειές του, ενώ δείχνει και μια διάθεση να περάσει ακόμα και στον ελαφρολαϊκό ήχο! Η στιχουργική της Κριεζή μεταφέρει την αύρα της «Λιλιπούπολης» από το συμβολικό κόσμο του παραμυθιού και της αλληγορίας στην απλή καθημερινότητα με στίχους απλούς έως απλοϊκούς επιστρατεύοντας πολλά λεκτικά κλισέ και ευφυολογήματα. Σκηνές ζηλοτυπίας, ακκισμοί, μικροπαρεξηγήσεις, ερωτικές απογοητεύσεις και άλλα καθημερινά κι ασήμαντα συνθέτουν το στιχουργικό καμβά αυτών των τραγουδιών που παίζουν χαριτωμένα με το ροκ εντ ρολ και τους λαϊκότροπους σκοπούς. Πάντως το ομώνυμο τραγούδι ξεχωρίζει αμέσως για την τρυφερότητα και την ευαισθησία της μουσικής και των στίχων του, κομμένο και ραμμένο, θα έλεγα, πάνω στην αισθαντική φωνή της Μαργαρίτας Ζορμπαλά.

(c) CD | Minos | 1990 | Πηγή: d58