Μίμης Πλέσσας, Αιμιλία Νομικού: Τα λαϊκά του καημού και της αγάπης (1984)

Ο χρόνος που μας αποχαιρετά σε λίγες ημέρες αφήνει πίσω του τη μεγάλη απώλεια του κορυφαίου συνθέτη Μίμη Πλέσσα που έφυγε από τη ζωή στις 5 Οκτωβρίου έχοντας συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής και πάνω από επτά δεκαετίες έντονης δημιουργικής δραστηριότητας με εκατοντάδες τίτλους έργων να καταγράφονται στο σώμα της ελληνικής δισκογραφίας μέχρι και τα πολύ πρόσφατα χρόνια. Θέλω λοιπόν να κλείσουμε τους λογαριασμούς μας με τον πολυγραφότατο συνθέτη μέσα από ένα ακόμη μικρό αφιέρωμα, αυτή τη φορά επικεντρωμένο σε μια σειρά όχι και τόσο γνωστών δισκογραφικών του εργασιών που πάντως παρουσιάζουν το δικό τους ενδιαφέρον.

Ξεκινώ λοιπόν με ένα δίσκο βινυλίου που κυκλοφόρησε το 1984 από την εταιρεία Ρυθμός, όπου ο συνθέτης παρουσίασε στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80 μια σειρά δίσκων του ποικίλου περιεχομένου, από παιδικά μέχρι λαϊκά τραγούδια. Ο συγκεκριμένος δίσκος έχει τίτλο Τα λαϊκά του καημού και της αγάπης και περιλαμβάνει δώδεκα καθαρόαιμα λαϊκά τραγούδια σε στίχους κυρίως των Κώστα Βίρβου, Γιώργου Κανελλόπουλου και Γιώργου Σκούρτη, όλα ερμηνευμένα από την Αιμιλία Νομικού. Οφείλω να δώσω μερικές παραπάνω πληροφορίες για την άσημη αυτή ερμηνεύτρια, η οποία ξεκίνησε το 1975 συμμετέχοντας στο δίσκο Αντιθέσεις του Γιώργου Χατζηνάσιου, ενώ το 1978 συμμετείχε και στο δίσκο Βράδιασε στη γειτονιά με τραγούδια του Χρύσανθου Μουζακίτη. Ακολούθησε πολύχρονη απουσία από το προσκήνιο, ώσπου το 1984 ο Μίμης Πλέσσας της έδωσε την ευκαιρία για το μοναδικό προσωπικό της δίσκο, ενώ την επόμενη χρονιά (1985) τη χρησιμοποίησε και στο έργο του Ορφέας και Ευρυδίκη, με το οποίο έκλεισε οριστικά η σύντομη καριέρα της.

Ο δίσκος Τα λαϊκά του καημού και της αγάπης περιέχει τραγούδια που δικαιολογούν τον τίτλο τους, γραμμένα πάνω σε στέρεους λαϊκούς σκοπούς (ζεϊμπέκικα, χασάπικα, τσιφτετέλια), αν και δεν ακούστηκαν καθόλου στην εποχή τους και γρήγορα ξεχάστηκαν εντελώς. Όχι αδικαιολόγητα, θα έλεγα, γιατί δεν αποτελούν ασφαλώς αντιπροσωπευτικά δείγματα της μεγάλης μαστοριάς του συνθέτη, ο οποίος εδώ μοιάζει να κάνει μια τυπική και διεκπεραιωτική δουλειά, χωρίς την έμπνευση που χαρακτήριζε το παλιότερο έργο του. Εντελώς πρόχειρη και η έκδοση με χαμηλής αισθητικής εξώφυλλο.

(c) LP | Ρυθμός | 1984 | Πηγή: π.Αρτ./d58