Ο Θέμης Ανδρεάδης ...δεν τραγουδά Γιάννη Λογοθέτη! (συλλογή 1972-1979)

Τελευταία μέρα του χρόνου σήμερα και είναι μια ευκαιρία να τη γιορτάσουμε χαρούμενα μαζί με έναν αγαπημένο ερμηνευτή ταυτισμένο με το διασκεδαστικό και χιουμοριστικό τραγούδι. Σήμερα λοιπόν γιορτάζει τα γενέθλιά του ο Θέμης Ανδρεάδης που ήρθε στη ζωή πριν από 75 χρόνια κι έλαμψε στα χρόνια του '70 με πάμπολλα χιουμοριστικά σουξέ σε στενή συνεργασία με τον στιχουργό και γελοιογράφο Γιάννη Λογοθέτη, με τον οποίο συμπορεύτηκε σε μια πολύ πετυχημένη σειρά προσωπικών δίσκων του κατά το πρώτο διάστημα (Γελοιογραφίες, Κάτι άλλο μου θυμίζει, Ο Θέμης Ανδρεάδης τραγουδά Λογοθέτη).

Παρά την αναπόφευκτη ταύτιση των δύο καλλιτεχνών εκείνα τα χρόνια, θέλω να επισημάνω δύο πράγματα: Πρώτον, ότι ο Θέμης Ανδρεάδης δεν τραγούδησε μόνο χιουμοριστικά τραγούδια, και δεύτερον, δεν τραγούδησε μόνο Γιάννη Λογοθέτη. Για το λόγο αυτό σκέφτηκα να φτιάξω μια συλλογή τραγουδιών του που να πληρούν ακριβώς αυτές τις δυο προδιαγραφές, δηλαδή να αποτυπώνουν συνεργασίες του με άλλους δημιουργούς και να περιλαμβάνουν και κάποιες "σοβαρές" ερμηνευτικές του στιγμές, τέτοιες μάλιστα που να φανερώνουν έναν ιδιαίτερα εκφραστικό και λυρικό ερμηνευτή, όπως ο ίδιος άλλωστε προσπάθησε να μας αποκαλύψει με το μεταγενέστερο προσωπικό του άλμπουμ Σαν ξαφνικό ταξίδι (1983).

Η πρώτη επαφή λοιπόν του Θέμη Ανδρεάδη με τη δισκογραφία ήρθε με δυο τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου ("Πού πάτε λοιπόν", "Του άντρα του πολλά βαρύ") από το άλμπουμ Διάλειμμα (1972). Την επόμενη μάλιστα χρονιά ο μεγάλος συνθέτης του εμπιστεύτηκε άλλα δυο εξαιρετικά τραγούδια ("Όχι δεν πρέπει", "Ο Ταρζάν"), τα οποία αρχικά κυκλοφόρησαν σε δίσκο 45 στροφών, αλλά αργότερα ενσωματώθηκαν στο άλμπουμ Ανεξάρτητα (1975). Τα τραγούδια "Πού πάτε λοιπόν" και "Όχι δεν πρέπει" αποτελούν τεκμήρια μιας λυρικής έκφρασης υψηλού επιπέδου, η οποία στα αμέσως επόμενα χρόνια υποτάχθηκε στις ανάγκες μιας εύπεπτης ερμηνευτικής μανιέρας, έστω κι αν αυτό του εξασφάλισε ευρεία δημοφιλία. Ακολούθησαν συνεργασίες με αρκετούς ακόμη συνθέτες, όπως ο Γιώργος Χατζηνάσιος (Διαδρομή, 1973) και ο Μίμης Πλέσσας που τον αξιοποίησε σε δύο άλμπουμ, πρώτα στο Σταθμός 0 (1974) δίπλα στη Δήμητρα Γαλάνη και λίγο αργότερα στη δεύτερη εγγραφή του έργου Το πανόραμα (1976). Το 1974 έλαβε μέρος στο πολυσυλλεκτικό άλμπουμ Χρυσός Δίσκος 1974 με τρία τραγούδια κάποιων ξεχασμένων δημιουργών, ενώ το 1976 στον προσωπικό του δίσκο Ο Πρωταθλητής μεταξύ διαφόρων επανεκτελέσεων ερμήνευσε και τρία πρωτότυπα τραγούδια του Βασίλη Δημητρίου. Τέλος, το 1979 ο Τάκης Παναγόπουλος εμπιστεύθηκε τέσσερα τραγούδια του στον Θέμη Ανδρεάδη από το αλμπουμ Η χαβούζα.

Σημειώνω ότι μετά το 1977 ο Ανδρεάδης παρουσίασε τρεις ακόμη προσωπικούς δίσκους χωρίς την παρουσία πλέον του Γιάννη Λογοθέτη. Οι δίσκοι αυτοί (Θεμιτά και αθέμιτα, Ο Θέμης που πάει παντού, Ως εξής) περιέχουν τραγούδια των Γιάννη Κιουρκτσόγλου, Νίκου Καρβέλα, Χρήστου Κυριαζή, Γιάννη Καραλή, Νινής Ζαχά και άλλων, αλλά δεν τα περιέλαβα στη συλλογή, μιας και συγκροτούν αυτοτελείς προσωπικές δουλειές. Επίσης δεν περιέλαβα και τα τρία τραγούδια του Χριστόδουλου Χάλαρη από το άλμπουμ Τα παιδικά (1974), επειδή οι στίχοι ανήκουν στον Γιάννη Λογοθέτη.

(c) EMI Columbia, Minos | 1972-1979 | Πηγή: d58