Η Μαρία Φαραντούρη τραγουδά Έλληνες & ξένους συνθέτες (1975-2003)

Χθες σταθήκαμε στη διαχρονική συμπόρευση της Μαρίας Φαραντούρη με τον Μίκη Θεοδωράκη, μια διαδρομή που κράτησε πάνω από τέσσερις δεκαετίες αδιάλειπτης συνεργασίας. Θεωρώ λοιπόν απαραίτητο σήμερα να δούμε και στην παράλληλη διαδρομή της κορυφαίας ερμηνεύτριας μέσα από τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες συνεργασίες της και με άλλους Έλληνες (αλλά και ξένους) συνθέτες που συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην καθολική καταξίωσή της εντός κι εκτός των συνόρων.

Θα πρέπει βέβαια πρώτα απ' όλα να επισημάνουμε ότι η πρώτη δεκαετία της Φαραντούρη στο ελληνικό τραγούδι, από το 1965 δηλαδή που πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία ως τα μέσα της επόμενης δεκαετίας, όλη η δισκογραφημένη της δουλειά ήταν συνδεδεμένη αποκλειστικά με τον Μίκη Θεοδωράκη. Το 1975 σημειώθηκαν τα πρώτα της ανοίγματα σε άλλους δημιουργούς με δύο προσωπικούς δίσκους που υπέγραψαν δύο σπουδαίοι συνθέτες μας, ο Μάνος Λοΐζος με τα «Νέγρικα» σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη και η Ελένη Καραΐνδρου με τη «Μεγάλη αγρυπνία» σε στίχους του Κ.Χ. Μύρη. Η αλήθεια πάντως είναι ότι και τα δυο αυτά σημαντικά έργα είχαν αρχίσει να προετοιμάζονται αρκετά χρόνια νωρίτερα, αλλά τελικά βρήκαν το δρόμο της δισκογραφίας τη συγκεκριμένη χρονιά. Ένα χρόνο αργότερα ο Μάνος Χατζιδάκις επέλεξε τη Φαραντούρη ως βασική ερμηνεύτρια στο έργο «Τα παράλογα» σε στίχους Νίκου Γκάτσου, ενώ ο ίδιος συνθέτης - που πάντα δήλωνε την ξεχωριστή εκτίμηση που έτρεφε για την ερμηνεύτρια - την αξιοποίησε και σε αρκετές άλλες δουλειές του τα κατοπινά χρόνια, όπως: «Η εποχή της Μελισσάνθης» (1980), «Σκοτεινή μητέρα» (1986) και «Ρωμαϊκή Αγορά» (1986).

Την ίδια εποχή η Μαρία Φαραντούρη άρχισε να παρουσιάζει για λογαριασμό της εταιρείας Minos και μια σειρά θεματικών προσωπικών δίσκων με επανεκτελέσεις επιλεγμένου υλικού από το διεθνές ρεπερτόριο. Πρόκειται για τα άλμπουμ: «Τραγούδια διαμαρτυρίας απ' όλο τον κόσμο» (1977), «Η Μαρία Φαραντούρη τραγουδάει Μπρεχτ» (1979), «Η Μαρία Φαραντούρη τραγουδάει Λιβανελί» (1982), «Η Μαρία Φαραντούρη τραγουδά Lucio Dalla» (1995), «H Μαρία Φαραντούρη τραγουδάει Gershwin» (2007). Παράλληλα συμμετείχε και σε αρκετούς δίσκους διάφορων άλλων δημιουργών, όπως: «Η αγάπη είναι ο φόβος» (1980) και «Μπλε» (2003) του Μιχάλη Γρηγορίου, «Κάπου Ανατολικοδυτικά» (1989) του Νότη Μαυρουδή, «Τα μυστικά του κήπου» (2001) του Νίκου Κυπουργού, «Τα χρωματιστά τραγούδια» (2002) της Μαρίζας Κωχ, καθώς και άλλες σκόρπιες μικρές συμμετοχές. 

Σημαντικό σταθμό στην προσωπική της δισκογραφία αποτέλεσε ο πολυσυλλεκτικός προσωπικός της δίσκος «17 Τραγούδια» (1990) με συνθέσεις (κυρίως επανεκτελέσεις) διαφόρων δημιουργών, μεταξύ των οποίων και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ενώ το 2000 συνεργάστηκε με τη Λένα Πλάτωνος στο άλμπουμ «Τρίτη πόρτα» που αποτελεί την τελευταία προσωπική τους δουλειά με πρωτότυπα τραγούδια. Μάλιστα το 2005 είχε μια δεύτερη συνεργασία (σε ζωντανή ηχογράφηση) με τον Τούρκο τραγουδοποιό Ζιλφί Λιβανελί με τίτλο «Η μνήμη του νερού», ενώ το 2007 ξανασυναντήθηκε με την Ελένη Καραΐνδρου στο άλμπουμ «Elegy of the Uprooting». Αξίζει, τέλος, να επισημάνουμε μια ιδιαίτερη συνεργασία της Φαραντούρη με τον Τούρκο μουσικό Cihan Turkoglu στο άλμπουμ «Beyond the Borders» (2019) για λογαριασμό της ECM.

(c) Minos, Lyra, Σείριος, Legend | 1975-2003 | Πηγή: d58