Μετά τα "Παράλογα" και την "Αθανασία" (1986) ακολουθεί 10/χρονη διακοπή της στενής δισκογραφικής συνεργασίας του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου με μια μικρή απλώς συνάντηση ενδιάμεσα στο δίσκο "Πορνογραφία" (1982), όπου ο Γκάτσος έγραψε δυο τραγούδια ("Η Παναγία των Πατησίων", "Έλα σε μένα"). Θα τους ξαναβρούμε και πάλι ετοιμοπόλεμους και ακμαίους στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80 με τριπλή μάλιστα δισκογραφική κατάθεση κατά το διάστημα 1986-1988.
Πρώτος στη σειρά αυτής της τριλογίας ο κύκλος τραγουδιών "Χειμωνιάτικος ήλιος", έργο 44, που κυκλοφόρησε το 1986, αλλά είχε γραφτεί το 1983. Ο δίσκος αυτός έχει μια εντελώς ασυνήθιστη πρωτοτυπία: Ηχογραφήθηκε δυο φορές και μάλιστα με τον ίδιο τραγουδιστή, τον Μανώλη Μητσιά! Η πρώτη έκδοση του 1986 αποσύρθηκε σχεδόν αμέσως μετά την κυκλοφορία της, γιατί ο συνθέτης διαπίστωσε ότι η ενορχήστρωση δεν είχε δουλευτεί ολοκληρωμένα, ενώ είδε και μια φωνητική αστάθεια στην ερμηνεία. Δεν κάνουν εύκολα οι εταιρίες τέτοια χατίρια, αλλά στην περίπτωση αυτή δεν πρόβαλε καμία αντίρρηση στον μεγάλο συνθέτη κι έτσι λίγους μήνες αργότερα κυκλοφόρησε η δεύτερη εγγραφή του έργου στην οριστική του πλέον μορφή! Στο ένθετο βιβλιαράκι πάντως της δεύτερης έκδοσης ο συνθέτης φροντίζει να δώσει τις αναγκαίες εξηγήσεις:
«Ζήτησα από την εταιρεία Μ. Μάτσας να επαναλάβω την ηχογράφηση του Χειμωνιάτικου ήλιου και να ξανα- κυκλοφορήσει ο δίσκος με άλλο εξώφυλλο και την καινούργια ηχογράφηση. Η εταιρία το δέχτηκε και την ευχαριστώ. Οι λόγοι, απόλυτα καλλιτεχνικοί, μ’ οδήγησαν ύστερα από τις καλοκαιρινές συναυλίες να αναθεωρήσω την ερμηνεία και την ενορχήστρωση των τραγουδιών. Νομίζω πως μ’ αυτή την έκδοση σας δίνω το έργο, έτσι όπως ακριβώς το συνέλαβα ως συνθέτης. Βλέπετε, έκανα κι εγώ σχεδόν ένα χρόνο για ν’ αντιληφθώ τι πα να πει Χειμωνιάτικος ήλιος. Εσείς μπορείτε να τ’ ανακαλύψετε σε δύο, σε τρία ή και σε περισσότερα χρόνια. Θα σας περιμένω!»
Η περίπτωση θυμίζει τη διπλή (για να μην πω τριπλή) εκδοχή του δίσκου "Για την Ελένη", όπου όμως οι διαφορετικές ηχογραφήσεις έγιναν σε απόσταση επτά χρόνων μεταξύ τους και πάντως σε διαφορετικές εταιρίες και ερμηνευτές. Κι αν, όπως πιθανολογώ, οι περισσότεροι φίλοι του Μάνου Χατζιδάκι προτιμούν την πρώτη "Ελένη", αυτήν του Μαρκετάκη του 1978, παρά τη δεύτερη με τη Δημητριάδη (ή ακόμη και μια ημιτελή ένδιάμεση με την Αλεξάνδρα), ωστόσο δεν μπορώ να πω το ίδιο για τις δυο εκδοχές του "Χειμωνιάτικου ήλιου", όπου είναι εμφανές ότι η δεύτερη κερδίζει καθαρά την πρώτη και στο ενορχηστρωτικό της μέρος και στην ερμηνεία, ακόμη και στο εξώφυλλο που σχεδίασε ο Γιώργος Σταθόπουλος.
Αξίζει ασφαλώς να επισημάνουμε ότι ο δίσκος περιλαμβάνει μερικά πανέμορφα τραγούδια που τα αποδίδει έξοχα ο Μανώλης Μητσιάς. Κορυφαίο όλων, κατά τη γνώμη μου, το υπερευαίσθητο "Πώς να κρατήσω το φως που βασιλεύει", ένα από τα συναρπαστικότερα τραγούδια που έγραψε ποτέ ο συνθέτης.
(c) Minos-EMI | 1986 (α' έκδοση) | 1987 (β' έκδοση) | 2003 Remastered | πηγή: d58/tzil
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου