Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την καινούργια χρονιά με νοσταλγικές μελωδίες από την εποχή του "ελαφρού" τραγουδιού με έναν ακόμη δίσκο του συνθέτη Ανδρέα Χατζηαποστόλου, όψιμου εκπροσώπου του είδους, πριν περάσει στο ελαφρολαϊκό πεντάγραμμο κάπου στα τέλη του '60 και αρχές του '70.
Πρόκειται για μια συλλογή δώδεκα μελωδικών τραγουδιών σε νεότερη εκτέλεση με τίτλο "Ερωτόλογα", η οποία κυκλοφόρησε από την Odeon το 1967. Έχουν συγκεντρωθεί μερικά από τα καλύτερα ελαφρά τραγούδια του συνθέτη, μεταξύ των οποίων το διαχρονικό "Εγώ θα κόψω το κρασί" που είχε ερμηνεύσει πρώτος ο Τώνης Μαρούδας, αλλά και το τρυφερό ταγκό "Τι φταίω εγώ". Οι στίχοι σε όλα (πλην ενός) είναι γραμμένοι από τον Τάκη Σωτήρχο. Τα ερμηνεύουν με πειστικό τρόπο οι Σώτος Παναγόπουλος, Κλειώ Δενάρδου, Ρένα Βλαχοπούλου και Έλσα Λάμπο.
Σημειώνω ότι ο δίσκος γνώρισε σε ανύποπτο χρόνο και μια ψηφιακή επανέκδοση, αλλά εδώ σας δίνω την αναλογική του εκδοχή.
(c) LP | Odeon | 1967 | mp3 | Εξώφυλλα
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ
πηγή: tzil/d58
2 σχόλια:
Πολύ ωραία συλλογή. Μακάρι να ακουγόντουσαν έξω τέτοια τραγούδια. Ποιές είναι οι σκέψεις σας σχετικά με αυτο το θέμα, ότι δηλαδή πλέον στα μαγαζιά (καφετέριες, μπαρ, ταβέρνες) δεν ακούγεται το παλιο ελληνικό τραγούδι;
Προσωπικά με λυπεί. Πολλές φορές το τραγούδι μοιάζει προσωπική υπόθεση, ωστόσο δεν μοιάζει και τόσο προσωπικό αν το σκεφτούμε σαν soundtrack των ζωών μας που μοιραζόμαστε φυσικά με άλλους ανθρώπους.
Ελπίζω κάποια μερά η χώμα μας να ορθοποδήσει πνευματικώς και καλλιτεχνικώς. Πολλοί λένε ότι αυτά τα δύο δεν συνδέονται επειδή η τέχνη δεν ορίζεται αλλά και επειδή είναι απλώς θέμα προσωπικού γούστου.
Θα ήθελα όμως να 'ξερα, αν τα ίδια άτομα θα μπορούσαν να φανταστούν έναν ποιητή, έναν φιλόσοφο ή εναν μεγάλο επιστήμονα να ακούει τις σύγχρονες σάχλες, ελληνικές και ξένες.
Δεν έχω καμία απαίτηση από τα κάθε είδους μαγαζιά να παίζουν τη μουσική που αρέσει σε μένα, εφόσον εκείνοι εκτιμούν ότι η πελατεία τους προτιμά κάτι διαφορετικό! Γενικά τα προσωπικά μου γούστα (κυρίως κλασική μουσική) τα θεωρώ πολύ ατομική μου υπόθεση, για να τα θυσιάζω στα γούστα του καθενός και ιδιαίτερα των εμπόρων, οπότε τη μουσική που αγαπώ θέλω να τη διαλέγω μόνος μου και να την ακούω στο δικό μου χώρο δίχως ενοχλητικές παρουσίες.
Δυστυχώς έχεις δίκιο για την πνευματική και καλλιτεχνική πενία του μέσου σύγχρονου Έλληνα. Φταίνε πολλοί παράγοντες γιαυτό, αλλά πρωτίστως ο ίδιος. Και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί "καλλιεργημένοι" που ρέπουν προς τα χυδαία ακούσματα, ελληνικά ή ξένα. Δεν ξέρεις πόσο με έχει απογοητεύσει, π.χ., ο Κώστας Γεωργουσόπουλος (σημαντικός πνευματικός άνθρωπος) με την ακατανόητη υποστήριξή του στον χυδαιολόγο Σεφερλή αποκαλώντας τον μάλιστα σύγχρονο ...Αριστοφάνη!!! Ε, μετά από κάτι τέτοιες κατραπακιές άντε να βγάλεις άκρη!
Δημοσίευση σχολίου