Μετά τους δύο κορυφαίους του δίσκους (Στην όχθη της καρδιάς μου, Έρως ανίκατε μάχαν) ο Νότης Μαυρουδής επέστρεψε στην πρώτη του δισκογραφική στέγη, τη Lyra, όπου μας παρουσίασε το 1989 άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά με τον υπαινικτικό τίτλο "Κάπου Ανατολικοδυτικά".
Πρόκειται για μια πολυσυλλεκτική εργασία του συνθέτη με σκόρπιες συνθέσεις του που χρησιμοποιήθηκαν σε διάφορες περιστάσεις, άλλοτε στο θέατρο, άλλοτε στον κινηματογράφο κι άλλοτε σε άλλα δρώμενα. Επομένως έχουμε ένα ετερόκλητο υλικό ηχογραφημένο σε διαφορετικούς χρόνους, με ηχοχρωματικές επιρροές που απλώνονται από την Ανατολή ως τη Δύση.
Το υλικό περιλαμβάνει τραγούδια και οργανικά θέματα. Οι περισσότεροι στίχοι είναι του Άκου Δασκαλόπουλου, αλλά έχουμε στίχους επίσης του Γιάννη Κακουλίδη και του Μποστ και μαζί μ' αυτά και δυο μελοποιημένα ποιήματα, ένα του Γιάννη Ρίτσου ("Ο χαμός του λεβέντη") κι άλλο ένα του F.G. Lorca ("Τραγούδι της Χοσέφα") σε ελληνική απόδοση του Κώστα Ζαρούκα. Τραγουδούν: Μαρία Φαραντούρη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ελένη Βιτάλη, Πέτρος Πανδής, Αρλέτα και Μανώλης Λιδάκης.
Από τα οργανικά θέματα ξεχωρίζω το υπέροχο "Λαϊκό βαλσάκι" για δυο κιθάρες και την κλασικίζουσα "Invention" για βιολί και κλαρινέτο με αναφορές στο μουσικό κόσμο του Μπαρόκ και του Antonio Vivaldi.
Ο τίτλος του δίσκου δικαιολογείται ως εξής από τον ίδιο τον συνθέτη:
Ποια η ανάγκη να κυκλοφορούν δίσκοι από ταινίες, θεατρικά και άλλα παραγόμενα των Ελλήνων συνθετών; Ασφαλώς για να ακούγεται και κάτι διαφορετικό πέρα από τα συνηθισμένα δώδεκα τραγούδια ενός δίσκου. Με την κυκλοφορία ενός δίσκου "διαφορετικού", έχουμε την ευκαιρία να ακούμε το πώς αναδιπλώνεται η φαντασία των συνθετών μέσα στην εικόνα. Παράλληλα η ... τραγουδοφαγία δεν έχει άλλο αποτέλεσμα παρά μόνο τον κορεσμό και το αδιέξοδο της μανιέρας των μελωδιών και των ερμηνειών. Σ' αυτό το δίσκο εναλλάσσονται τα τραγούδια με τα οργανικά. Σπουδαίες φωνές του Ελληνικού τραγουδιού που μόνο τρυφερότητα γνωρίζουν να αναδύουν και όλα αυτά ενταγμένα σε εκείνο το "περπάτημα" που σε πάει από δω κι από κει, αριστερά και δεξιά, σε Ανατολή και Δύση, κάπου που νιώθεις πως ανήκεις και δεν μπορείς να ξεφύγεις, παρ' όλη την προσπάθεια της εποχής μας να σε παρασύρει στην "ουδετερότητα", για μουσική "ομοιομορφία" και "ανένταχτη" αισθητική! Ποιος ξέρει ποιος θα γλιτώσει; Εδώ, οι καταβολές είναι πιο ισχυρές από τον υποβόσκοντα ιμπεριαλισμό του ήχου με τον ηλεκτρισμό του και τη μηχανή του ρυθμολογία. Γι αυτό, όλα τα όργανα σ' αυτό το δίσκο συμπεριφέρονται φυσικά και οικεία μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Κάπου Ανατολικοδυτικά, με το λυρισμό και τη μεσογειακή ερωτική μελαγχολία που αναδύουν οι τραγουδίστριες και οι τραγουδιστές αυτού του δίσκου. Τέλος, μια που έτσι δηλώνω Ανατολικοδυτικός τροβαδούρος εν μέσω αυτής της ρυπογόνου δισκοπάθειας και δισκομανίας των σύγχρονων μου συντοπιτών και συντρόφων, θάθελα να πω ένα ευχαριστώ σε όλους όσους συμμερίζονται τον Ανατολικοδυτικό μου "παλαιομοδιτισμό" που τον εκφράζω μέσα από αυτή τη μουσική...
(c) CD | Lyra | 1989 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου