Ο δίσκος "Στα ψηλά τα παραθύρια" αποτελεί τη φυσική συνέχεια του δίσκου "Μικρές Πολιτείες" που είχε προηγηθεί ένα χρόνο νωρίτερα. Οι δυο δίσκοι έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Ερμηνευτές και πάλι είναι ο Γιώργος Νταλάρας και η Άννα Βίσση. Στην ομάδα των στιχουργών έχουμε και πάλι τον Μάνο Ελευθερίου, τον Άκο Δασκαλόπουλο και τον συνθέτη. Μαζί τους προστίθενται ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, στην πρώτη του συνεργασία με τον Κουγιουμτζή, και ο Μιχάλης Μπουρμπούλης, που κάνει τα πρώτα στιχουργικά του βήματα.
Σε μουσικό επίπεδο έχουμε τραγούδια με παρόμοιο ύφος, βασισμένα στις ρωμαλέες λαϊκές μελωδίες του συνθέτη. Ο δίσκος σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία και περιέχει μερικά πανέμορφα τραγούδια, όπως αυτά που ερμηνεύει η Βίσση, προπάντων το τρυφερό "Παραμύθι ξεχασμένο", αν και το "Στα χρόνια της υπομονής" που βασίστηκε σε τυχαία συρραφή στίχων του Μάνου Ελευθερίου, εμπορικά πήγε καλύτερα.
Από τα μεγάλα τραγούδια του δίσκου είναι το δυνατό ζεϊμπέκικο "Κάποιος χτύπησε την πόρτα", ενώ το αποκορύφωμα έρχεται στο φινάλε με μια επανεκτέλεση του κλασικού τραγουδιού "Μη μου θυμώνεις μάτια μου", το οποίο είχε ήδη γνωρίσει πολλαπλές εκτελέσεις στα χρόνια του '60. Αλλά αυτή εδώ είναι μια μεγάλη επανεκτέλεση, η οποία - σπάνιο φαινόμενο - ξεπερνά ξεκάθαρα την πρώτη εκτέλεση! Ουσιαστικά πρόκειται για αναδημιουργία, καθώς το τραγούδι κινείται σε τελείως διαφορετική ρυθμική αγωγή, σε αργόσυρτο τέμπο με μια συγκλονιστική εισαγωγή-ταξίμι του μπουζουκιού, που επαναλαμβάνεται και ως ιντερμέδιο δημιουργώντας μια υπέροχη στιγμή αυθεντικής ψυχικής ανάτασης. Και φυσικά ο Γιώργος Νταλάρας αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά άξιος μεσολαβητής αυτών των υπέροχων τραγουδιών.
Σημειώνω ότι με το δίσκο αυτό ολοκληρώθηκε ο πρώτος μεγάλος κύκλος της ιστορικής συνεργασίας του Σταύρου Κουγιουμτζή με τον Γιώργο Νταλάρα. Στη συνέχεια και οι δυο τους τράβηξαν ανεξάρτητα το δρόμο τους, αλλά ήταν γραφτό στα μέσα της επόμενης δεκαετίας να ξανασυναντηθούν για μια ακόμη σημαντική συνεργασία με το δίσκο "Τρελοί κι άγγελοι" (1986).
(c) LP | Minos | 1975
4 σχόλια:
Τι παίζει με τον σύνδεσμο και δεν δουλεύει;;;
Δυστυχώς θα περιμένετε λίγο. Θα ετοιμαστεί πάντως απόψε, αφού λύσω πρώτα ένα τεχνικό πρόβλημα...
Όπως πάντα, όμορφες αναρτήσεις και πολύ ενδιαφέρουσα κριτική.
Να προσθέσω εδώ πως το "Μη μου θυμώνεις μάτια μου" δείχνει ολοφάνερα τις καταβολές του από το "Μινόρε της αυγής", από όλες τις πλευρές, στιχουργικά, μελωδικά, ακόμα και στην δομή του. Και αν αφαιρέθηκε η οργανική εισαγωγή της προηγούμενης εκτέλεσης από τον Πουλόπουλο, η οποία παρέπεμπε ευθέως στην ενδιάμεση εισαγωγή του Μινόρε, στην εκτέλεση Νταλάρα η παραπομπή γίνεται με το ρυθμικό μοτίβο της εισαγωγής αλλά και με τα ταξίμια του Χρήστου Νικολόπουλου που πατούν επάνω στα αντίστοιχα ταξίμια του Μινόρε.
Teşekkürler...
Δημοσίευση σχολίου