Μετά την έκδοση των τριών πρώτων δίσκων της σειράς "Πρώτη Εκτέλεση" της Columbia το 1965 που ήταν αφιερωμένοι στους συνθέτες Μάνο Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη και Σταύρο Ξαρχάκο, χρειάστηκε να περάσουν οκτώ χρόνια, για να έχουμε ένα ακόμη αφιέρωμα σε συνθέτη της εταιρίας, όταν το 1973 κυκλοφόρησε ο τέταρτος δίσκος της σειράς αφιερωμένος στον Δήμο Μούτση, προαναγγέλλοντας κατά κάποιο τρόπο την επιστροφή του συνθέτη στην εταιρία μετά από απουσία τριών ετών.
Ο Δήμος Μούτσης ανήκει στην εκλεκτή εκείνη γενιά των πρώτων επιγόνων των δύο Διόσκουρων της μουσικής μας (του Μάνου και του Μίκη) που, μετά τη μεσολάβηση του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόπουλου, πήραν τη σκυτάλη και έχτισαν ένα υπέροχο μουσικό οικοδόμημα κάπου από τα μέσα της δεκαετίας του '60 και μετέπειτα, όπως ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Μάνος Λοΐζος, ο Χρήστος Λεοντής, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Γιάννης Σπανός, ο Νότης Μαυρουδής, ο Διονύσης Σαββόπουλος. Και φυσικά ο Δήμος Μούτσης, Πειραιώτης στην καταγωγή, με αξιόλογες μουσικές σπουδές που αρχικά τον κατηύθυναν προς το χώρο της λόγιας μουσικής, μέχρι που στα μέσα της δεκαετίας του '60, επηρεασμένος βαθιά από τη γνωριμία και τη συνεργασία του με τον Μάνο Χατζιδάκι, αποφάσισε να στραφεί προς το τραγούδι έχοντας ήδη ηχογραφήσει έναν μικρό κύκλο "έντεχνων" τραγουδιών σε ποίηση Ανδρέα Αγγελάκη που ερμήνευσε ο Γιώργος Μούτσιος (εκδόθηκαν μόλις το 2000), ενώ αμέσως μετά είχε την τύχη να ταυτίσει την πρώτη του δημιουργική φάση με τον Νίκο Γκάτσο.
Αυτή είναι η "λαϊκή" περίοδος του συνθέτη, ιδιαίτερα παραγωγική και εμπνευσμένη. Στο διάστημα αυτό έγραψε γύρω στα πενήντα αψεγάδιαστα λαϊκά τραγούδια, υποδειγματικά στο μελωδικό και ενορχηστρωτικό τους μέρος, ηχογραφώντας κυρίως στις 45 στροφές, τα μισά από τα οποία ενσωματώθηκαν σε δύο εξαιρετικούς δίσκους μεγάλης διάρκειας που ηχογράφησε στην Columbia, το "Κάποιο καλοκαίρι" (1968) και το "Ένα χαμόγελο" (1969), ενώ κάμποσα απ' αυτά ακούστηκαν και στον κινηματογράφο της εποχής στις λίγες κινηματογραφικές του συνεργασίες ("Ένας μάγκας στα σαλόνια", "Η αρχόντισσα του λιμανιού", "Ένα αστείο κορίτσι", "Η αριστοκράτισσα κι ο αλήτης", "Ο αρχιψεύταρος").
Η "Πρώτη Εκτέλεση" λοιπόν του Δήμου Μούτση καλύπτει επαρκώς την πρώτη αυτή περίοδο του συνθέτη, από το πρώτο του λαϊκό τραγούδι ("Μέσα στο παλιό μου σπίτι", 1966) μέχρι το τελευταίο ("Με το πρώτο λεωφορείο", 1970), πριν αποφασίσει να αλλάξει τη ρότα του και να μετακινηθεί σε άλλη δισκογραφική εταιρία. Εδώ λοιπόν βρίσκουμε μερικά από τα πιο εμβληματικά του τραγούδια, όπως τα κλασικά "Στην Ελευσίνα μια φορά", "Αύριο πάλι", "Πειραιώτισσα", "Βρέχει ο Θεός", "Σ' έβλεπα στα μάτια", "Αυτά τα χέρια", "Στου Προφήτ' Ηλία", "Μη μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα". Ένα από αυτά ("Πειραιώτισσα") μπήκε και στον πρώτο προσωπικό δίσκο του συνθέτη ("Κάποιο καλοκαίρι") και τρία ("Αύριο πάλι", "Είχαμε περηφάνια", "Κάποιο τρένο") στο δεύτερο δίσκο του ("Ένα χαμόγελο"). Εννιά τραγούδια έχουν στίχους του Νίκου Γκάτσου, ένα του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ένα του Βασίλη Ανδρεόπουλου, ένα του Γιώργου Παπαστεφάνου κι άλλο ένα του Γιάννη Λογοθέτη. Υπάρχει επίσης το τραγούδι "Μέσα στο παλιό μου σπίτι" που ως στιχουργός του εμφανίζεται ο Γιάννης Πουλόπουλος, αλλά ο πραγματικός του στιχουργός είναι ο Μάνος Χατζιδάκις που το χάρισε στον συνθέτη στην αρχή της γνωριμίας τους, για να το ερμηνεύσει ο Πουλόπουλος!
Χωρίς αμφιβολία ο συνθέτης ευτύχησε να έχει στη διάθεσή του τους κορυφαίους Έλληνες ερμηνευτές που διέθετε στο οπλοστάσιό της η Columbia, δηλαδή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη Βίκυ Μοσχολιού και τον Σταμάτη Κόκοτα. Δίπλα σ' αυτούς που ήδη είχαν την πλήρη καταξίωση στο χώρο, εμφανίζονται (από το 1969 και μετά) και οι νέοι σπουδαίοι ερμηνευτές Μανώλης Μητσιάς και Δήμητρα Γαλάνη.
Υπέροχα τραγούδια, χυμώδη και ολόφρεσκα μέχρι σήμερα, τραγούδια που όλοι έχουμε ψιθυρίσει κατά καιρούς, πολλά από τα οποία γνώρισαν πολλαπλές επανεκτελέσεις, χωρίς ποτέ όμως να ξεπεραστούν οι πρώτες και ασυναγώνιστες ερμηνείες τους.
(c) LP | EMI Columbia | 1973 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου