Η Μαρία Δουράκη & ο Κώστας Καμένος τραγουδούν Θεοδωράκη: Επιλογή (1974)

Αν στα χρόνια της απουσίας του Μάνου Χατζιδάκι στην Αμερική (1966-1972) οργίασε η εγχώρια δισκογραφία με πάμπολλες επανεκτελέσεις τραγουδιών του χωρίς τη δική του συγκατάθεση, μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς τι συνέβη με το έργο του Μίκη Θεοδωράκη αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση, όταν και πάλι μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερα, χωρίς το απόλυτο απαγορευτικό που είχε επιβάλει ο λογοκριτικός μηχανισμός του χουντικού καθεστώτος.

Ανάμεσα λοιπόν στις αμέτρητες επανεκδόσεις και επανεκτελέσεις τραγουδιών του Μίκη περιλαμβάνεται και το άλμπουμ Επιλογή που κυκλοφόρησε το 1974 από την ετικέτα Minerva της Lyra, μια έκδοση ανάλογης αισθητικής με το δίσκο Με αγάπη που είδαμε χθες. Έχουν επιλεγεί δώδεκα πασίγνωστα τραγούδια του συνθέτη, τα περισσότερα αγωνιστικού χαρακτήρα που γράφτηκαν στα χρόνια της επταετίας. Με εξαίρεση δυο τραγούδια ("Στα περβόλια", "Τον Παύλο και το Νικολιό") που προέρχονται από τον θεατρικό κύκλο Τραγούδι του νεκρού αδελφού (1962), το υπόλοιπο σώμα του δίσκου έχει αντλήσει το υλικό του από τους κύκλους Τα Τραγούδια του Αγώνα, Μυθιστόρημα, Τραγούδια του Ανδρέα, Τα Λαϊκά και Δεκαοχτώ Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας, όλους γραμμένους κατά το διάστημα 1968-1973. Ερμηνευτές των τραγουδιών είναι η Μαρία Δουράκη και ο Κώστας Καμένος, ενώ την ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο σπουδαίος Τάσος Καρακατσάνης. 

Αξίζει εδώ να επισημάνουμε μια ιστορική παραδοξότητα που συνοδεύει τη διαδρομή κάποιων καλλιτεχνών, όπως η Μαρία Δουράκη, η οποία έχτισε την καριέρα της πάνω σε τραγούδια με στίχους σημαντικών μας ποιητών, όπως ο Γιώργος Σεφέρης, ο Γιάννης Ρίτσος και ο Μάνος Ελευθερίου, και συνεργάστηκε με συνθέτες, όπως ο Δήμος Μούτσης, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Γιώργος Κοτσώνης και ο Μίκης Θεοδωράκης, αλλά στη συνέχεια, όταν πια η καριέρα της άρχισε να ξεθωριάζει, λησμόνησε τελείως τις καλλιτεχνικές και αισθητικές της καταβολές και στράφηκε σε υπερσυντηρητικές και εθνικιστικές κατευθύνσεις ακυρώνοντας εμπράκτως το παρελθόν της! Κάτι ανάλογο ισχύει δυστυχώς και για πολλούς άλλους καλλιτέχνες πρώτης γραμμής, όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος και η Αφροδίτη Μάνου. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

(c) LP | Lyra/Minerva | 1974 | Πηγή: d58