Θέλω να σταθώ λίγο παραπάνω στη δισκογραφία του Γιάννη Σπανού μέσα στην πολύ παραγωγική του δεκαετία του '70 και να πάρουμε μια γεύση από την όψιμη συνεργασία του με τη δισκογραφική εταιρία Lyra, με την οποία ήταν πολύχρονη η σχέση του, αφού μαζί της συμπορεύτηκε στα πρώτα "ελληνικά" του βήματα την εποχή του "Νέου Κύματος". Στη Lyra άλλωστε ηχογράφησε και τις τρεις υπέροχες "Ανθολογίες" του με μελοποιήσεις Ελλήνων ποιητών που άφησαν εποχή.
Ο δίσκος λοιπόν "Τραγούδια και μπαλάντες" εκδόθηκε το 1977 από τη Lyra και μπορεί εύλογα να θεωρηθεί ως η φυσική συνέχεια του εμβληματικού κύκλου μελοποιημένης ποίησης "Τρίτη Ανθολογία" (1975). Πρόκειται για μια όμορφη δουλειά του σημαντικού συνθέτη που χωρίς αμφιβολία ανήκει στις πιο εκλεκτές μουσικές του καταθέσεις, γιατί περιλαμβάνει τραγούδια που αναδεικνύουν το αστείρευτο μελωδικό του ταλέντο στο είδος της χαμηλόφωνης και αισθαντικής μπαλάντας με ακουστικά όργανα και πλήρη απουσία του μπουζουκιού.
Έχουμε λοιπόν δώδεκα μελωδικά τραγούδια γραμμένα πάνω σε επιλεγμένους στίχους ερωτικού και κοινωνικού προσανατολισμού, που υπογράφονται από τους Λευτέρη Παπαδόπουλο, Μάνο Ελευθερίου, Δημήτρη Ιατρόπουλο, Κυριάκο Ντούμο, Πάνο Φαλάρα, Μάνο Κουφιανάκη και τον ποιητή Ανδρέα Αγγελάκη.
Η μελωδική φλέβα του συνθέτη είναι εμφανέστατη σε πολλά από τα τραγούδια του δίσκου, όπως τα "Γύρεψες", "Στρώσε μου ν' αποκοιμηθώ", "Τοίχο τοίχο", "Κι όπως φεύγαν τα καράβια", "Σε θυμάμαι στο γραφείο". Μεγάλη πάντως επιτυχία του δίσκου αναδείχθηκε το τραγούδι "Της Χαλιμάς τα παραμύθια" που εγώ το βρίσκω το λιγότερο ενδιαφέρον απ' όλα!.
Τα τραγούδια ερμηνεύουν πολύ αισθαντικά ο Κώστας Καράλης με τη ζεστή και εκφραστική φωνή του και η πρωτοεμφανιζόμενη Αιμιλία Σαρρή, μια πολύ ενδιαφέρουσα ερμηνεύτρια που ακούστηκε περισσότερο από τη συμμετοχή της στον "Σταυρό του Νότου" του Θάνου Μικρούτσικου, χωρίς ωστόσο να καταφέρει τελικά να επιβιώσει και πολύ στο μουσικό στερέωμα.
(c) LP | Lyra | 1977 | πηγή: d58
5 σχόλια:
Να λοιπόν που διαφωνούμε για "Της Χαλιμάς τα παραμύθια".
Σου εύχομαι χρόνια πολλά-πολλά,να συμφωνούμε,να διαφωνούμε και πάνω απ' όλα
να ζούμε και να χαιρόμαστε με ότι όμορφο μας δίνεις.
Κανένα πρόβλημα! Το συγκεκριμένο τραγούδι υπολείπεται από τα υπόλοιπα σε πρωτοτυπία μουσική και στιχουργική. Έχει ένα πολύ αβανταδόρικο και εύπεπτο ρυθμό που το έκανε εμπορικό, αλλά τέτοια τραγούδια γενικώς δεν μου πολυαρέσουν. Άλλωστε και ο Ιατρόπουλος ως στιχουργός δεν ανήκει σ' αυτούς που εκτιμώ. Προσωπικά γούστα είναι αυτά...
Την ίδια χρονιά (1977) ο Γιάννης Σπανός συμμετείχε ως συνθέτης με δύο τραγούδια του σε στίχους Δημήτρη Ιατρόπουλου («Έτσι κι αλλιώς», «Τι να κάνω, μάνα») στον δίσκο του Γιώργου Γερολυμάτου «Καλά λοιπόν...». Τα τραγούδια παραμένουν άγνωστα - υπάρχει μήπως πιθανότητα να ανεβάσετε κάποια στιγμή αυτόν τον δίσκο ;
Ευχαριστώ,
Π.Κ.
Δυστυχώς δεν τα έχω...
Θα σταθώ ιδιαίτερα στο 1ο κομμάτι του Α' μέρους με τον τίτλο "Μαρμαρωμένοι" που για μένα είναι το καλύτερο. Η μελωδία του στο ρεφραίν θυμίζει λίγο Χατζηνάσιο ωστόσο είναι δομημένο εξαιρετικά και "οδηγεί" κατά κάποιον τρόπο και τον υπόλοιπο δίσκο. Όντως η Χαλιμά είχε πιασάρικο στίχο (η δεύτερη έκδοσή της γιατί είναι γνωστή και η πρώτη με Λάβδα - Τενίδη) και μουσική και γι' αυτό ίσως ακούστηκε αλλά και αγαπήθηκε περισσότερο, αξίζει όμως να μελετηθεί όλος ο δίσκος.
Δημοσίευση σχολίου