Ο Γιώργος Γεωργιάδης ξεκίνησε στα τέλη του '60 με ποπ τραγουδάκια, αλλά στη συνέχεια ακολούθησε μια μάλλον ανορθόδοξη πορεία με διάφορες δουλειές εντελώς ετερόκλητες μεταξύ τους, συχνά μεγαλεπήβολες και στομφώδεις, οι οποίες ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις έδειχναν έναν καλά καταρτισμένο μουσικό, που πάντως αναλώνονταν σε ευκολίες και κοινοτοπίες. Θυμίζω άλλωστε μια συνεργασία του με τον διάσημο αοιδό των αρχών του '80 Γιάννη Φλωρινιώτη μ' ένα δίσκο ...μελοποιημένης ποίησης!
Εδώ λοιπόν έχουμε ένα εντυπωσιακό δείγμα αυτής της μεγαλομανίας του συνθέτη. Μια επική δισκογραφική εργασία βασισμένη στην ομηρική "Οδύσσεια" απλωμένη σε 4 δίσκους συνολικής διάρκειας 160 λεπτών!
Χρησιμοποίησε μια καλή διασκευή του κειμένου από την Πέρσα Βοριά, η οποία μετέφερε τους αρχαίους δακτυλικούς εξάμετρους στον κλασικό ανομοιοκατάληκτο δεκαπεντασύλλαβο, όπως αυτός διαμορφώθηκε από το δημοτικό μας τραγούδι. Η ανάπτυξη του έργου ακολουθεί τη δομή του πρωτότυπου, δηλαδή την αφηγηματική τεχνική που στη φιλολογική γλώσσα ονομάζεται "in medias res", ένα είδος αναδρομικής αφήγησης μέσα από το στόμα του κεντρικού ήρωα ή του παρεμβαλλόμενου ραψωδού.
Η μουσική του Γεωργιάδη είναι ένα μίγμα από το ύφος του ...Γιώργου Κατσαρού και των μουσικών επενδύσεων που ακούγονταν στα περίφημα κινηματογραφικά έπη του Τζέιμς Πάρις εμπλουτισμένο με ηχητικά εφέ για τη δημιουργία της κατάλληλης δραματικής ψευδαίσθησης, η οποία ενισχύεται με σχοινοτενείς πεζές απαγγελίες θεατρικού χαρακτήρα, αν και δεν λείπουν και μικρές νησίδες ωραίων λυρικών περασμάτων, ιδιαίτερα στη σκηνή της αναγνώρισης του πλάνητα ήρωα από την υπομονετική και πιστή του σύζυγο.
Βασικός ερμηνευτής είναι ο ίδιος ο συνθέτης με τη μπάσα φωνή του, ενώ πλαισιώνεται από πληθώρα άγνωστων ηθοποιών και τραγουδιστών. Η έκδοση είναι πλουσιότατη, με πολυσέλιδο ένθετο που περιλαμβάνει το πλήρες νεοελληνικό κείμενο, καθώς και μπόλικες ζωγραφικές απεικονίσεις των κυριότερων σκηνών του έργου.
(c) LP | General | 1980 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου