Ο εκλεκτός ερμηνευτής Κώστας Καράλης έλαμψε ως διάττων αστέρας στο ελληνικό τραγούδι για ένα διάστημα εισβάλλοντας δυναμικά στο προσκήνιο με την "Τρίτη Ανθολογία" (1975) του Γιάννη Σπανού που τον καθιέρωσε μεμιάς στο ελληνικό πεντάγραμμο θυμίζοντας σε μεγάλο βαθμό την αντίστοιχη περίπτωση του Δημήτρη Ψαριανού με τον "Μεγάλο Ερωτικό", καθώς και οι δυο αυτοί πολύ αξιόλογοι ερμηνευτές δεν μπόρεσαν στη συνέχεια να ξεπεράσουν το βαρύ φορτίο της εκκίνησής τους και αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν με συνεργασίες χαμηλότερων προδιαγραφών, ώσπου χάθηκαν οριστικά από το προσκήνιο.
Πάντως ο Κώστας Καράλης κατάφερε μετά την "Τρίτη Ανθολογία" να έχει άλλη μια πολύ αξιόλογη στιγμή με τον (σχεδόν) προσωπικό του δίσκο "Τραγούδια και μπαλάντες" (1977) που του έγραψε και πάλι ο Γιάννης Σπανός. Από κει πέρα βρέθηκε σε αναζήτηση ανάλογου ρεπερτορίου, χωρίς ωστόσο αυτό να είναι εύκολο, μιας και η υπέροχη φωνή του δεν μπορούσε να συμβιβαστεί, ούτε και να ταιριάξει με το εμπορικό τραγούδι ευρείας κατανάλωσης. Κατάφερε ωστόσο στο διάστημα 1979-1987 να ηχογραφήσει πέντε ενδιαφέροντες προσωπικούς δίσκους με πρωτότυπα τραγούδια ("Είναι κάτι στιγμές...", "Έλα να σταθούμε αντίκρυ", "Τραγούδια της θάλασσας", "Ακροβασίες", "Χάθηκες"), είχε επίσης και συμμετοχή σε μερικές πολύ αξιόλογες δουλειές σημαντικών συνθετών, όπως η "Μακρινή γειτονιά" (1982) του Αργύρη Κουνάδη, το "Εμπάργκο" (1982) του Θάνου Μικρούτσικου και το "Μουσικό τοπίο" (1992) του Ηλία Ανδριόπουλου που στάθηκε το πρόωρο κύκνειο άσμα του, ενώ το 1987 υπέγραψε ως συνθέτης τα τραγούδια του δίσκου "Φλας" με ερμηνεύτρια την αδελφή του Ελπίδα.
Στο αφιέρωμά μας λοιπόν αυτό θα σας παρουσιάσω με τη χρονική τους διαδοχή αυτούς τους πέντε προσωπικούς δίσκους του Κώστα Καράλη ξεκινώντας με το "Είναι κάτι στιγμές..." που κυκλοφόρησε το 1979 από την τότε CBS (μετέπειτα SONY). Πρόκειται για έναν κύκλο δέκα χαμηλόφωνων τραγουδιών σε ύφος ατμοσφαιρικής μπαλάντας με έντονη λυρική διάθεση που μοιάζει να ταιριάζουν πολύ καλά στο φωνητικό ηχόχρωμα του ερμηνευτή. Τη μουσική μοιράζονται εξίσου ο συνθέτης Τάκης Μπουγάς και ο ίδιος ο Κώστας Καράλης, ενώ οι στίχοι ανήκουν κυρίως στον Γιάννη Καλαμίτση με εξαίρεση δυο τραγούδια που έχουν στίχους του Μάνου Κουφιανάκη και του Κ. Μάνταλου.
Κάποια τραγούδια του δίσκου ακούστηκαν αρκετά εκείνο τον καιρό, πριν ξεχαστούν οριστικά. Σίγουρα το εναρκτήριο τραγούδι ("Άννα") αποτέλεσε μια σημαντική επιτυχία και από εμπορική άποψη, όπως και το ρυθμικό "Μπορώ να λέω λόγια", ενώ προσωπικά θα ξεχώριζα τις τρυφερές μπαλάντες "Είναι κάτι στιγμές" και "Μου 'λεγες κάνε υπομονή". Τα περισσότερα τραγούδια φέρουν την ενορχηστρωτική σφραγίδα του πανταχού παρόντα εκείνη την εποχή Τάσου Καρακατσάνη, με τη σύμπραξη στα υπόλοιπα του Χάρη Ανδρεάδη και του Νέστορα Δάνα.
Σημειώνω ότι στην ψηφιακή επανέκδοση του δίσκου το 1996 προστέθηκαν άλλα δυο τραγούδια ("Και ξαφνικά", "Έμοιαζες") σε μουσική Τάκη Μπουγά και στίχους Γιάννη Καλαμίτση, τα οποία δεν υπήρχαν στην αρχική έκδοση του 1979.
(c) LP | CBS/SONY | 1979 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου