Η ξεχωριστή εκτίμηση που έτρεφε ο Μάνος Χατζιδάκις για τις ερμηνευτικές ικανότητες της Μαρίας Φαραντούρη εκφράστηκε με πάμπολλες συνεργασίες τους, αρχής γενομένης με τα "Παράλογα" (1976) και στη συνέχεια με την "Εποχή της Μελισσάνθης" (1980) και τη "Ρωμαϊκή Αγορά" (1986) που ηχογραφήθηκε την ίδια χρονιά με τη "Σκοτεινή Μητέρα".
Ο συγκεκριμένος κύκλος περιλαμβάνει δώδεκα μπαλάντες με τα γνωστά χαρακτηριστικά της εκλεκτής τέχνης των δύο διαχρονικών συνεργατών. Η στιχουργική του Γκάτσου, πάντα εμπνευσμένη και περίτεχνα δουλεμένη, χαρακτηρίζεται από έκδηλα απαισιόδοξη οπτική κι επίμονη χρήση του δεύτερου προσώπου που προσδίδει στα τραγούδια την αμεσότητα της προσωπικής συνομιλίας και της δραματικής ψευδαίσθησης. Το θεματικό κέντρο της έμπνευσής του είναι η "γυναίκα" στις πολλαπλές της μεταμορφώσεις: μητέρα, φίλη, ερωμένη κι εν τέλει η ίδια η ζωή. Ο συνθέτης δείχνει μεγάλη οικειότητα με το ποιητικό σώμα, οι μελωδίες του είναι αυθόρμητες, άμεσες κι εύκολες από το πρώτο κιόλας άκουσμα. Κορυφαία ίσως στιγμή η a capella "Πλατυτέρα των ουρανών".
Ο δίσκος έχει μια ιδιαιτερότητα στο ενορχηστρωτικό του μέρος με την παντελή απουσία του μπουζουκιού, καθώς εδώ η παρουσία του Νίκου Αντύπα και του Γιάννη Σπάθα στην ορχήστρα διαμορφώνουν έναν ήχο έντονα ηλεκτρικό και ξερό που δεν έχουμε συνηθίσει στα τραγούδια του Χατζιδάκι, αν και υπογράφει ο ίδιος την ενορχήστρωση. Ενδιαφέρον πείραμα, αν και προσωπικά θα προτιμούσα ένα πιο συμβατικό ορχηστρικό υπόστρωμα για τις συγκεκριμένες μελωδίες.
Επισημαίνω, τέλος, ότι το εξώφυλλο κοσμείται με ένα από τα όμορφα κολλάζ που φιλοτέχνησε ο μεγάλος ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, στενός φίλος και των δύο δημιουργών του δίσκου.
(c) Σείριος/Minos-EMI | 1986 | Ψηφιακή remaster επανέκδοση: 2003 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου