Στέλιος Καζαντζίδης: Τραγούδια της ξενιτιάς (συλλογή)

Ανήκω στους φανατικούς εραστές της κολοσσιαίας φωνής του Στέλιου Καζαντζίδη! Και τολμώ να πω ότι κάθε Έλληνας οφείλει να δηλώνει θαυμαστής αυτής της ευλογημένης φωνής που σφράγισε την ελληνική δισκογραφία για τριάντα περίπου χρόνια - όσα επέτρεψε ο ίδιος να γίνει η φωνή του εκμεταλλεύσιμο υλικό των δισκογραφικών εταιριών!

Χαρακτηρίζω "κολοσσιαία" αυτή τη φωνή για πολλούς λόγους: Πρώτα πρώτα για την απέραντη "έκτασή" της, τόσο που ο ίδιος δε χρειαζόταν την παραμικρή προσπάθεια, για να την εκπέμψει στις υψηλότερες ηχητικές συχνότητες αφήνοντας τους συντραγουδιστές του απλούς ακροατές των υπερηχητικών της πτήσεων! Έπειτα, γιατί έχει καταγραφεί σε μερικές χιλιάδες τραγούδια και δισκάκια 45 στροφών, τόσα που αμφιβάλλω αν υπάρχει συλλέκτης εν Ελλάδι και αλλαχού που να μπορεί να ισχυριστεί ότι κατέχει ένα ολοκληρωμένο αρχείο Καζαντζίδη!

Ήταν δύσκολος άνθρωπος ο Καζαντζίδης. Δύστροπος, με πολλές αναποδιές και εμμονές που συχνά τον έφεραν αντιμέτωπο με ολόκληρο το μουσικό συνάφι και τους επιχειρηματίες του ήχου. Ήταν όμως και ασυμβίβαστος κι όταν πίστευε πως είχε δίκιο, δεν υπήρχε περίπτωση να υποχωρήσει ούτε βήμα. Το πλήρωσε ακριβά αυτό. Γιαυτό βρέθηκε πολύ νωρίς - από τα μέσα της δεκαετίας του '70 - έξω από τη δισκογραφία, πράγμα πάντως που δε φαίνεται να τον πείραζε ιδιαίτερα! Ήταν επίσης πολύ εκλεκτικός στο ρεπερτόριο που διάλεγε. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι οι επιλογές του εκ των υστέρων δεν μπορούν να κριθούν ως ιδιαίτερα πετυχημένες και γιαυτό ένα μικρό ποσοστό των τραγουδιών του καλύπτει τις αυστηρότερες ποιοτικές προδιαγραφές. Παρόλα αυτά όμως είχε κατά καιρούς και τα περάσματά του από το λεγόμενο "έντεχνο" λαϊκό τραγούδι. Ο Μίκης Θεοδωράκης του χάρισε μερικά υπέροχα τραγούδια στην πρώτη του "Πολιτεία". Κι ο Μάνος Χατζιδάκις του έδωσε κάμποσα τραγούδια, τα οποία - παρόλο που ερμηνεύτηκαν παράλληλα κι από άλλες φωνές - με τη δική του φωνή σφραγίστηκαν με τρόπο αξεπέραστο! Τραγούδησε επίσης Χρήστο Λεοντή, Γιάννη Μαρκόπουλο και Μάνο Λοΐζο. Το επόμενο αφιέρωμά μου στον μεγάλο βάρδο θα περιλαμβάνει μια συλλογή με όλα τα "έντεχνα" τραγούδια του, αν και όλα αυτά αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό της τεράστιας δισκογραφίας του. 

Σήμερα σας παρουσιάζω μια συλλογή με τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη που ανήκουν στην πιο χαρακτηριστική ίσως κατηγορία μέσα στο σύνολο των ηχογραφήσεών του. Είναι μια συλλογή με "Τραγούδια της ξενιτιάς", το είδος που περισσότερο απ' όλα τον χαρακτήρισε στη μακρόχρονη διαδρομή του και τον κατέστησε έναν αληθινό μύθο. Τραγούδια που εκφράζουν τον καημό του μετανάστη στα δύσκολα χρόνια των δεκαετιών του '50 και '60. Οι φάμπρικες της Γερμανίας, οι απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς, ο αποχωρισμός των στενών μελών της οικογένειας, η μοναξιά και πάνω απ' όλα ο ασίγαστος καημός του νόστου για την πατρίδα είναι η κοινότοπη θεματολογία αυτών των απλών τραγουδιών που κάποτε ακούγονταν μαζικά από τα ραδιόφωνα, τα πρώτα πικάπ και τα κασετόφωνα του παλιού καιρού. Πολλοί γνωστοί και άγνωστοι δημιουργοί κρύβονται πίσω τους. Αναφέρω κάμποσους: Απόστολος Καλδάρας, Θόδωρος Δερβενιώτης, Βασίλης Τσιτσάνης, Χρήστος Κολοκοτρώνης, Κώστας Βίρβος, Μπάμπης Μπακάλης, Στέλιος Χρυσίνης, Βασίλης Καραπατάκης. Και πολλοί άλλοι. Τα τραγούδια είναι επιλεγμένα από το ανεξάντλητο θησαυροφυλάκιο των εταιριών ΕΜΙ Columbia, Minos, Philips και MBI. Οι ηχογραφήσεις διατρέχουν ένα χρονικό διάστημα 40 περίπου χρόνων, από το 1957 ίσαμε το 1996.

(c) Vinyl/cd | EMI, Minos, MBI | 1957-1996 | mp3 | Αυτοσχέδια εξώφυλλα

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ

πηγή: d58