Γιώργος Κατσαρός, Μανώλης Λιδάκης: Μετά από σένανε (1982)

Είχα προγραμματίσει για μεθαύριο ένα μικρό αφιέρωμα στον Μανώλη Λιδάκη με αφορμή την 65η επέτειο από τη γέννησή του (28 Φεβρουαρίου 1960), αλλά με πρόλαβε η ξαφνική είδηση του πρόωρου θανάτου του σήμερα το πρωί μετά από μακρά νοσηλεία στο νοσοκομείο του Ηρακλείου, της γενέθλιας πόλης του, οπότε επισπεύδω το αφιέρωμα αυτό κατά δύο ημέρες.

Ο Μανώλης Λιδάκης (Σπυρλιδάκης) υπήρξε ένας από τους κορυφαίους λαϊκούς ερμηνευτές της νεότερης γενιάς, της γενιάς δηλαδή που ξεπετάχτηκε μέσα από τη δεκαετία του '80. Μεγάλωσε στο Ηράκλειο σπουδάζοντας κιθάρα και τραγουδώντας στις τοπικές φιλαρμονικές, ώσπου βρέθηκε στην Αθήνα κι έλαβε μέρος στην ιστορική εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης "Νά η ευκαιρία" το 1982, όπου διακρίθηκε κι οδήγησε τον καταξιωμένο συνθέτη Γιώργο Κατσαρό - μέλος της κριτικής επιτροπής της εκπομπής - να του δώσει την πραγματική ευκαιρία με έναν κύκλο τραγουδιών αποκλειστικά για τη φωνή του. Το αποτέλεσμα ήταν η κυκλοφορία του άλμπουμ Μετά από σένανε από τη Minos, ενώ παράλληλα συμμετείχε και στο δίσκο του Τάκη Μπουγά Μίλα μου απλά που κυκλοφόρησε λίγο αργότερα μέσα στην ίδια χρονιά. Ακολούθησαν κι άλλοι προσωπικοί δίσκοι και συμμετοχές του σε εργασίες του Νίκου Ξυδάκη (Πρώτο βράδυ στην Αθήνα, 1983), του Γιάννη Μαρκόπουλου (Ρεπορτάζ, 1985) και του Νότη Μαυρουδή (Κάπου Ανατολικοδυτικά, 1989), αλλά η πραγματική του καταξίωση ήρθε στο ξεκίνημα της επόμενης δεκαετίας και κυρίως με το πολύ πετυχημένο άλμπουμ Ούτε που ρώτησα (1990) που τον επέβαλε στις κορυφαίες δυνάμεις του ελληνικού πενταγράμμου.

Ο πρώτος λοιπόν προσωπικός δίσκος του Μανώλη Λιδάκη με τίτλο Μετά από σένανε είχε τη σφραγίδα του πολυγραφότατου συνθέτη Γιώργου Κατσαρού, πρωτομάστορα του ελαφρολαϊκού τραγουδιού, ο οποίος τού έγραψε δέκα τραγούδια ανάλογου ύφους που θυμίζουν πολύ το είδος τραγουδιού που υπηρετούσε εκείνα τα χρόνια ο Γιάννης Πάριος. Και η αλήθεια είναι ότι η άγουρη ακόμη φωνή του Λιδάκη θυμίζει πολύ τη φωνή του Πάριου, ο οποίος άλλωστε δίνει και το δικό του παρών στο δίσκο υπογράφοντας τους στίχους δύο τραγουδιών, μεταξύ των οποίων και το ομότιτλο που ακούστηκε περισσότερο από τα υπόλοιπα. Στίχους επίσης έγραψαν ο Θάνος Σοφός, ο Δημήτρης Ιατρόπουλος, ο Ηλίας Λυμπερόπουλος, ο Πάνος Φαλάρας και ο Γ. Μυλωνάς. 

Πέρα από το τραγούδι του τίτλου που έχει ένα ενδιαφέρον και το ερμηνεύει πολύ πειστικά ο νεαρός ερμηνευτής, τα υπόλοιπα κινούνται στο τυπικό ελαφρολαϊκό ύφος του συνθέτη πατώντας πάνω στη δοκιμασμένη μανιέρα του που στο παρελθόν είχε δώσει πάμπολλα σουξέ και δεκάδες όμορφα τραγούδια, αλλά τώρα πια έμοιαζε να έχει εξαντλήσει το απόθεμα της έμπνευσής του. Κοντολογίς, πρόκειται για μια μέτρια δουλειά που δεν ακούστηκε σχεδόν καθόλου κι έτσι δε στάθηκε ικανή να βοηθήσει αποφασιστικά τον τραγουδιστή στα πρώτα του βήματα.

(c) CD | Minos | 1982 | Πηγή: d58