Γιάννης Σπανός: Οδός Αριστοτέλους (1974)

Η συνεργασία του Γιάννη Σπανού με τον κορυφαίο στιχουργό Λευτέρη Παπαδόπουλο είναι από τις ισχυρότερες και πιο αγαπημένες μέσα στο ελληνικό τραγούδι. Το πιστοποιούν αρκετοί ολοκληρωμένοι δίσκοι, όπως: "Μια Κυριακή" (1969), "Το Σαββατόβραδο" (1970), "Μέρες αγάπης" (1973), "Οδός Αριστοτέλους" (1974), "Στου καιρού τα ρέματα" (1982). Και φυσικά πολυάριθμα τραγούδια τους έγιναν τεράστιες εμπορικές επιτυχίες με τα μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Βίκυ Μοσχολιού, Μαρινέλλα, Γιάννης Πουλόπουλος, Μιχάλης Βιολάρης, Καίτη Χωματά, Ρένα Κουμιώτη, Σταμάτης Κόκοτας, Γιάννης Καλατζής, Γιάννης Πάριος, Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Μανώλης Μητσιάς, Δήμητρα Γαλάνη, Τάνια Τσανακλίδου.

Ο δίσκος "Οδός Αριστοτέλους" νομίζω πως αποτελεί το αποκορύφωμα αυτής της τόσο γόνιμης και παραγωγικής συνεργασίας. Αν και βγήκε στην αγορά μερικούς μόλις μήνες μετά τη Μεταπολίτευση του 1974 και κάτω από τη βαριά σκιά της παντοκρατορίας του πολιτικού τραγουδιού, κατάφερε να επιβιώσει και να ακουστεί πολύ. Δώδεκα υπέροχα τραγούδια γραμμένα με πολύ κέφι και έμπνευση από τους δύο δημιουργούς. Οι μελωδίες του Γιάννη Σπανού χαρακτηρίζονται εδώ από ένα ρωμαλέο λαϊκό χρώμα πάνω στους καθιερωμένους λαϊκούς δρόμους, χωρίς να λείπουν φυσικά και οι πιο αισθαντικές στιγμές που αποτελούν το ξεχωριστό γνώρισμα του καλού συνθέτη, με κορωνίδα βέβαια το εμβληματικό τραγούδι "Οδός Αριστοτέλους", ένα από τα ωραιότερα του συνθέτη και από τα πιο όμορφα ολόκληρης της δεκαετίας του '70, το οποίο επέβαλε αμέσως τη Χαρούλα Αλεξίου, στο ξεκίνημά της ακόμα, ως μεγάλη ερμηνεύτρια, παρόλο που αρχικά προοριζόταν για τη φωνή του Γιάννη Πάριου.

Οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου είναι από τους αρτιότερους και πιο συναρπαστικούς που έγραψε ποτέ. Στίχοι με έμπνευση και στέρεη τεχνική. Ερωτικές εικόνες γεμάτες δύναμη και βιωματικές αναφορές. Το στοιχείο της νοσταλγίας είναι επίσης πάντα παρόν, χαρακτηριστικό άλλωστε της ποιητικής γραφής του. Μικρές, αλλά άρτιες ερωτικές ιστορίες που διατρέχουν ολόκληρο το φάσμα του συναισθηματικού μικρόκοσμου της καθημερινότητας. Παράλληλα έχουμε και στίχους με έμμεσο πολιτικό φορτίο που πηγάζουν από την έντονη πολιτική πραγματικότητα, όπως στα τραγούδια "Και", "Γύριζαν τα τρένα", "Κι ακαρτέρει".

Εξαιρετικές ερμηνείες μας χαρίζουν οι τρεις κορυφαίοι τραγουδιστές του δίσκου: Ο Γιάννης Καλατζής, η Χάρις Αλεξίου και ο Γιάννης Πάριος. Τρέφω βαθιά συμπάθεια στην ερμηνευτική ιδιαιτερότητα του Γιάννη Καλατζή, που θεωρώ ότι ξεχωρίζει σ' αυτή τη δουλειά αποδίδοντας τα πιο λαϊκά τραγούδια του δίσκου. Αλλά δεν μπορώ να μη σημειώσω επίσης τη μεγάλη μου αδυναμία στο εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου, το "Είπα να φύγω", που ερμηνεύει αισθαντικότατα ο Γιάννης Πάριος. Ένα υποδειγματικό ερωτικό τραγούδι που περιγράφει έξοχα το ερωτικό αδιέξοδο.

Κι αφού όλα είναι όμορφα σ' αυτόν το δίσκο, δε θα μπορούσε να υπολείπεται και το εξώφυλλο, που κοσμείται από μια πανέμορφη ελαιογραφία του Σπύρου Βασιλείου. Ένας δίσκος κόσμημα!

(c) LP | Minos | 1974 | πηγή: d58