Μετά τον μυθικό πλέον "Δρόμο" (1969), αυτός είναι ο ωραιότερος δίσκος του σημαντικού συνθέτη Μίμη Πλέσσα. Τίτλος: "Για μια σταγόνα αλάτι". Μια σειρά θαυμάσια τραγούδια της ίδιας ποιοτικής στάθμης όλα από το πρώτο ως το τελευταίο. Τραγούδια που ακούστηκαν πολύ στον καιρό τους και κάποια απ' αυτά κατέκτησαν μιαν αξιοπρόσεκτη διαχρονικότητα. Και δε διστάζω να πω ότι αυτός είναι ο πιο αγαπημένος μου από όλους τους δίσκους του Πλέσσα!
Έχει πολλά χαρίσματα αυτός ο δίσκος: Πρώτα πρώτα (κι αυτό αποτελεί πάντα μιαν αξιόπιστη εγγύηση) είναι ο λόγος. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με τον μεγάλο στιχουργό και ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου, γνωστό κυρίως από τις συνεργασίες του με τον Μίκη Θεοδωράκη ("Πολιτεία"), αλλά και τον Ζαμπέτα, τον Λοΐζο, τον Δημητρίου, τον Κόκοτο κλπ. Στίχοι κοφτεροί και μαζί τρυφεροί κι αισθαντικοί, καταγράφουν καίρια την πικρή όψη του ερωτικού συναισθήματος και της μοναξιάς.
Από την άλλη, η μουσική του Πλέσσα είναι γεμάτη φρεσκάδα και μελωδικά σχήματα με έκδηλη τη μαστοριά του συνθέτη στο στήσιμο στρογγυλεμένων και εύκολων στο άκουσμα τραγουδιών πάνω στους γνωστούς λαϊκούς δρόμους. Αποφασιστική πάντως στην ανάδειξη των καθαρών μελωδικών γραμμών είναι και η συμβολή του σπουδαίου μπουζουξή Στέλιου Ζαφειρίου, μοναδικού δεξιοτέχνη και στενού συνεργάτη του συνθέτη σε όλα τα μεγάλα έργα του, όπως ο "Δρόμος", οι "Μέρες καλοκαιριού", το "Μίλα μου για τη λευτεριά", η "Θάλασσα πικροθάλασσα", αλλά και τα λαοφιλή κινηματογραφικά σουξέ του.
Το τραγούδι που ξεχώρισε παραπάνω από τα υπόλοιπα αυτού του δίσκου είναι το "Ποτάμι", ένα συγκλονιστικό και υποδειγματικό ζεϊμπέκικο που ακούστηκε επίσης και στην ταινία "Θέμα συνειδήσεως" του Πέτρου Λύκα. Αξιοσημείωτο είναι ότι το ίδιο τραγούδι με κάπως διαφοροποιημένους στίχους και εντελώς διαφορετική μουσική γραμμένη από τον Γιάννη Μαρκόπουλο είχε ερμηνεύσει νωρίτερα η Μαίρη Δαλάκου σε μια ανέκδοτη ηχογράφηση που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο! Δείτε το βιντεάκι που έχω πιο κάτω.
Τέλος, σημαντική είναι και η συμβολή των δύο εξαιρετικών τραγουδιστών που αποδίδουν ιδανικά τα όμορφα αυτά τραγούδια: Ο δοκιμασμένος και διαχρονικός Αντώνης Καλογιάννης, με το εκφραστικό φωνητικό του μέταλλο, και η υπέροχη, αν και ξεχασμένη πια, Πετρή Σαλπέα, που τη γνωρίσαμε κυρίως από τον "Άγιο Φεβρουάριο" του Δήμου Μούτση, αλλά δυστυχώς δεν είχε την καριέρα που θα της άξιζε.
Το εξώφυλλο συνέθεσε η σύζυγος του Δημήτρη Χριστοδούλου, Μαρία Κανδρεβιώτου. Επισημαίνω επίσης ότι ο δίσκος κυκλοφόρησε και στην Αμερική με διαφορετικό εξώφυλλο, το οποίο έχω συμπεριλάβει στο αρχείο.
Αν στα παραπάνω συνυπολογίσουμε και τη θαυμάσια ηχογράφηση του δίσκου σε στάνταρ πολύ υψηλά για την εποχή της, καταλήγουμε σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα που αξίζει ν' ακούσουμε και πάλι, για να θυμηθούμε μιαν άλλη εποχή με άλλες ευαισθησίες κι άλλα γούστα απ' αυτά που χαρακτηρίζουν τη στεγνή εικόνα του καιρού μας.
(c) LP | Philips (Polydor) | 1973 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου