Δεν έχω δυσκολία να ομολογήσω ότι ποτέ δεν υπήρξα λάτρης του ελληνικού ποπ τραγουδιού, το οποίο πάντα μου έδινε μια αίσθηση παιδικής αφέλειας και άκριτου μιμητισμού των ξένων προτύπων του, από τα οποία ποτέ δεν απογαλακτίστηκε πραγματικά. Γιαυτό το λόγο διάλεξα για σήμερα ένα δίσκο αυτής της κατηγορίας, ο οποίος κυκλοφόρησε λίγο μετά τα μέσα της άνυδρης για το ελληνικό τραγούδι δεκαετίας του '80, κάνοντας πολύ μεγάλη αίσθηση για τη φρεσκάδα και το ρυθμικό του πλούτο δείχνοντας μια καινούργια διάσταση σε ένα είδος τραγουδιού που έμοιαζε προ πολλού να έχει αποπροσανατολιστεί ολοκληρωτικά.
Μιλώ για το δίσκο "Μωρό μου φάλτσο" του Μιχάλη Ρακιντζή που εκδόθηκε το 1987 από τη Minos. Ο δημιουργός του ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή ένας από τους αμέτρητους άσημους ποπ καλλιτέχνες των πάμπολλων συγκροτημάτων που πάσχιζαν να επιβιώσουν στο χώρο υπηρετώντας αυτό το χαρακτηριστικό ανάλαφρο παιδικό τραγουδάκι με αγγλόφωνο πάντα στίχο που μοναδική του φιλοδοξία ήταν να κατακτήσει τις εφηβικές πίστες των ντισκοτέκ της εποχής.
Και ξαφνικά ο Μιχάλης Ρακιντζής το γύρισε στα ελληνικά ηχογραφώντας αυτό το άλμπουμ με δέκα κομμάτια, από τα οποία το ένα ορχηστρικό. Δεν τον ενδιέφερε αν όλα τα κομμάτια έμοιαζαν σχεδόν σαν δίδυμα αδερφάκια. Ο ρυθμός τους ήταν καταιγιστικός και εμφανώς εμποτισμένος με τα ρέγκε ηχοχρώματα που λίγα χρόνια νωρίτερα είχε κάνει παγκόσμιο κτήμα ο σπουδαίος τζαμαϊκανός τροβαδούρος τις δεκαετίες του '60 και '70. Όλα σχεδόν τα κομμάτια πηγάζουν από το εμπνευσμένο αρχικό τραγούδι που έδωσε τον τίτλο στο δίσκο και το οποίο γνώρισε τεράστια επιτυχία. Εξαίρεση το εναρκτήριο τραγούδι της δεύτερης όψης, το κλασικό "Δεν πιστεύω" που ερμήνευσε η Ελένη Δήμου, για να γίνει ίσως η πιο διαχρονική προσωπική της επιτυχία.
Να προσθέσω απλώς ότι τη μουσική και την ενορχήστρωση σε όλα τα κομμάτια υπογράφει ο Μιχάλης Ρακιντζής, όπως και τους στίχους σε τέσσερα τραγούδια, ενώ οι στίχοι των υπολοίπων πέντε ανήκουν στην άγνωστη τότε Αναστασία Μουτσάτσου. Η τελευταία συμμετέχει και στα φωνητικά μαζί με τον επίσης άγνωστο Χρήστο Δάντη.
ΥΓ. Το άψογο rip από τον αναλογικό δίσκο αποτελεί προσφορά του φίλου μου sanch, τον οποίο ευχαριστώ πολύ...
(c) LP | Minos | 1987 | πηγή: sanch/d58
5 σχόλια:
ευχαριστω πολυ
Σήμερα επεσα πανω στο όνομα Μανώλης Μικέλης Quartet. Τον εχετε ακουστα; Κατέχετε υλικο του;
Ευχαριστώ.
Μια μικρή αναφορά στον Μανώλη Μικέλη έχω εδώ: https://diskovolos58.blogspot.com/search?q=%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BB%CE%B7%CF%82+%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82
Δυστυχώς το υλικό του Μικέλη που έχω είναι αποκλειστικά σε ψηφιακή μορφή και δεν μπορώ να το παρουσιάσω...
Ανώνυμε, ο Μικέλης ήταν εξαιρετικός έλληνας τζαζ πιανίστας. Έχει βγει και κυκλοφορεί ακόμα [νομίζω] ένα CD από τη Legend με τίτλο "Ανθισμένη Αμυγδαλιά" που μάλιστα κάνει τζαζ αυτοσχεδιασμό πάνω σ' αυτήν την καντάδα (!). Το CD έχει και πολλές πληροφορίες γι' αυτόν και φωτογραφίες. Να θυμίσω ότι ήταν για κάποιο διάστημα ο πιανίστας του Κηλαηδόνη (είχε παίξει και στη Βουλιαγμένη με την μπιγκ μπαντ του). Το στυλ του μου θυμίζει Carmen Cavallaro.
(Ο πρώτος ανώνυμος) Σας ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Κάτι βρήκα έπειτα από ψάξιμο αλλά έχω και μια αγάπη για τα καλά bit rate.
Το ένα όνομα φέρνει το άλλο και έτσι μαθαίνω πλέον νέα μουσική. Θα κοιτάξω και τον Cavallaro, ευχαριστώ για τα σχόλια
Δημοσίευση σχολίου