Τα Κυπριώτικα του Βιολάρη (1970)

Ο Μιχάλης Βιολάρης (γενν. 1944) πρωτοεμφανίστηκε στο ελληνικό πεντάγραμμο το 1966 ηχογραφώντας κάποια δικά του τραγούδια με την ετικέτα Violaphone, ενώ από το 1967 εγκαινίασε τη μακροχρόνια και εξαιρετικά γόνιμη συνεργασία του με τη Lyra, όπου θα παραμείνει για δύο περίπου δεκαετίες, από τις οποίες η πρώτη (1967-1977) αποτελεί και την περίοδο της μεγάλης του ακμής ως ερμηνευτή πρώτης γραμμής με στιβαρό ρεπερτόριο που χτίστηκε με τη συνδρομή εκλεκτών δημιουργών, όπως ο Γιάννης Σπανός, ο Λίνος Κόκοτος, ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Γλέζος, ο Γιώργος Κοντογιώργος, ο Βασίλης Κουμπής, ο Γιώργος Κοτσώνης, ο Γιώργος Κριμιζάκης, ο Βαγγέλης Πιτσιλαδής και άλλοι.

Παρόλο λοιπόν που στο ξεκίνημά του ο Βιολάρης παρουσίασε δικές του πρωτόλειες συνθέσεις, η μεγάλη του καριέρα στηρίχτηκε σε συνθέσεις άλλων δημιουργών, ενώ ο ίδιος γρήγορα εγκατέλειψε τις συνθετικές του ανησυχίες. Εξαίρεση αποτελεί μια ενδιαφέρουσα σειρά τραγουδιών γραμμένων από τον ίδιο στο κυπριακό παραδοσιακό ύφος πάνω σε στίχους Κυπρίων ποιητών, όπως ο Κώστας Μόντης, ο Μιχάλης Πασιαρδής, ο Ανδρέας Γρηγορίου, ο Άνθος Ροδίνης και άλλοι. Μερικά από τα τραγούδια αυτά γνώρισαν μεγάλη επιτυχία κι ακούστηκαν πολύ στον καιρό τους, όπως: "Χαλάλιν του", "Μια Λεμεσιανή", "Έλα να σμίξουμε τα θκυο", "Πάνου στου Τζύκκου τα βουνά", "Δίχα της ήλιον εν εσιεί". Μια πρώτη συγκεντρωτική έκδοση αυτού του υλικού κυκλοφόρησε από τη Zodiac της Lyra το 1970 με τίτλο: Τα Κυπριώτικα του Βιολάρη. Την ενορχηστρωτική επιμέλεια υπογράφει ο Βασίλης Τενίδης. Μάλιστα το 2009 η Lyra επανεξέδωσε το υλικό αυτό το 2009 σε εμπλουτισμένη μορφή καλύπτοντας δύο ψηφιακούς δίσκους.

Ο Βιολάρης μιλώντας για τα "κυπριακά" του τραγούδια μας εξηγεί: Τα τραγούδια αυτά - συνθέσεις αποκλειστικά δικές μου - είχαν σαν έμπνευση τα ακούσματα που είχα από πολύ μικρός συνοδεύοντας τον πατέρα μου και τον παππού μου που παίζανε βιολί και λαούτο στα διάφορα πανηγύρια και γάμους της Κύπρου. Η καινοτομία ήταν ότι εκεί που μέχρι τότε τα κυπριακά τραγούδια εκτελούνταν από περιστασιακούς δημοτικούς μουσικούς με ένα βιολί, ένα λαούτο κι ένα κλαρίνο, εμείς χρησιμοποιήσαμε μουσικούς που είχανε κάποια παιδεία. Επίσης - ποιητική αδεία - δώσαμε στα τραγούδια κι ένα προχωρημένο στιλ σε ό,τι αφορά την προφορά. Διασκεύαζα όσες λέξεις ήτανε δύσκολο να αφομοιωθούν από τους Ελλαδίτες και τις έκανα πιο κατανοητές. Αν το πάρουμε φιλολογικά, υπάρχουν λάθη, δε λέγονται έτσι τα πράγματα στην Κύπρο. Τι άλλο μπορούσε να κάνει όμως ένας άνθρωπος που ήρθε στην Αθήνα και είχε το ...θράσος να τραγουδήσει 10-15 τραγούδια στην κυπριακή ντοπιολαλιά;

(c) CD | Lyra/Zodiac | 1970 | Πηγή: d58